Το Τέταρτο Κουδούνι : Μαίνεται ο εμφύλιος για το όνομα Λευτέρης Βογιατζής ή Πού ’ναι ο πρόεδρος, οέο;
Μαίνεται ο εμφύλιος πόλεμος εν ονόματι του Λευτέρη Βογιατζή. Η Ειρήνη Λεβίδη, για πάρα πολλά χρόνια σύντροφός του, διευθύνων, πλέον, σύμβουλος της «Εταιρίας των Φίλων της Τέχνης του Θεάτρου» που διαχειρίζεται το θέατρο «Οδού Κυκλάδων», δίνει προχτές συνέντευξη Τύπου περί «προγραμματισμού του θεάτρου» για την προσεχή διετία – ή τριετία; Λίγο συγκεχυμένο ήταν.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ο σκηνοθέτης Νίκος Μαστοράκης, που αναφέρθηκε στη συνέντευξη Τύπου πως θα κάνει στην Κυκλάδων το νέο έργο του Μιχάλη Βιρβιδάκη «Κάτω απ’ το δέρμα μου ένας άλλος», δηλώνει στην ιστοσελίδα onlytheater.gr ότι «πήρε στα χέρια του το συγκεκριμένο έργο και του άρεσε, η επιθυμία του όμως είναι να μην το κάνει σ’ αυτό το θέατρο. Δεν έκανε καμιά παραπέρα κουβέντα και αναλυτικότερη συζήτηση, μέχρι που είδε στον προγραμματισμό του θεάτρου το όνομά του. Ο Λευτέρης Βογιατζής έχει φύγει και δεν φαίνεται διατεθειμένος να γυρίσει στο θέατρό του, τώρα που εκείνος δεν είναι πλέον σε αυτό…». Εν συνόψει, ιδέα δεν είχε ο άνθρωπος.
Πριν, επίσης, αλέκτορα φωνήσαι, στη σελίδα του facebook «Αρχείο Λευτέρη Βογιατζή», που την άνοιξε από 7 Ιανουαρίου και τη χειρίζεται, ως εκ των συμφραζομένων έχω καταλάβει, βοηθός του Λευτέρη Βογιατζή, αναρτάται ανακοίνωση-σινδονιάδα, των δυο ανιψιών του -έτσι, τουλάχιστον, παρουσιάζεται- που, προφανώς, είναι οι νόμιμοι κληρονόμοι του, καθώς διαθήκη του σκηνοθέτη δε βρέθηκε, όπου, μεταξύ πολλών άλλων, αναφέρεται πως τα εξαγγελθέντα αποτελούν «μια άθλια εμπορική και καλλιτεχνική εκμετάλλευση του ονόματος και του έργου του Λευτέρη Βογιατζή, πως «σύμφωνα με το νόμο ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ (σ.σ. τα κεφαλαία της ανακοίνωσης) σε καμία δραστηριότητα των ‘επιχειρηματιών- συμπαραγωγών’ να χρησιμοποιεί το όνομα του Λευτέρη Βογιατζή» και πως ζητούν, επίσης, να αποσυρθεί τ’ όνομά του απ’ τη μαρκίζα του θεάτρου «Οδού Κυκλάδων» όπου έχει προστεθεί αλλά και απ’ το βραβείο «στον καλύτερο νέο ευρωπαίο σκηνοθέτη», που στην ίδια συνέντευξη Τύπου ανακοινώθηκε ότι θεσπίζεται και θα απονέμεται ανά διετία. Στην ανακοίνωση αναμειγνύουν και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, «σε ειδικό χώρο του οποίου», λέει, «θα στεγαστεί το ‘Αρχείο Λευτέρη Βογιατζή’» -το οποίο τον Σεπτέμβριο η Εθνική Βιβλιοθήκη ανακοίνωσε πως της το δωρίζει η Ειρήνη Λεβίδη… (Λίγο αργότερα η ανακοίνωση αποσύρεται και αναρτάται καινούργια: «Η επίσημη ανακοίνωση των κληρονόμων του Λευτέρη Βογιατζή για το θέμα επαναλειτουργίας του θεάτρου της οδού Κυκλάδων και τη διαχείριση του πνευματικού του έργου θα διανεμηθεί από τον εντολέα δικηγόρο που τους εκπροσωπεί στην Ελλάδα κ. Νικόλαο Σακκά τα επόμενα 24ωρα». Χαμός, σας λέω…).
