Ευανθία Ρεμπούτσικα: νιώθω ότι έχω δύο πατρίδες…
Με ένα κόκκινο βιολί αναδύει μουσικές που ενώνουν με τρόπο μαγικό μνήμες, μυρωδιές, ταξίδια και όνειρα. Η Ευανθία Ρεμπούτσικα μεγάλωσε στις αίθουσες του σινεμά του πατέρα της, αγάπησε την τέχνη της μουσικής και κατάφερε να ξεχωρίσει με τις κινηματογραφικές συνθέσεις της. Φέτος για πρώτη φορά, στη σκηνή του Παλλάς, η συνθέτρια θα παρουσιάσει ολόκληρο το έργο που συγγένεψε την Κωνσταντινούπολη με την Ελλάδα. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη προβολή της ταινίας “Πολίτικη Κουζίνα”, η Ευανθία Ρεμπούτσικα υπόσχεται ένα ταξίδι στην Πόλη, μέσα από το πολυσυλλεκτικό και βραβευμένο soundtrack της ταινίας, κρατώντας στα χέρια… μονάχα το κόκκινο βιολί της.Συνέντευξη στην Ιωάννα Κρανιώτη
– 10 χρόνια μετά, θα ταξιδέψετε μουσικά στην Πόλη των αρωμάτων και στην Πολίτικη Κουζίνα στο Παλλάς. Πώς προέκυψε αυτή η «επιστροφή»;
Μία από τις επιθυμίες μου όλα αυτά τα χρόνια ήταν να παρουσιάσω όλο το σάουντρακ της ταινίας “Πολίτικη Κουζίνα” του Τάσου Μπουλμέτη και με αφορμή τα 10 χρόνια από την πρώτη προβολή της, μου δίνεται η ευκαιρία στις 18 και 19 Νοεμβρίου στο Παλλάς να το κάνω. Με την βοήθεια στενών συνεργατών μου, με μία μεγάλη ορχήστρα εγχόρδων την Athens Academica και με επτά σολίστες, ο θεατής σε αυτήν τη μουσική παράσταση θα έχει την αίσθηση ότι μεταφέρεται στην ιστορία της ταινίας.
– Θα βρεθείτε επί σκηνής ξανά με την Ντιλέκ Κοτς, με την οποία συνεργάζεστε χρόνια, όπως επίσης με τη Νατάσσα Θεοδωρίδου. Τί θαυμάζετε στην καθεμία ξεχωριστά;
Καταρχάς είναι και οι δύο εξαιρετικές φωνές και η κάθε μία έχει ένα ξεχωριστό ηχόχρωμα. Η Ντιλέκ μου θυμίζει τραγουδώντας τα χρώματα της Πόλης και η Νατάσσα μου θυμίζει το άρωμα της παλιάς Αθήνας.
– “Η σύνθεση της μουσικής πηγάζει αβίαστα και αυθόρμητα” όπως έχετε δηλώσει. Ο τίτλος που δίνεται στο τέλος στις μουσικές σας πώς προκύπτει;
Αβίαστα και αυθόρμητα προκύπτει και ο τίτλος, όπου μέσα του κρύβει συνήθως… πάντα μία ιστορία.
– Πιστεύετε πως υπάρχουν ορχηστρικά κομμάτια που δεν μπορούν να “ντυθούν” με στίχους ή και αντίστροφα στίχοι που δεν μπορούν να μελοποιηθούν;
Όταν μια σύνθεση έχει ολοκληρωθεί ή όταν ένα ποίημα έχει πάρει την τελική του μορφή, οποιαδήποτε μεταφορά ή παραλλαγή σε παραπέμπει σε ένα άλλο έργο τέχνης. Επομένως δεν μιλάμε για το ίδιο ορχηστρικό κομμάτι που ντύνεται με στίχους ούτε για το ίδιο ποίημα όταν ντύνεται με μουσική.
– Έχετε δηλώσει «Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πόλη που με εμπνέει, που με γεμίζει, είναι ένας τόπος που αγαπώ» υπάρχει κάτι που λείπει από την ελληνική κοινωνία και το βρίσκετε στην Κωνσταντινούπολη;
Η Ελλάδα είναι η χώρα που γεννήθηκα και η Κωνσταντινούπολη είναι ο τόπος μυρωδιάς ελληνισμού, και έτσι βαθιά μέσα μου πάντα νιώθω οτι έχω δύο πατριδες.
– Υπάρχει κάτι που σας εμπνέει στην σημερινή Ελλάδα;
Πάντα η Ελλάδα για μένα είναι ο τόπος της έμπνευσής μου, και ο ουρανός της είναι αυτός που μου δίνει το φως μέσα μου όταν γράφω τις μουσικές μου.
– Τι σας «ενοχλεί» περισσότερο στην κατάσταση που ζούμε σήμερα;
Το γεγονός ότι έχει χαθεί η έννοια της λέξης “πολιτισμός”. Αντιμετωπίζουμε συμπεριφορές που κυριαρχεί το ψέμμα και ο εγωκεντρισμός αντί της σύμπνοιας και της ομόνοιας για το κοινό όφελος.
– Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας; Ετοιμάζετε κάποια άλλη δισκογραφική δουλειά;
Μόλις ολοκλήρωσα έναν παιδικό δίσκο ο οποίος θα κυκλοφορήσει το Δεκέμβριο, με μουσική και τραγούδια σε στίχους της Ελένης Ζιώγα. Παράλληλα γράφω μουσική για μια Τούρκικη ταινία και ένα θεατρικό έργο.
Info: Τρίτη 10/12 2013
Ώρα: 21.00 στο Παλλάς
