Από ραδιοφωνική παραγωγός, ζωγράφος! Η αισιόδοξη ιστορία της Ελιώνας Ντούκνη
Ενώ επαγγελματικά έκανε ραδιόφωνο (ANT1, Galaxy, Radio Dee Jay), η Ελιώνα Ντούκνη είχε μια “στιγμή αποκάλυψης”. Σε ένα ταξίδι της στη Βιέννη το 2010, βρέθηκε σε μια έκθεση με έργα τής Frida Kahlo. Κοιτώντας έναν πίνακα στον οποίο εικονίζονται η Kahlo με τον σύζυγό της, Diego Rivera, έβαλε τα κλάματα! Εκεί, επιτόπου και ανεξήγητα. Μιλάμε για πολύ κλάμα, τόσο που αναγκάστηκε να βγει έξω για να ηρεμήσει. Ε αυτό ήταν. Προσπαθώντας να καταλάβει τι στο καλό της συνέβη, και μετά από εξωτερική παρότρυνση, ξεκίνησε να ζωγραφίζει. Και τότε άρχισαν να ξεπηδούν από μέσα της χρώματα, πεταλούδες, αριθμοί, σύμβολα, σε μια πανδαισία εικόνων που προσεχώς φέρνει την Ελιώνα μέχρι την γκαλερί του St.George Lycabettus, που θα φιλοξενήσει την πρώτη της ατομική έκθεση.Αν αυτό δεν είναι μια χαρούμενη ιστορία που μπορεί να εμπνεύσει κι εσένα, τότε ποια είναι; Συνέντευξη στην Αργυρώ Σταυρίδη
Επί ένα χρόνο ζωγράφιζε κρυφά, χωρίς να το έχει πει σε κανέναν, ώσπου σε μια γκαλερί στην Μύκονο αναφέρθηκε πάνω στη συζήτηση ότι ζωγραφίζει, και ο ιδιοκτήτης ζήτησε να δει έργα της. Του άρεσαν και κράτησε κάποια για την γκαλερί του, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για να γνωρίσουν κι άλλοι την καλλιτεχνική φλέβα της Ελιώνας.
Τα πρώτα της έργα ήταν ντανταϊστικά: πολύ χρώμα, ανορθόδοξες προσωπογραφίες, ενστικτώδεις φόρμες, κυρίως με παστέλ πάνω σε κόντρα πλακέ. Εξακολουθεί με “dada”, αλλά τώρα δημιουργεί πάνω σε καμβά και σε μια ποικιλία επιφανειών (βλ. gallery παρακάτω). “Μ’ αρέσουν οι μεγάλες διαστάσεις, θέλω να έχω άπλετο χώρο”, λέει. Λογικό, αφού δηλώνει “ελεύθερο πνεύμα” και ένα από τα αγαπημένα της θέματα είναι οι πεταλούδες.
“Οι πεταλούδες μου είναι ‘προσωπικότητες’, σύμβολα, όχι απαραίτητα ομορφιάς. Στο μυαλό μου τις έχω ως ελευθερία, εξέλιξη, ως σύμβολα μεταμόρφωσης. Για μένα μια πεταλούδα είναι μία ψυχή. Υπάρχει ένας αρχαιοελληνικός μύθος, που λέει πως όταν ένας άνθρωπος φεύγει, μια πεταλούδα μεταφέρει την ψυχή του. Μου αρέσει πολύ αυτός ο συμβολισμός“. Μέχρι πρότινος οι πεταλούδες της Ελιώνας κοσμούσαν το bar-restaurant Cinco, αλλά θα μπορέσεις να τις δεις και στην προσεχή έκθεσή της στο St.George.
Στην έκθεσή της στο St.George θα δούμε και τα… κουτιά της, που κάθε πλευρά τους εικονίζει κάτι διαφορετικό: “Απ’ ό,τι έχω καταλάβει, έμπνευσή μου γι’ αυτά είναι οι μεγαλουπόλεις. Τα κουτιά είναι σαν παράθυρα, αντιπροσωπεύουν τον άνθρωπο και την ανάγκη του να ανοίξει το ‘παράθυρο’ και να δει παραέξω. Από το γκρι, το πηγαίνω στο χρώμα και στην απελευθέρωση”. Ένα “παραέξω” πάντως για την ίδια, ήταν και η συμμετοχή της σε έκθεση στη… Βηρυτό!
“Η Βηρυτός είναι μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις. Βρέθηκα εκεί μετά από πρόταση μιας φίλης καλλιτέχνιδας να συμμετάσχω σε μια μεγάλη έκθεση που γίνεται κάθε χρόνο, και πήγα με ζωγραφικά έργα και κοσμήματα που είχα σχεδιάσει. Ενώ η Ευρώπη έχει μια ‘τάξη’, όταν πας σε αυτές τις χώρες, κυριαρχεί το οξύμωρο. Βλέπεις κτήρια με τρύπες από πολεμικές συγκρούσεις δίπλα σε πολυτελείς ουρανοξύστες. Ή μια Ferrari να περνάει δίπλα από ένα λεωφορείο σαν αυτά που είχαμε στην Ελλάδα το ’60. Η νυχτερινή ζωή ξεπερνάει ακόμα και τη δική μας, τις καθημερινές τα μαγαζιά είναι φουλ ρεζερβέ, δεν λέγεται τυχαία ‘το Παρίσι της Μέσης Ανατολής’. Και οι άνθρωποι είναι πιο απελευθερωμένοι απ’ όσο νομίζουμε. Μια 19χρονη μου έλεγε ότι σε πολλές οικογένειες ρωτάνε τα κορίτσια αν θέλουν να φορέσουν μαντήλα ή όχι. Εκείνη επέλεξε να τη φορέσει, ενώ η κολλητή της όχι“. Εδώ στην Ελλάδα πάντως, η Ελιώνα αυτή την εποχή δεν κάνει και πολλά πράγματα πέρα από τη ζωγραφική της.
“Άπαξ και αποφασίσεις να κολυμπήσεις στη θάλασσα που λέγεται δημιουργία, ανακαλύπτεις απίστευτους θησαυρούς. Στην πορεία ανακάλυψα και τον σχεδιασμό κοσμημάτων και ρούχων. Έχω τρομάξει κι εγώ, μη νομίζεις, δεν ξέρω πια τι μου ξημερώνει! (γέλια). Τώρα ασχολούμαι μόνο με τη ζωγραφική γιατί θέλω να ‘απογειώσω’ αυτό που κάνω. Είναι δύσκολο πράγμα να δημιουργείς ομορφιά και θέλω ο κόσμος να βλέπει μόνο όμορφα πράγματα από μένα. Ευτυχώς έχω πολύ καλούς φίλους που στις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, μου φέρνουν τσιγάρα στο ατελιέ!“. Εντάξει, πού και πού κάνει καμιά βόλτα βέβαια, για να “γεμίζει μπαταρίες” και να αντλεί έμπνευση:
“Στη θάλασσα, στου Φιλοπάππου, στο Σούνιο… Οπουδήποτε μπορείς να μπεις σε μια διαδικασία διαλογισμού, να ισορροπείς μέσα σου και να εμπνέεσαι. Και φυσικά παίζει και ο έρωτας ρόλο. Όταν είσαι ερωτευμένος, ή ζωγραφίζεις πάρα πολύ ωραία ή περιμένεις να περάσει για να ζωγραφίσεις μετά! (γέλια). Αν και δεν είμαι ερωτευμένη τώρα, έχω αφιερώσει σε έναν πολύ μεγάλο έρωτά μου αρκετούς πίνακες. Ξέρεις, όταν έρχεται ο έρωτας, πρέπει να είσαι απόλυτα ερωτευμένος και με τον εαυτό σου. Αν δεν είσαι, δεν υπάρχει περίπτωση να ερωτευτείς πραγματικά. Εγώ μέσα από την ανακάλυψη της ζωγραφικής έπαιρνα τρομερή δύναμη με όλα αυτά που έβλεπα ότι μπορώ να κάνω. Η ζωγραφική μου έδειξε ένα δρόμο για το πού πάω. Έχω ερωτευθεί τον εαυτό μου και γι’ αυτό ερωτεύτηκα και πρώτη φορά“. Και το ραδιόφωνο όμως προκαλεί παρόμοια συναισθήματα…
“Ζωγραφική και ραδιόφωνο έχουν πολλά κοινά. Το μυστήριο που έχει το ραδιόφωνο, το έχει και η ζωγραφική. Απ’ το ραδιόφωνο έχω κάνει απλά μια παύση. Θέλω να ξανακάνω, είναι έρωτας“. Μέχρι τότε όμως, θέλει να επικοινωνήσει με τους άλλους καλλιτεχνικά:
Μια φωτογραφία που την αντιπροσωπεύει, είναι οποιαδήποτε έχει μέσα ηλιοβασίλεμα! “Η ανατολή και το ηλιοβασίλεμα είναι οι καλύτερες στιγμές της ημέρας για μένα. Με κάνουν να αισθάνομαι ότι ξαναγεννιέμαι. Ειδικά με το ηλιοβασίλεμα, ακόμα κι αν οδηγώ, σταματάω για να το απολαύσω. Είναι σα να σβήνουμε τη μηχανή και να την ξανανοίγουμε, να ξεκινάμε πάλι...”
Αν θες να δεις δουλειά της Ελιώνας και ενδιαφέρεσαι για έργα της, βρες τη στο Facebook: http://www.facebook.com/pages/Eliona-Eleni-Ntoukni/592252480789055?id=592252480789055&sk=photos_stream
Έργα της θα υπάρχουν στην γκαλερί του St.George Lycabettus από τις 29 Οκτωβρίου, και μέσα στον χειμώνα θα ανακοινωθούν οι ημερομηνίες της ατομικής της έκθεσης στον ίδιο χώρο.
