Μπορεί το πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων να λειτουργεί άψογα, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορεί να προστατέψει τους μάρτυρες από τον ίδιο τους τον εαυτό. Ειδικά, αν πρόκειται για πρώην μέλη της μαφίας που είναι εθισμένα στην παρανομία. Ο Fred Manzoni (Robert De Niro), ένας σκληροτράχηλος και βίαιος Αμερικανός μαφιόζος μετακομίζει με τη σύζυγο (Michelle Pfeifer) και τα δυο του παιδιά σε μια ήσυχη κωμόπολη της Νορμανδίας υπό την επίβλεψη ενός πράκτορα του FBI (Tommy Lee Jones). Όμως, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει η φύση των ανθρώπων και η οικογένεια Manzoni θα υποκύψει ξανά στις εγκληματικές της συνήθειες. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν μερικοί «παλιόφιλοι» από τη Νέα Υόρκη αποφασίσουν να επισκεφτούν τη Γαλλία για ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Η γραφική και ήρεμη γαλλική κωμόπολη θα γίνει σύντομα το σκηνικό μιας εκρηκτικής αντιπαράθεσης.
Υπάρχει εδώ το υλικό, αν όχι για κάτι πολύ πρωτότυπο στα πλαίσια του υπο-είδους της μαφιόζικης κωμωδίας, τουλάχιστον για κάτι αρκετά διασκεδαστικό. Το πρόβλημα είναι ότι ο Λυκ Μπεσόν –που πάντα έχει τα μάτια του και στην αμερικάνικη αγορά- δεν έχει αίσθηση του μέτρου και η ταινία, παρότι έχει κάποιες ευχάριστες στιγμές, πάσχει από έλλειψη κατεύθυνσης. Ο τόνος της κινείται άτσαλα ανάμεσα στη φαρσική κωμωδία και στη βίαιη περιπέτεια, πετυχαίνοντας μέτρια ποσοστά ευστοχίας και αφήνοντας πολύ λίγα μετά το τέλος της. Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο παίζει με ευκολία αυτούς τους ρόλους, ο Τόμι Λι Τζόουνς μάλλον βαριέται και η Μισέλ Φάιφερ το διασκεδάζει.
Θοδωρής Τσιάτσικας
