Το Τέταρτο Κουδούνι: Ζωζώ ναι, Παπαβασιλείου όχι…

Επειδή για το θέμα έγραψα στη στήλη «Το Τέταρτο Κουδούνι» δυο φορές -στις 27 Ιουνίου 2013, ως είδηση, γιατί οι συζητήσεις είχαν προχωρήσει, και στις 25 Ιουλίου πως ο κ. Κιρκινέζος έκανε πίσω για το «Άλμα»-, μήπως, για να σιγουρευτούμε αν όντως υπήρξε «παραπληροφόρηση», θα πρέπει να ρωτήσουμε την Κατερίνα Μαραγκού του «Άλμα»; Και τον Βίλη Ανδρέου του «Άλμα» επίσης; Και τον Στέλιο Μάινα τον οποίο επρόκειτο να στεγάσει εκεί με το θίασό του για ν’ ανεβάσουν την «Τίρζα» ο κ. Κιρκινέζος; Και το σκηνοθέτη της «Τίρζα», της παράστασης που τελικά βρήκε στέγη στο «Ιλίσια», Κώστα Φιλίππογλου; Ίσως αυτοί μας διαφωτίσουν περισσότερο.

Καλά κρασά… Άρχισαν και στο ΚουΘουΒουΕ οι ματαιώσεις -ε, μα κι αυτός ο Γιάννης ο Βούρος δεκαεννιά παραγωγές ανάγγειλε για τη φετινή σεζόν, ζήλεψε, προφανώς, τις είκοσι μία του Σωτήρη Χατζάκη στο Εθνικό. Τελικά η μεν Ζωζώ (Σαπουντζάκη) θα ‘ναι, δόξη και τιμή, στο καβαφογενούς τίτλου «Με μουσικές εξαίσιες… Με φωνές…!» αλλά δε θα ‘ναι ο Βασίλης Παπαβασιλείου.
Που επρόκειτο να κάνει, όπως σας είχα γράψει στις 9 Ιουλίου στο blog κι όπως ο καλλιτεχνικός διευθυντής ανάγγειλε την επόμένη στη συνέντευξη Τύπου για το ρεπερτόριο του χειμώνα, το σεξπιρικό «Τρωίλος και Χρυσηίδα». Το Θέατρο δεν μπορεί, λέει, να καλύψει τον προϋπολογισμό της παράστασης…

Πάντως την «Big Day Ίψεν» που το ΚΘΒΕ οργανώνει την προσεχή Κυριακή στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών μ’ αφορμή τον «Πέερ Γκιντ» του τον οποίο παρουσιάζει και στο πλαίσιο μιας σειράς δράσεων με στόχο να «συστήσει» στο κοινό σημαντικούς συγγραφείς του παγκόσμιου θεάτρου, έργα των οποίων παρουσιάζονται αυτή την περίοδο στις Σκηνές του, και με είσοδο ελεύθερη, ομολογώ πως τη γουστάρω. Ωραία ιδέα: αφιέρωμα στον Νορβηγό, μια μέρα φουλ από Ίψεν, απ’ τις 11 το πρωί μέχρι τις 6 το απόγευμα, με στρογγυλό τραπέζι, συναντήσεις με νέους ανθρώπους που ασχολήθηκαν με τον Ίψεν, θεατρικό παιχνίδι, εργαστήριο, κινηματογράφο, πρωτότυπες δράσεις, παράσταση ερασιτεχνών… Αν ήμουν στη συμπρωτεύουσα θα πήγαινα.

Συνεργάτης της σκηνοθέτριας της παράστασης Ροδούλας Γαϊτάνου είναι ο Σάιμον Κόρντερ που υπέγραψε τα σκηνικά -και τους φωτισμούς- στην «Σταχτοπούτα» του Ροσίνι που παρουσίασε η Λυρική -το εναρκτήριο της φετινής σεζόν της. Λογικό να τον καλέσει η σκηνοθέτρια να συνεργαστούν και πάλι. Αλλά, αν κρίνω απ’ το κάτω του μετρίου αποτέλεσμα που είδα -αυτοί οι συνδυασμένοι με κατακόκκινη κουρτίνα τοίχοι-χαλκομανία με τα ψευτότουβλα, αυτά τα καθόλου λειτουργικά σκηνικά…- πιστεύω πως δεκάδες είναι οι έλληνες σκηνογράφοι -που έχουν, τελευταία, περιπέσει σε απραξία- οι οποίοι θα μπορούσαν να κάνουν τη δουλειά καλύτερα.

