Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ παλεύει με τα άγρια κύματα…

Η μοναχική αυτή περιπέτεια θα βγει στους κινηματογράφους στις 7 Νοεμβρίου. Ωστόσο, μπορείτε να ΚΕΡΔΙΣΕΤΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΕΙΣ για τις ειδικές προβολές της ταινίας την Παρασκευή 1/11, το Σάββατο 2/11 και την Κυριακή 3/1 στον κινηματογράφο Κηφισιά Cinemax (ώρες προβολής 20.15 και 22.30).

Το σενάριο και η σκηνοθεσία ανήκουν στον υποψήφιο για Όσκαρ Τζέι Σι Τσάντορ (Margin Call) και η μουσική επένδυση στον Άλεξ Έμπερτ (Edward Sharpe and the Magnetic Zeros). 

Υπόθεση: Βαθιά στον Ινδικό Ωκεανό σε ένα μοναχικό ταξίδι, ένας ιστιοπλόος μεγάλης ηλικίας αλλά εξαιρετικής φυσικής κατάστασης, ξυπνάει για να ανακαλύψει ότι το 12 μέτρων κότερό του έχει παρασυρθεί πλέοντας έρμαιο στη μέση του ωκεανού μετά από σύγκρουση με κοντέινερ πλοίου. Με τα όργανα πλοήγησης και τον ασύρματο χαλασμένα, ο άνδρας πλέει, άθελά του προς το μάτι μια βίαιης καταιγίδας. Παρά την επιτυχία του να μπαλώσει το ρήγμα στο σκαρί, το ναυτικό του ένστικτο και τη δύναμη που ξεπερνά την ηλικία του, ο άνδρας μόλις και μετά βίας επιβιώνει της τρικυμίας.

Χρησιμοποιώντας μόνο έναν εξάντα και ναυτικούς χάρτες για να χαρτογραφήσει τη διαδρομή του, αναγκάζεται να αφεθεί στα ρεύματα του ωκεανού για να τον μεταφέρουν σε ένα θαλάσσιο δρόμο, ελπίζοντας να συναντήσει ένα διερχόμενο σκάφος. Μα με τον ανελέητο ήλιο, τους καρχαρίες γύρω του και τις πενιχρές προμήθειές του να τελειώνουν, ο πάντα επινοητικός ναύτης σύντομα θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη θνητότητά του.

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΤΩΝ ΓΥΡΙΣΜΑΤΩΝ
Ο κινηματογραφιστής Τζέι Σι Τσάντορ ήθελε να γυρίσει μια περιπέτεια ανοιχτής θαλάσσης, καθώς ήταν απόλυτα εξοικειωμένος με τον κόσμο των ιστιοφόρων. «Αν και δεν έπλευσα ποτέ μόνος στον ωκεανό, μεγάλωσα γύρω από την ιστιοπλοΐα.» Χρειάστηκε όμως σχεδόν έξι χρόνια για να υλοποιήσει την αρχική του ιδέα για το «Όλα Χάθηκαν».

«Είναι μια πολύ απλή ιστορία για έναν άνδρα σε βαθιά ενηλικίωση ο οποίος βγαίνει για ένα ταξίδι τεσσάρων-πέντε μηνών», δηλώνει ο Τσάντορ. «Με την παρέμβαση της μοίρας, το σκάφος έχει ένα ατύχημα και ουσιαστικά παρασυρόμαστε μαζί του σε ένα ταξίδι οκτώ ημερών καθώς παλεύει για την επιβίωση.»

Το σενάριο του Τσάντορ δεν είναι ένα κλασικό κινηματογραφικό σενάριο. Αντί των τυπικών 120 σελίδων, απλωνόταν σε σχεδόν 30 σελίδες και αφορούσε κυρίως σε περιγραφή σκηνών, χωρίς διαλόγους. Ο Τσάντορ λέει ότι η απλότητα της ιστορίας και η σκηνοθετική πρόκληση που παρουσίαζε η ταινία ήταν αυτά που τον γοήτευσαν. Η ιστορία έχει την ηχώ τού «Ο Γέρος και η Θάλασσα» του Έρνεστ Χέμινγουεϊ. 

Ένα ζωτικό βήμα στο ταξίδι της ταινίας από το σενάριο, ως την οθόνη ήταν ασφαλώς η ανάθεση του ρόλου στον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, δύο φορές κάτοχο βραβείου Όσκαρ. Ο θρυλικός ηθοποιός σκηνοθέτης συνάντησε και εντυπωσιάστηκε από τον Τσάντορ όταν το Margin Call έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σάντανς το 2011.

«Συμπαθούσα τον Τζέι Σι Τσάντορ. Κατά τη γνώμη μου, εκπροσωπούσε τον τύπο τού ανθρώπου που θέλουμε να στηρίξουμε. Είχε όραμα, ήταν μια νέα φωνή στον ορίζοντα και αφηγήθηκε την ιστορία του με έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο», θυμάται ο Ρέντφορντ.

