Kon-Tiki
Μια καλογυρισμένη νορβηγική περιπέτεια που εξιστορεί ένα από τα πιο παράτολμα εγχειρήματα του 20ου αιώνα…
Περισσότερα από πενήντα χρόνια πριν, το 1947, ο Νορβηγός Θορ Χέγερνταλ, ο οποίος παραμένει καταγεγραμμένος ως ένας από τους πιο θαρραλέους άντρες στην Ιστορία, διένυσε 4.300 ναυτικά μίλια στον Ειρηνικό Ωκεανό, πάνω σε μια ξύλινη σχεδία, την ηρωική «Κον-Τίκι». Στόχος του γοητευτικού και χαρισματικού Θορ ήταν να αποδείξει σε όλους την θεωρία του, ότι η Πολυνησία κατοικήθηκε από Περουβιανούς και όχι από ανθρώπους της Δυτικής Ασίας – κάτι που υποστήριζαν όλοι. Την θεωρία του δεν την στήριζε κανένας επιστήμονας. Όλοι θεωρούσαν ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον, μέχρι την στιγμή όπου ένας Αμερικάνος καθηγητής, αστειευόμενος με τον Θορ, τον παρότρυνε να κάνει την θεωρία του πράξη ταξιδεύοντας από το Περού στην Πολυνησία με μια ξύλινη σχεδία. Ο Θόρ πείσμωσε και το τόλμησε. Ετοίμασε μια σχεδία με εννέα κορμούς δένδρων τα οποία έδεσε με σχοινιά. Έτσι λοιπόν ξεκινάει το ταξίδι του ο Θορ, μαζί με ένα πλήρωμα 5 ετερόκλητων χαρακτήρων, οι οποίοι δεν γνωρίζονταν μεταξύ τους. Μόνο ένας από αυτούς γνώριζε πώς να πλεύσει την σχεδία, ενώ ο ίδιος ο Θορ φοβόταν την θάλασσα και δεν γνώριζε κολύμπι. Όλοι τους ήταν αποφασισμένοι και πρόθυμοι να ρισκάρουν την ίδια τους την ζωή για να αποδείξουν ότι έχουν δίκιο. Το μόνο σύγχρονο εργαλείο που είχαν μαζί τους ήταν ένα ραδιόφωνο, ενώ για πυξίδα χρησιμοποιούσαν τα άστρα και τα ρεύματα της θάλασσας. Για 3 μήνες οι θαρραλέοι άνδρες θα αντιμετωπίσουν δύσκολες καταστάσεις, θα έρθουν αντιμέτωποι με καρχαρίες, με κακοκαιρίες και με το άγνωστο αλλά στο τέλος θα ανταμειφθούν με την επιτυχία τους.
Αυτή η νορβηγική ουσιαστικά παραγωγή που ήταν υποψήφια για ‘Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας ακολουθεί επιλογές τις παλιάς χολιγουντιανής περιπέτειας για να αφηγηθεί μία πραγματική ιστορία που μοιάζει με σύγχρονο παραμύθι. Αυτό το ιδιαίτερο εγχείρημα θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία ίσως για ένα βαθύτερο προβληματισμό και μια πιο ουσιαστική σκιαγράφηση των χαρακτήρων, όμως το αποτέλεσμα είναι τεχνικά άρτιο, όμορφα φωτογραφημένο και βλέπεται με ενδιαφέρον.
Θοδωρής Τσιάτσικας