Είδαμε το «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» στη Σφενδόνη- Σκιές των παιδικών μας χρόνων!

Ο Γεώργιος Βιζυηνός είναι μια από τις σημαντικές προσωπικότητες της ελληνικής λογοτεχνίας του 19ου αιώνα. Εκτός από την σημαντική λογοτεχνική του δημιουργία, στο ενεργητικό του είχε παιδαγωγικές, ψυχολογικές και φιλοσοφικές διατριβές, ενώ είχε κάνει πολύ σημαντική μεταφραστική δουλειά.

Το «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» βασίζεται σε σύνθεση έργων του συγγραφέα, όπως  «Το μόνον της ζωής μου ταξίδιον» και «Το αμάρτημα της μητρός μου». Η σχέση γονιών (μητέρας ή παππού) με τα παιδιά, η μυθοπλασία των παραμυθιών, το σκληρό βίωμα του θανάτου (είτε αφορά το παιδί που φοβάται για τη ζωή του παππού του, είτε τους γονείς που χάνουν ένα τέκνο), η ιδέα της φυγής και του ταξιδιού είναι κάποια από τα θέματα που αναπτύσσονται στην παράσταση.

Η παράσταση πρωτοανέβηκε πριν 20 χρόνια, τον Μάιο του 1993, εξακολουθεί να χτίζεται, εξακολουθεί να διαμορφώνεται, να εξελίσσεται στο χρόνο με νέα υλικά που προκύπτουν στη πορεία της ζωής και της δουλειάς – γιατί η παράσταση αυτή αποτελεί σημείο θεατρικού επαναπροσδιορισμού. Τότε, η παράσταση ανέβηκε σε σκηνοθεσία του Δήμου Αβδελιώδη με την συνεργασία της Μίρκας Γεμεντζάκη. Φιλολογικός σύμβουλος και πολύτιμος συνεργάτης ο Βασίλης Διοσκουρίδης, την μουσική έγραψε ο Δημήτρης Παπαδημητρίου, τους φωτισμούς ο Φίλιππος Κουτσαφτής, το κείμενο και την ερμηνεία του, η Αννα Κοκκίνου. Tώρα συνομιλητής και καλλιτεχνικός σύμβουλος είναι ο Νίκος Φλέσσας.

Η παράσταση, που είναι αρκετά μεγάλη σε διάρκεια για μονόλογος, είναι ένα one woman show από την πλευρά της Άννας Κοκκίνου. Αρκετά σκοτεινό τόσο σε περιεχόμενο, όσο και σε αναπαράσταση, με τα παιχνίδια με το σκοτάδι να έχουν τον κύριο ρόλο, το έργο έχει κάποιες δυσκολίες: Τα άλματα από τη μία ιστορία στην άλλη, που δυσκολεύουν την παρακολούθηση του έργου, καθώς σε αρκετά σημεία χάνεται η αφηγηματική ροή. Επίσης, απουσιάζουν τα σκηνοθετικά και εικαστικά στοιχεία, που θα μπορούσαν να συνοδεύουν την αφήγηση.

Στα συν της παράστασης είναι πρώτ’ απ’ όλα η πολύ καλή ερμηνεία της Άννας Κοκκίνου, που καταφέρνει να αναδείξει τόσο το παιδικό και παραμυθένιο στοιχείο της μυθοπλασίας του Βιζυηνού, όσο και τα στοιχεία της απελπισίας, του τρόμου, της αγωνίας. Είναι πολύ καλή τόσο ως αφηγήτρια, όσο και ως ερμηνεύτρια, ερμηνεύοντας με καταπληκτική φυσικότητα πάθη τελείως διαφορετικών ανθρώπων, διαφορετικών φύλων, ηλικιών, καταστάσεων. Επίσης, η γλώσσα (σε καθαρεύουσα) του Βιζυηνού, παρά το ότι συχνά είναι πιο δύσκολή να την ακούς, από ό,τι να την διαβάζεις, έχει κάτι το πρωτοποριακό για την εποχή του και πολλά λογοτεχνικά χαρίσματα.

Σε γενικές γραμμές, το έργο «Μορφές από το έργο του Βιζυηνού» είναι μια παράσταση ποιοτική. Δεν θα απογοητεύσει τους θαυμαστές της Άννας Κοκκίνου, η οποία σηκώνει όλο το έργο πάνω της και δίνει μια πολύ καλή ερμηνεία.

Γιώργος Σμυρνής