Μήδεια ζεις, εσύ μας οδηγείς!

Και η «Μήδεια» στο top 10 του χειμώνα: «Μήδεια» του Ευριπίδη με τη μορφή ενός ‘σκηνικού ντουέτου’ που αναζητά τις ρίζες της βίας με χιούμορ, χωρίς αρχαιοπληξία, όχι για να σατιρίσει αλλά για να αναδείξει τη διαχρονικότητα του αριστουργήματος του Ευριπίδη» στο «Bios» απ’ την ομάδα «+ ΔρόΜοΣ (Συν ΔrόΜοΣ)» σε σκηνοθεσία Φίλιππου Κανακάρη.
«Λευτεριά στη Μήδεια» του Χάρη Μπόσινα, όπου «ένας φιλόδοξος αλλά μπερδεμένος σκηνοθέτης μέσα σε ένα μικρό θέατρο προσπαθεί να ανεβάσει την ‘Μήδεια’», απ’ την ομάδα «Annada Kadda» με σκηνοθέτη τον Κώστα Φιλίππογλου, στο «Olvio». Αλλά και «Δε με χωρά ο τόπος/Μήδεια», «μία παράσταση εμπνευσμένη από τα πρόσωπα και τις καταστάσεις της ευριπίδειας ‘Μήδειας’, ένα θέαμα όπου το σωματικό θέατρο, ο σύγχρονος χορός, η μιμική και το θέατρο αντικειμένων δημιουργούν δυναμικά εικαστικά πεδία», θα ‘ναι η νέα παραγωγή –προσεχώς- της ομάδας «Πλεύσις», που θα τη σκηνοθετήσει ο Αντώνης Κουτρουμπής στο χώρο «14η Μέρα». Αυτά προς το παρόν και βλέπουμε. Η «Μήδεια» εμπνέει. Μήδεια ζεις, εσύ μας οδηγείς!

«Άι, Φεδερίκο!» είναι ο τίτλος της παράστασης -«μια ελεγεία για τον Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα», ο υπότιτλός της- που η θεατρική ομάδα «Θεώρηση», η οποία, δημιουργημένη απ’ τον κριτικό θεάτρου και σκηνοθέτη Γιώργο Χατζηδάκη και την ηθοποιό, συγγραφέα και σκηνοθέτρια Μαίη Σεβαστοπούλου, δραστηριοποιείται στο χώρο απ’ το 1991, θα παρουσιάζει από 13 Ιανουαρίου στο θέατρο «Τόπος Αλλού». Το κείμενο, τη σκηνοθεσία, τη χορογραφία και τη μουσική επιμέλεια θα υπογράφει η Μαίη Σεβαστοπούλου.
Το «Άι, Φεδερίκο!», που πρωτοπαρουσιάστηκε το 1998, είναι μια σύνθεση, «ένα πάντρεμα», όπως αναφέρεται, «βιογραφικών στοιχείων και αποσπασμάτων από θεατρικά έργα και από την ποίηση του Λόρκα». Στη διανομή, η ίδια η Μαίη Σεβαστοπούλου και Γιώργος Δαφνόπουλος, Κατερίνα Παπαναστασάτου, Σοφία Σαπρίκη, Νεκτάριος Φαρμάκης.
Την άνοιξη -δεν έχει ακόμα προσδιοριστεί ο χώρος- με την «Θεώρηση» θ’ ανεβάσει κι ο Γιώργος Χατζηδάκης την παράσταση «Προμηθέας, η Καθήλωση». Κείμενο που θα αντλεί απ’ τον «Προμηθέα δεσμώτη» του Αισχύλου σε επεξεργασία της ομάδας, διατηρώντας μέρη του στο αρχαιοελληνικό πρωτότυπο ενώ στην παράσταση θα χρησιμοποιηθούν αποσπάσματα απ’ τα σωζόμενα της αρχαίας ελληνικής μουσικής.
Οι δυο παραστάσεις, που θέτουν την προβληματική της σύγκρουσης του ανυπότακτου πνεύματος με την εξουσία και της συντριβής του, εντάσσονται κάτω απ’ το γενικό τίτλο «Η εξουσία ενάντια στο αυτεξούσιο της ποίησης».

Βρε, εδώ η Λυρική δίνει συνέντευξη Τύπου «για την ανακοίνωση των βασικών αξόνων του καλλιτεχνικού προγραμματισμού της Ε.Λ.Σ. την περίοδο 2014-2019». Θα τρελαθώ! Δεν το πιστεύω. Εσείς; Βλέπουν καλά τα μάτια μου; Ακούν καλά τ’ αυτιά μου; Σε ποια χώρα ζω; Στην Ελλάδα; Και, μάλιστα, στην Ελλάδα του 2013; Ε, λοιπόν, αν έτσι ετοιμάζουν την είσοδό τους στην καινούργια αίθουσα που τους φτιάχνει το Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», μπράβο τους!

