Δομικά υλικά της έννοιας του παραδείσου, της πρώτης του διήγησης, λιώνουν σε ενα περιβάλλον διαρκούς στροβιλισμού. Εικόνες και σύμβολα της κλασικής του εικονογράφισης μετακινούνται σ’ ενα πεδίο κυνικό και ψάχνουν να ντυθούν σημασίες καινούριες.
Ήδη ο παράδεισος του Δάντη έχει φύγει από τον κήπο της Εδέμ. Απλωμένος στο σύμπαν, χώρεσε πλανήτες, άστρα, ήλιους, ουρανούς, ήρωες, αγίους, πρόσωπα μυθικά και ξεχασμένα, παρεξηγημένα ή δικαιωμένα, σκιές που πλέουν τώρα σε δίνες παράλληλες. Η πίεση της εν ζωής κατάστασής τους, εκτονώνεται στην ασταμάτητη πορεία τους μέσα στον αιώνιο χρόνο. Όλα αυτα που πίστεψαν, έλπισαν, αγάπησαν, φοβήθηκαν και έβλαψαν. Iσορροπούν και τους βαφτίζουν “μοναδικούς και απαραίτητους” στους χαώδεις κι ατελείωτους κόσμους που τους περιέχουν.
Κίνηση: Κι όμΩς κινείται, σε συνεργασία με τους Χ. Τόμπορη, Σ. Πατεράκη, & Α. Μερεντίνη
Μουσική σύνθεση και ερμηνεία: Αντωνίου Κλέων
Φωτισμοί: Αθανασοπούλου Μαρία
Σκηνικός Χώρος: Bentancor Camilo
Κοστούμια: Μάνεση Αγγελική – Μουζάκη Φανή
Παίζουν: Μαλκότσης Ερμής, Τόμπορης Χρόνης, Πατεράκης Σπύρος, Μερεντίνη Αγγελική, Λινάρδου Αντιγόνη, Σουγιουλτζή Χριστίνα