Ε, λοιπόν, το… ποδόσφαιρο κατακυριεύει το θέατρό μας φέτος -έρχεται να δέσει με την πρόκρισή μας στην τελική φάση του Μουντιάλ της Βραζιλίας. Δε θ’ ανεβάσει μόνον η Βαρβάρα Δούκα στο «Εν Αθήναις» το «Οέ, οέ, οέ, οέ» του Μάξι Ροντρίγκεθ -την είδηση σας την έγραψα στις 13 Οκτωβρίου. Ανεβάζει κι ο ίδιος αυτή τη φορά ο «αμετανόητος ΠΑΟΚτσής», όπως δηλώνει, Σταύρος Τσιώλης, ξαναγραμμένο, το έργο του «Ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ» στο «Studio Μαυρομιχάλη».
Παρακαλώ χούλιγκανς, μην κλαίτε. Και ειδικά μην επιχειρήσετε τίποτα μαλακίες όπως αυτές που κάνατε -αν είναι δυνατόν!- το 2011 όταν το έργο πρωτοανέβηκε στο «Θέατρο Τέχνης» -επίθεση και ζημιές. Περί θεάτρου πρόκειται, όχι περί τερέν.

Δίνουν και παίρνουν φέτος τα διπλά και τα τριπλά ανεβάσματα του ίδιου έργου -ε, μα με τόσους θιάσους, τόσες ομάδες, τόσα θέατρα ποιος να ανεβάσει τι; Όταν μάλιστα οι άνθρωποι του θεάτρου μας δε διακρίνονται και ιδιαίτερα για το ψάξιμό τους… 
«Πέερ Γκιντ» στην Θεσσαλονίκη, λοιπόν, στο ΚουΘουΒουΕ, στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών απ’ τον Γιάννη Μαργαρίτη, «Peer Gynt, no man’s land», διασκευή / δραματουργική επεξεργασία για τρία πρόσωπα του πολυπρόσωπου έργου απ’ την Σέβη Ματσακίδου, σε σκηνοθεσία Αντιγόνης Φρυδά, Ελένης Ζαραφίδου και Βαλάντη Φράγκου -των τριών νεαρών ηθοποιών που παίζουν κιόλας- και στην Αθήνα, στο «Θησείον», απ’ τη θεατρική ομάδα «The 3rd Person Theatre Group» η οποία μάλιστα έρχεται απ’ την Νορβηγία με τη διάκριση, ειδικά για την παράσταση αυτή, της Διεθνούς Υποτροφίας Ίψεν 2013 απ’ το θεσμό των Βραβείων Ίψεν.

«Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Σταύρου Τσακίρη με την Μαριάνθη Σοντάκη _ εξαιρετική παράσταση κι ερμηνεία καθοριστική, την είδα το 2008, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο «Bios», μην τη χάσετε- στο «Σύγχρονο Θέατρο» απ’ την «Εταιρεία Θεάτρου», «Ορλάντο» και στο «Ιλίσια/Βολανάκης» σε σκηνοθεσία Σάκη Παπακωνσταντίνου με Νίκη Σερέτη. Μόνο για διασκευές -καθότι το έργο, μυθιστόρημα είναι- μη με ρωτήσετε, λίγο μπερδεμένα βρήκα τα πράγματα στα σχετικά δελτία τύπου…

Γεμάτος… «Βρικόλακες» ο φετινός χειμώνας του ελληνικού θεάτρου. Διότι δε θα ‘χουμε μόνο την παράσταση του Στάθη Λιβαθινού στην «Οδό Κεφαλληνίας» με Μπέττυ Αρβανίτη στον βασικό ρόλο της Κυρίας Άλβινγκ. Το δράμα του Χένρικ Ίψεν ήδη ανέβασε για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων κι η νεότερη Ζωή Ξανθοπούλου στο «Studio Μαυρομιχάλη». Κυρία Άλβινγκ, η Μίρνα Μηλιώνη. Ενώ στο θεατράκι της «Εκάτη» το παρουσιάζει σε σκηνοθεσία της κι η Βαλεντίνη Λουρμπά – η Χάρις Συμεωνίδου παίζει την Κυρία Άλβινγκ.

Διάβασα ότι το σατιρικό διήγημα «Ο κροκόδειλος» του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, που ανέβηκε και παίζεται στο θέατρο «Από Μηχανής» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα, η οποία υπογράφει, μαζί με τον Στράτο Σωπύλη, και τη διασκευή για το θέατρο, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη σκηνή στην Ελλάδα. Κι όμως. Ανέβηκε ήδη τη σεζόν 2006/2007 στο τότε «Άλεκτον» σε σκηνοθεσία Μπάμπη Καλαντζή.

Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι“