Αλεξάνδρα Γκράβας: Η Ελληνίδα από τη Γερμανία περιοδεύει με Καβάφη

– Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σας με τη μουσική;
Ήμουν μέλος στην ελληνική νεολαία τότε στην κοινότητα του Offenbach της Γερμανίας και εκεί άρχισα να κάνω τα πρώτα μου “ερασιτεχνικά” βήματα σε μουσικά ελληνικά σχήματα. Μετά, αφού είχα βρει την δασκάλα μου του τραγουδιού, και δούλευα ήδη πάνω στη λυρική τοποθέτηση της φωνής μου, το ένα έφερε το άλλο.

– Ποιοι άνθρωποι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πορεία σας και ποιοι καλλιτέχνες υπήρξαν πρότυπα και πηγή έμπνευσης για εσάς;
Η δασκάλα μου τραγουδιού η κυρία Λόη Σίες-Tuan στο Λονδίνο. Ό,τι ξέρω σήμερα για το τραγούδι, το έμαθα από εκείνη. Δουλέψαμε μαζί πολύ σκληρά. Δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στις ικανότητες μου και σε στιγμές μεγάλων φωνητικών δυσκολιών…ήταν πάντα στο πλευρό μου και είμαι πολύ τυχερή για αυτό. Πρότυπα δεν είχα αλήθεια ποτέ… θαυμασμό ναι! Έμπνευση η μεγάλη Kathleen Ferrier και η Cathy Barbarian!!

– «On the wings of love – Songbook 1» ο τίτλος του νέου σας cd που θα παρουσιάσετε στο live της Τρίτης (19 Νοεμβρίου) στο Half Note. Τι υπόσχεται ο δίσκος σας και γιατί να τον αγοράσει το κοινό;
Θα ακούσει κάποια πολύ γνωστά και πολυακουσμένα κομμάτια που έχει αγαπήσει στην πορεία τον τελευταίον χρόνων, τα οποία έρχομαι εγώ και τα τραγουδάω με μια διαφορετική προσέγγιση. Ελπίζω πως με την ερμηνεία και την φωνή μου τα αποδίδω με έναν διαφορετικό και ίσως καινούριο τρόπο, σαν να είναι η πρώτη φορα που τα ακούνε… αλλά υποσχέσεις δεν δίνουμε!

– Στο live συναντιέστε στη σκηνή με τους Μίμη Πλέσσα, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Παναγιώτη Μάργαρη, Ανδρέα Μπουτσικάκη και Γιώργο Ψυχογιό. Τι θαυμάζετε στον καθένα ξεχωριστά;
Δημιουργούν, δημιουργούν, δημιουργούν! Τρεις γενιές μαζί σε μια σκηνή.

– Τον τελευταίο καιρό παράλληλα με την παρουσίαση του νέου σας cd, περιοδεύετε σε Ευρώπη, Βόρεια και Νότια Αμερική μ’ ένα διεθνές project πάνω σε μελοποιημένη ποίηση του Καβάφη σε διάφορες γλώσσες. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα και τι απήχηση έχει στο κοινό;
Μιλάτε για τον “Καβάφη in Songs and Reflections”. Η Καβαφική ποίηση μεταφρασμένη σε 5 γλώσσες και μελοποιημένη από συνθέτες διαφόρων εθνικοτήτων και διαφορετικών μουσικών χορών. Η “πρεμιέρα” αυτού του project έγινε τον Απρίλη 2012 στις Ηνωμένες Πολιτείες με την υποστήριξη του Ωνασείου USA. Οι φίλοι μου και συνεργάτες, καθηγητής Βασίλης Λαμπρόπουλος από το University of Michigan (Έδρα Καβάφη) και ο πιανίστας Dr. Παντελής Πολυχρονίδης, καθίσαμε μαζί, με την επιθυμία να σμίξουμε την αγάπη μας για τον Καβάφη με τα ταλέντα μας… τόσο απλά! Την τεράστια επιτυχία, που μας ταξίδεψε από Αμερική, Βρυξέλλες, Λονδίνο μέχρι Χιλή και Μεξικό δεν την φανταζόμασταν. Στις 15 Δεκέμβρη είμαστε καλεσμένοι από το Κέντρο Δελφών και θα το παρουσιάσουμε στο Ίδρυμα Κακογιάννη.

– Έχετε πει ότι τα «τραγούδια μ’ επιλέγουν». Τι εννοείτε μ’ αυτό;
Εννοείτε τα τραγούδια από το Songbook. Ναι, έτσι είναι. Δεν έψαξα για τραγούδια που θα μπορούσανε να μπουν στην συλλογή του Songbook. Πίσω από κάθε κομμάτι υπάρχει και μια ιστορία «γνωριμίας»… μια προσωπική ιστορία.

– Έχετε αναγνωριστεί διεθνώς στον κλασικό χώρο μουσικής, ωστόσο πειραματίζεστε και με άλλη είδη. Πόσο εύκολο είναι αυτό για μια καλλιτέχνη κλασικού τραγουδιού και από ποια ανάγκη προκύπτει;
Ο πειραματισμός με πολλών ειδών μουσικής με χαρακτηρίζει σημαντικά. Είναι θέμα προσωπικότητας και βιωμάτων. Ασχολήθηκα πολύ με την σύγχρονη μουσική, προέκυψε η ίδρυση του ΟΡΑΜΑ Ensemble στο Λονδίνο και πολλές πρεμιέρες γραμμένες για μένα από κορυφαίους συνθέτες, όπως ο Yamamoto, ο Γιώργος Τσοντάκης, ο Otto Freudenthal και άλλους. Λόγω της φωνητικής μου παιδείας μπορώ να χειριστώ την φωνή μου όπως την θέλω εγώ. Αυτό σημαίνει πως προσαρμόζω την φωνή μου στις μουσικές που επιλέγω εκείνη την στιγμή. Δούλεψα πολύ για αυτό στην πορεία τον τελευταίων χρόνων, δεν γίνονται αυτά έτσι από μια μέρα στην άλλη.

– Με ποιο μουσικό είδος αισθάνεστε πιο οικεία;
Το κάθε ένα έχει την χάρη του!

– Μεγαλώσατε στη Γερμανία από γονείς Έλληνες μετανάστες ανάμεσα σε δύο εντελώς διαφορετικές κουλτούρες. Βιώσατε ποτέ ρατσιστική (ή ξενοφοβική) συμπεριφορά; Πώς κρίνετε την αύξηση του φαινόμενου του ρατσισμού στην Ελλάδα;
Προσωπικά δεν έχω βιώσει ρατσιστικές συμπεριφορές. Όχι ότι δεν υπάρχουνε ρατσιστές και στην γερμανία, δυστυχώς παντού υπάρχουν. Είναι ευθύνη όλων μας να προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο, για τον εαυτό και για τους γύρω μας. Όλη εμείς είμαστε συνολικά η κοινωνία και συνολικά έχουμε τις ευθύνες. Πρέπει να νοιαζόμαστε για το τι γίνετε και να κοιτάμε τις καθημερινές μας πράξεις με πιο πολύ ειλικρίνεια, προπαντός σε καιρούς δύσκολους.

– Ποιο είναι το μότο που σας εκφράζει;
Τόλμη και αγάπη!

– Ποιον καλλιτέχνη ή γκρουπ δεν θα χάνατε με τίποτα;
Barbra Streisand

– Ποια είναι τα προσεχή σας και πώς ονειρεύεστε τη μελλοντική σας πορεία;
Τα επόμενα Songbooks…

Η Alexandra Gravas εμφανίζεται την Τρίτη 19 Νοεμβρίου στο Half Note Jazz Club