Ραγισμένα όνειρα

Τα Ραγισμένα Όνειρα (Broken Circle Breakdown) είναι ένα έργο με κάουντρι μουσική και πολύ δράμα. Μια ακόμα ταινία για την κρίση που μπορεί να φέρει σε ένα ζευγάρι η αρρώστια ενός παιδιού. Το έργο έχει σκληρές σκηνές και ιδιαίτερα ρεαλιστική κινηματογράφηση. Επαναλαμβάνει το κοντράστ ανάμεσα στον έρωτα των δύο νέων (με αρκετά αισθησιακές σκηνές) και την αρρώστια ενός μικρού παιδιού.

Το ζευγάρι ξεκινά πάρα πολύ ερωτευμένο, με αρκετά αισθησιακές σκηνές. Αγαπάει πολύ την κάουντρι μουσική και παίζει σε μια μπάντα. Μετά έρχεται η αρρώστια του μικρού τους παιδιού και τα ανατρέπει όλα. Κακίες βγαίνουν ανάμεσά τους, γίνονται πικρόχολοι. Υπαρξιακά και μεταφυσικά θέματα, όπως το αν υπάρχει Θεός, γίνονται αντικείμενα σκληρών καυγάδων. Στο παιχνίδι μιας ταινίας Βέλγικης, που θα ήθελε να ήταν αμερικάνικη, μπαίνει κι ο Μπους και οι τραγικές για την ιατρική επιλογές του στο θέμα των βλαστοκυττάρων. Επίσης υπάρχει ένα φετίχ με τα τατουάζ στην ταινία.

Στην Αμερική η ταινία έχει πάρει καλές κριτικές. Πιθανότατα τους συγκίνησε το δράμα του μικρού παιδιού ή αγάπη των Βέλγων για την αμερικανική κουλτούρα και ιδίως την κάουντρι, μια μουσική της Αμερικής που δεν έχει πολύ μεγάλη απήχηση σε διεθνές επίπεδο. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών έχουν πειστικότητα και είναι καλές, ισορροπώντας με αξιόλογο τρόπο στις εναλλαγές συναισθημάτων της ταινίας. Κι έχουν και καλές φωνές, για τα αμερικάνικα τραγούδια, που έχουν γεμίσει το έργο. 

Θα έλεγα ότι το «Ραγισμένα Όνειρα» είναι καλογυρισμένο και έντιμο, αλλά δύσκολο έργο. Η αλήθεια είναι, ότι παρά την ειλικρίνεια του, είναι λίγο βαρύ ως θέμα και μοιάζει να χάνει το δρόμο του στην πορεία. Αλλά είναι κυρίως αυτή η εμμονή με τα τραγούδια της κάουντρι και η κραυγαλέα φιλοσοφική συζήτηση για το αν υπάρχει Θεός ή όχι και για το πόσο κακός άνθρωπος είναι ο Μπους, με τον υπερβολικό χώρο που κατέλαβαν στο έργο, που με κούρασαν.

Γιώργος Σμυρνής