Πιένες η μακαρίτισσα η Σάρα Κέιν φέτος στην ελληνική σκηνή –σας τα ‘λεγα στο «Τέταρτο Κουδούνι» της προπερασμένης Πέμπτης. Στις πέντε παραστάσεις τριών έργων της – ή βασισμένες σε έργα της- που σας έγραφα προσθέστε και μια έκτη: «4.48. Ένα τραγούδι», περφόρμανς της ομάδας «MAG» επίσης «με αφορμή το τελευταίο της έργο ‘4.48 Ψύχωσις’» που θα παρουσιαστεί τον Ιανουάριο σε σκηνοθεσία Κώστα Κουτσολέλου με ερμηνευτή τον ίδιο στο «Fabrica Athens». Και επαναλαμβάνω: προς το παρόν. Διότι ακόμα στα μέσα του Δεκεμβρίου βρισκόμαστε κι η σεζόν τραβάει μέχρι Ιούνιο.

Α, με την ευκαιρία: το αυθεντικό «4.48 Ψύχωσις» της Κέιν που πρόκειται ν’ ανεβάσει η Άντζελα Μπρούσκου με το «Θέατρο Δωματίου» -σας το ‘γραψα στο «Τέταρτο Κουδούνι», στις 6 Νοεμβρίου- δε θα κάνει, τελικά, πρεμιέρα στην Θεσσαλονίκη, στο «Αυλαία», μια κι ο καινούργιος χώρος «Black Box» του θεάτρου για τον οποίο προοριζόταν η παράσταση δεν μπορεί να ‘ναι έτοιμος, αλλά στην Αθήνα, στο «Bios». Στις 9 Ιανουαρίου.
Μαθαίνω πως η παράσταση θα ‘ναι «κάτι ανάμεσα σε θέατρο, συναυλία και γύρισμα ταινίας». Πως «αυτές οι τρεις αφηγήσεις χρησιμοποιούνται για να αποδοθεί ο κατακερματισμένος κόσμος της ηρωίδας». Και πως και «όλα θα γίνονται επί σκηνής και τίποτα από κονσόλα, χειριστές της ‘μηχανής’ αφήγησης θα ‘ναι οι ίδιοι οι ηθοποιοί». Πολύ ενδιαφέροντα μου ακούγονται ολ’ αυτά.

Να ξεκαθαρίσουμε πως Γιον Φόσε δεν παρουσίασε στην Ελλάδα πρώτος ο Γιάννης Χουβαρδάς -που κάνει φέτος στο «Πορεία» το έργο του «Παραλλαγές θανάτου». Ούτε όταν στο «Αμόρε» του ανέβασε ο ίδιος με το δικό του «Θέατρο του Νότου», τη σεζόν 2003/2004, το «Τόσο όμορφα» του νορβηγού δραματουργού, ούτε ως παραγωγός, όταν, νωρίτερα, αρχή της σεζόν 2002/2003 και στο πλαίσιο των «Δοκιμών I» που οργάνωνε το «Θέατρο του Νότου», η Βίκυ Γεωργιάδου σκηνοθέτησε τον «Χειμώνα» του Φόσε.
Η πρώτη που ανέβασε Φόσε στην Ελλάδα -το έργο του «Κάποιος θα ‘ρθει»- ήδη απ’ την άνοιξη της σεζόν 2000/2001 ήταν η Κατερίνα Σαρροπούλου με την ομάδα «Αιωρία» στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου». Ενώ, μεταξύ «Χειμώνα» και «Τόσο όμορφα», στο τέλος της σεζόν 2002/2003, Γιον Φόσε -«Το παιδί» του- παρουσίασε στην Θεσσαλονίκη, στο τότε «Αμαλία», κι η Πειραματική Σκηνή της «Τέχνης» με σκηνοθέτη τον Πέτρο Ζηβανό.

«Γιατί δηλαδή ο Μουτσινάς; Που γύρισε στο θέατρο απ’ το οποίο και ξεκίνησε; Και μάλιστα ως πρωταγωνιστής; Κι από επιτυχίας εις επιτυχίαν στα ταμεία το πάει; Και κρατάει και την τηλεόραση;» σου λέει ο Φώτης (Σεργουλόπουλος). Που επίσης απ’ το θέατρο ξεκίνησε. Και μια και δυο, νάτος κι αυτός να επανέρχεται στη σκηνή φέτος. Ως πρωταγωνιστής επίσης – εξυπακούεται: «Googlαρέ με, τα μεσάνυχτα» της Κατερίνας Μπέη στο «Shamone». Και να κρατάει επίσης και την τηλεόραση.
Κρίση βλέπετε, τα πράγματα όλο και δυσκολεύουν, όλο απ’ το κακό στο χειρότερο πάνε στην τηλεόραση, οπότε μάθε τέχνη κι ασ’ την κι άμα πεινάσεις (σ.σ. τρόπος του λέγειν) πιασ’ την», που λένε.

Το πιο πρόσφατο ανέκδοτο που διάβασα: Έρχονται νέα πρόστιμα για το κάπνισμα στους δημόσιους χώρους. Σπαρταριστό, ε;
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι“