Γκουλτούρα Απόψε: Ο Έλλην Βρυκόλαξ

Η «ξενάγηση» με τις καμαρωτές ταξιθέτριες του θεάτρου ξεκινά από την κύρια αίθουσα του θεάτρου, όπου στα θεωρεία ξεφεγγίζουν παραμιλώντας τα φαντάσματα της παράδοσης, και το χαρακτηριστικό «Θανάσης Βάγιας / ο Βρυκόλακας» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη:

Πές μου τί στέκεσαι Θανάση, ὀρθός,
βουβὸς σὰ λείψανο, στὰ μάτια μπρός;
Γιατί Θανάση μου, βγαίνεις τὸ βράδυ;
Ὕπνος γιὰ σένανε δὲν εἶν᾿ στὸν Ἅδη;
[…]
Στάσου μακρύτερα… Γιατί μὲ σκιάζεις;
Θανάση τί ἔκαμα καὶ μὲ τρομάζεις;
Πῶς εἶσαι πράσινος; Μυρίζεις χῶμα…
Πές μου… δὲν ἔλυωσες, Θανάση, ἀκόμα;

Λίγο συμάζωξε τὸ σάβανό σου…
Σκουλήκια βόσκουνε στὸ πρόσωπό σου.
Θεοκατάρατε, γιὰ δές… πετᾶνε
κι ἔρχονται πάνω μου γιὰ νὰ μὲ φᾶνε.

Ακολουθώντας αυτά τα φαντάσματα, από όροφο σε όροφο και αίθουσα σε αίθουσα μέσα στο κτίριο του θεάτρου, γνωρίζουμε τις αληθινές (;) ιστορίες των βρυκολάκων ή βορδολάκων ή βουρκουλάκων ή τυμπανιαίων ή καταχανάδων. Από νησί σε νησί και πόλη σε πόλη, από αστικούς μύθους σε παραλλαγές δημοτικής ποίησης, αποσπάσματα εφημεριδών, μαρτυρίες ξένων περιηγητών και παραλογές (δημοτική ποίηση με supernatural twist).

Όλα τα αποσπάσματα παρουσιάζονται με υποβλητική θεατρικότητα, παντρεύοντας τον παραδοσιακό δεκαπεντασύλλαβο με στοιχεία του ιαπωνικού θεάτρου Noh και παραδοσιακούς ηπειρώτικους χορούς, δένοντας την αφήγηση με τον τελετουργικό ρυθμό του τυμπάνου και το στοίχειωμα των ποδιών.

Παραδοσιακές στολές, νυφικά και μάσκες εμπνευσμένες από τα καθηλωτικά όμορφα νεκρώσιμα πορτραίτα του Φαγιούμ (ξύλινες μάσκες από μούμιες της ελληνιστικής περιόδου) δίνουν ρομαντική και ταυτόχρονα απόκοσμη υπόσταση στους βουρδούλαγες. Ζωντανεύουν άλλη μια φορά μετά θάνατον στη σκηνή και εξομολογούνται, καθώς κυνηγούν αυτούς που τους αδίκησαν ή περιφρόνησαν στη ζωή, και κυνηγιούνται στη συνέχεια από «διακριτικά» συμφεροντολόγους παπάδες, με ευθύμως προφανή σκορδοσκαρφίσματα.

Είναι τόσο έξυπνα δομημένη αυτή η παράσταση, και τόσο site-specific, άρρηκτα θαρρείς δεμένη με αυτό τον χώρο – σαν στοίχειωμα αιώνων που τώρα μόλις ξεσκεπάζεται από τα (νάυλον) στρώματα σκόνης/λήθης – που απορείς πως θα μπορούσε να είχε υπάρξει σε οποιοδήποτε άλλο χώρο ή να υπάρξει στη συνέχεια αλλού.

Ο αρχικός προγραμματισμός παραστάσεων είναι για λίγες εβδομάδες από 13/1 μέχρι 11/2. Εμείς ελπίζουμε να γνωρίσει την τεράστια επιτυχία που της αξίζει και να γίνει ένα όντως αναπόσπαστο κομμάτι του Δημοτικού Θεάτρου. Για καλό και για κακό (φτου φτου σκόρδα) όμως, φροντίστε να κλείσετε νωρίς το εισιτήριο σας, καθώς κάθε παράσταση είναι αυστηρά περιορισμένη στα 60 μόνο άτομα.

Βαθμολογία: 4*/5

Τα συν…
+ ευρηματική site-specific σκηνοθεσία, με σίγουρη ματιά για την υπερβολή και το δράμα, αξιοποιώντας τόσο την ομορφιά όσο και το βάθος/διαστάσεις των χώρων του θεάτρου
+ μοντέρνα απόδοση μιας σκοτεινής γωνιάς της ελληνικής παράδοσης και δεισιδαιμονίας με λιτά μέσα
+ creepy cuteness overload στο φαινομενικά ανέμελο πάντρεμα του δεκαπεντασύλλαβου της παραβολής του Θανάση Βάγια (έναρξη) ή του Νεκρού Αδελφού (φινάλε) με το θέατρο Noh μέσα από το πρίσμα της ελληνικής παράδοσης
+ η αποκαλυπτική σωματική ερμηνεία της Μαρίας Μπαγανά

Τα πλην…
– κάπως προφανής επιλογή ήδη λίγο-πολύ γνωστών αποσπασμάτων, θα είχε ενδιαφέρον μια extended εκδοχή της παράστασης

Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία – Διασκευή Κειμένων: Κωνσταντίνος Ντέλλας
Πρωτότυπη μουσική – Επεξεργασία Ήχου: Παναγιώτης Γεωργοκώστας
Ενδυματολογική Επιμέλεια: Ντιάνα Νοτάρογλου
Διεύθυνση παραγωγής: full house promotion/Χριστίνα Πολυχρονιάδου
Παίζουν: Μαρία Μπαγανά, Κωνσταντίνος Ντέλλας, Έλενα Γεωργίου

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά
Οδός Ηρώων Πολυτεχνείου πλησίον πλατείας Κοραή, Τ.Κ. 18532, Πειραιάς, +302104194550,
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη (εκτός από 20 Ιανουαρίου) στις 21:00
Είσοδος 10 ευρώ