 Όπως προέκυψε, η κινηματογράφηση της ιστορίας ενός ανθρώπου και του σκάφους του, απαιτούσε τρία σκάφη και ειδικά τρία κότερα των 12 μέτρων. Αν και όλα τους εξυπηρετούν το ιστιοπλοϊκό «του ανθρώπου μας», Βιρτζίνια Τζιν, κάθε ένα από αυτά τα σκάφη χρησιμοποιήθηκε για ξεχωριστό σκοπό: Το ένα για ιστιοπλοΐα σε ανοιχτή θάλασσα και τις εξωτερικές σκηνές, το άλλο για τις σκηνές του εσωτερικού και το τρίτο για τα ειδικά εφέ.

Το να βρεις τρία παρόμοια σκάφη αποδείχθηκε πρόκληση. Οι παραγωγοί τα εντόπισαν σε διαφορετικό χρόνο και τα αγόρασαν σε διαφορετικά λιμάνια.  Μόλις τα απέκτησαν, οι κινηματογραφιστές δοκίμασαν τις ικανότητές τους. «Κάναμε τα πάντα προκειμένου να κινηματογραφήσουμε ένα σκάφος», λέει ο Τσάντορ. «Το βυθίσαμε, το επαναφέραμε στη ζωή, το ταξιδέψαμε, το βάλαμε σε μια άσχημη καταιγίδα, το αναποδογυρίσαμε και το βυθίσαμε ξανά. Πιστεύω ότι είναι ύψιστο να έχεις μια βαθιά γνώση του τρόπου λειτουργίας αυτών των σκαφών, πώς πλέουν και βυθίζονται, καθώς και τα διαφορετικά είδη πλεύσης που χρησιμοποιούμε για να βοηθήσουμε στην εξέλιξη της ιστορίας.»

Δεδομένης της μοναχικής φύσης της ταινίας, ο Τσάντορ, κατά καιρούς, αφήνει την κάμερα δίπλα στον Ρέντφορντ και αφουγκράζεται τη σιωπή του, απλές ενέργειες με τρόπο που σπάνια βλέπουμε σε ταινία. «Παλεύεις απέναντι στις αντιξοότητες με τον πιο αλλόκοτο τρόπο», λέει ο Ρέντφορντ. «Όταν όμως οι πιθανότητες είναι τόσο εναντίον σου, αγωνίζεσαι σκληρά για να έχεις μια κανονικότητα στη ζωή σου, ακόμη κι αν αυτό μοιάζει αλλόκοτο.»

Άλλες σκηνές ήταν έντονα απαιτητικές για τον ηθοποιό, ο οποίος είναι γνωστό ότι κάνει ο ίδιος πολλές από τις επικίνδυνες σκηνές του: από το σκαρφάλωμα στο κατάρτι ύψους 19 μέτρων ως την παράσυρσή του πίσω από το σκάφος κολυμπώντας κάτω από το νερό ανάμεσα στα βυθισμένα ιστία του. Και μετά μια εναρκτήρια σκηνή στην οποία το ιστιοπλοϊκό συγκρούεται με ένα κοντέινερ πλοίου και ο Ρέντφορντ πηδάει από το ένα στο άλλο. Οι παραγωγοί της ταινίας, δήλωσαν ότι κάποιες φορές τρόμαξαν για την τύχη του ηθοποιού, που δεν είναι πια και νέος, αλλά η άριστη φυσική του κατάσταση τους έβγαλε ασποπρόσωπους. 

Για τα γυρίσματα, οι κινηματογραφιστές χρησιμοποίησαν τρεις τεράστιες δεξαμενές νερού για διαφορετικά γυρίσματα, συμπεριλαμβανομένης αυτής του μεγαλύτερου εξωτερικού δεξαμενής στον κόσμο, η οποία βρίσκεται στον ωκεανό και έχει μια απέραντη γραμμή στον ορίζοντα.

Σε μια ταινία που στερείται τόσο πολύ διαλόγων, η μουσική επένδυση έμοιαζε υψίστης σημασίας. Γι’ αυτό και ο σκηνοθέτης στράφηκε στον βραβευμένο τραγουδιστή και στιχουργό Άλεξ Έμπερτ, αρχηγό του συγκροτήματος Edward Sharpe and the Magnetic Zeros, προκειμένου να συνθέσει το μουσικό θέμα της ταινίας.

Μια μοναχική περιπέτεια, με την χρήση της μουσικής και των εφέ να τονίζουν την δραματικότητα των σκηνών κι έναν Ρόμπερτ Ρέντφορντ σε έναν απαιτητικό υποκριτικά και σωματικά ρόλο. Ανυπομονούμε να δούμε το αποτέλεσμα!