Τι είπαν Συλβί Γκιλέμ-Άκραμ Καν για την συνεργασία τους, τον Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα κόμικς μάνγκα

Οι δυο τους θα συμπράξουν για άλλη μια φορά στο -διάσημο πια- έργο με τίτλο “Sacred Monsters“, που πρωτοπαρουσίασαν το 2006. Αν και έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε, θεωρούν πως το “Sacred Monsters” συνεχίζει να εξελίσσεται και να τραβά το ενδιαφέρον του κοινού. Λένε πως ανακαλύπτουν συνεχώς νέα πράγματα μέσα από αυτό, τόσο μεταξύ τους όσο και στη σχέση τους με νέους συνεργάτες με τους οποίους δουλεύουν κάθε φορά για την παρουσίασή του. Εξάλλου είναι ένα έργο που “παντρεύει” τον κλασικό χορό με άλλα είδη, κάτι που επιδιώκει η Γκιλέμ:

“Δεν μου αρέσει που στον σύγχρονο χορό το κλασικό στοιχείο εξοβελίζεται”, λέει. “Είναι σημαντικό να βλέπουμε τόσο την μοντέρνα όσο και την κλασική πλευρά. Και είναι μερικά πράγματα που μπορούν να αποδοθούν μόνο με τον κλασικό χορό, ειδικά τα άκρα, όπως τα έντονα συναισθήματα”.

Το “Sacred Monsters” είναι η μακροβιότερη παράσταση στην οποία έχει συμμετάσχει ο Άκραμ Καν, και η κυρίαρχη εντύπωση που έχει αποκομίσει από την παρτενέρ του, Γκιλέμ, είναι η παιδικότητά της:

“Έχει μια παιδική περιέργεια και είναι πολύ διαφορετική από αυτό που βλέπουμε επί σκηνής”, αποκάλυψε ο Άγγλος χορευτής και χορογράφος. “Αυτή η συνεχής περιέργεια είναι ίδιον των μεγάλων καλλιτεχνών”.

Κοιτάζοντάς τους, και ιδιαίτερα όταν βρίσκονται στην ίδια σκηνή, οι διαφορές τους είναι εμφανείς.

“Εκείνη είναι ψηλή και έχει μεγάλη ελαστικότητα, ενώ εγώ κοντός και με… όχι ιδιαίτερη ελαστικότητα!”, σημείωσε ο Καν. “Όμως καλλιτεχνικά θέτουμε τα ίδια ερωτήματα, και αυτό είναι το στοιχείο που μας ενώνει. Όπως και το κόνσεπτ του χρόνου. Η δουλειά μου είναι πάντα σε αναφορά με τον χρόνο, τον οποίο αντιλαμβανόμαστε με δύο τρόπους: τον γραμμικό, που μπορεί να χαρακτηριστεί και ‘δυτικός’, όπου υπάρχει μια οριζόντια εξέλιξη των πραγμάτων, και τον πνευματικό τρόπο, όπου συμβαίνουν πράγματα ‘κάθετα’. Με την Συλβί συναντιόμαστε κάπου ανάμεσα στα δύο. Η έννοια του χρόνου είναι θεμελιώδης για έναν καλλιτέχνη, και έχει να κάνει κυρίως με τον θάνατο, αφού ο θάνατος είναι η μόνη αλήθεια”.

Όσο για τα έργα χορού που θα παρουσιαστούν τα Χριστούγεννα στο Μέγαρο εκτός από το “Sacred Monsters”, και ειδικά για την “Ωραία Κοιμωμένη“, η Γκιλέμ εγκωμίασε το Μπαλέτο του Τόκιο:

“Πρόκειται για ένα πολύ καλό σύνολο, με νέους χορευτές που διαθέτουν μεγάλες αρετές στον συντονισμό, είναι χάρμα οφθαλμών. Αυτό που θα παρουσιάσουμε, θα μοιάζει κάπως με τα κόμικς μάνγκα. Η “Ωραία Κοιμωμένη” συνήθως παρουσιάζεται μακροσκελής. Εμείς μέσα σε 35 λεπτά θα τα πούμε όλα, έχοντας αφαιρέσει τον πολύ χορό και δώσει έμφαση στο παραμυθένιο στοιχείο”. (στην αφήγηση θα είναι ο Ρένος Χαραλαμπίδης).

Στο “Μαργαρίτα και Αρμάνδος“, η δραματικότητα θα ανέβει στα ύψη, και η Γκιλέμ θα έχει την ευκαιρία να εκφραστεί με τον αγαπημένο της κλασικό τρόπο:

“Εγώ κλαίω επί σκηνής. Λατρεύω να πεθαίνω σε τέτοια έργα”, είπε η Γαλλίδα σταρ, και ο Άκραμ Καν συμμερίστηκε αυτή την αγάπη για σκηνικές συντριβές.

Όταν η συζήτηση πέρασε σε λίγο πιο προσωπικό επίπεδο, η Γκιλέμ μοιράστηκε την πεποίθησή της πως ό,τι της δυσκολεύει τη ζωή από τις απαιτήσεις που έχει ο κόσμος από μια σταρ, είναι παράλληλα αυτό που την κάνει και εύκολη, αφού της προσφέρει πολλές δυνατότητες.

“Δεν σταματώ να αναρωτιέμαι γιατί κάνω αυτό που κάνω. Στην καριέρα μου, το ότι είμαι γυναίκα και εσωστρεφής δεν με βοήθησε. Με βοήθησε όμως το ότι είμαι επίμονη και πεισματάρα”.

Στην κλασική ερώτηση περί διαφορών του κοινού ανά τον κόσμο, ο Άκραμ Καν μας εξέπληξε, παρομοιάζοντας το ελληνικό κοινό με το ινδικό:

“Το ελληνικό κοινό μού μοιάζει με αυτό της Ινδίας. Και οι δύο λαοί έχουν μια ιδιαίτερη επαφή με το στοιχείο της μυθολογίας, την αίσθηση της ιερότητας, των ριζών μας. Αυτά τα παρουσίασε με τον καλύτερο τρόπο, που είναι η απλότητα, ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας”…