Όσο για τον Κώστα Ορδόλη, φωτογράφο όλων των παραστάσεων του Λευτέρη Βογιατζή απ’ τον «Κατσούρμπο» κι ύστερα, έχει ήδη κάνει ανάρτηση στο timeline του προφίλ του, στο facebook πάντα -η ανάρτηση και στο timeline του προφίλ της Ειρήνης Λεβίδη-, στην οποία ζητάει ν’ αποσυρθούν οι φωτογραφίες του που έχουν αναρτηθεί στη σελίδα «Αρχείο Λευτέρη Βογιατζή» μιλώντας για «κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας».
Σας το ‘πα: Χαμός! Έχω άδικο που το στομάχι μου έντονα ανακατεύεται; Και που υπευθύνως δηλώνω πως δε θέλω σε κανένα «κόμμα» να ανήκω;
Καημένε Βογιατζή, τι σου ‘μελε να πάθεις… Χειρότερα κι απ’ τον Κουν.
Άντε, στην υγειά τους, ρε παιδιά… Των παιδιών του Εθνικού που το γλέντησαν το περασμένο Σαββατόβραδο. Στην ομώνυμη εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου, η οποία έχει μεταφερθεί πια στον «Alpha». Και το γλέντησαν ενημερώνοντας παράλληλα -ιδεώδης τόπος, μετ’ ασμάτων-, περί των σχεδίων που κάνουν για το πρώτο τη τάξει κρατικό μας Θέατρο, στο πλαίσιο της -ευρείας λαϊκής αποδοχής- γραμμής που ‘χει καθιερώσει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Σωτήρης Χατζάκης, ο (αυτό)αποκαλούμενος «παιδί του Κούρκουλου» (εξ ου και, όπως είπε, θεωρεί τον -παρόντα- Άλκι Κούρκουλο αδελφό του) απ’ την εποχή που ‘ταν στην Θεσσαλονίκη στον ίδιο θώκο του ΚουΘουΒουΕ.
Τότε που βγαίναν με τον πρόεδρό του, τον Μάκη Τρικούκη -πριν μαλλιοτραβηχτούν- κι ανασταίναν, Μεγάλο Σάββατο, εν τω μέσω της νυκτός και του απολύτου κιτς, στην ΕΤ3, κάνοντας -ναι, ΕΚΕΙ, ανάμεσα στα τσάμικα και στις ζεϊμπεκιές του προέδρου- τον απολογισμό της χειμερινής σεζόν (που μπροστά σ’ εκείνο, το τωρινό Μπέργκμαν ήταν…). Μετά το ΚουΘουΒουΕ, τώρα και στο Εθνικό. Σαράφης στα Τρίκαλα, Σαράφης στην Αθήνα, Σαράφης τώρα και στο Παρίσι…
Όπου μάθαμε, δια στόματος Κώστα Γεωργουσόπουλου, διευθυντή πλέον της δραματικής σχολής του Εθνικού, ο οποίος μαράζι πια το ‘χει που δε γιόρτασαν πρόπερσι τα 80 χρόνια του Εθνικού και σα να θέλει να τα γιορτάσει φέτος, πως προχωράει στην αναστήλωση των εικόνων -των φωτογραφιών εννοώ- των μέχρι τώρα καθηγητών της σχολής, που κάποιος εκ των «προηγουμένων» έδωσε την εντολή να αποκαθηλωθούν. Βρε, νάτη η Εικονομαχία! Την Εικονομαχία ζούσαμε έξι χρόνια τώρα και δεν το ‘χαμε πάρει χαμπάρι…
Κι ο Σωτήρης ο Χατζάκης, συν τοις άλλοις, ν’ απευθύνεται και στους αστέγους (μα έχουνε τηλεοράσεις οι άστεγοι;)…
Να ελπίσω πως αυτή η «ευκαιρία» δε θα ‘ναι για το Εθνικό «Το τραμ το τελευταίο» -με το οποίο έκλεισε η εκπομπή, αδόμενο απ’ όλους τους παρόντες εν χορώ, της Ξένιας Καλογεροπούλου συμπεριλαμβανομένης. Ε, ρε γλέντια!
***
Μια και το ‘φερε η κουβέντα -περί προέδρων: βρε, πού ‘ναι ο πρόεδρος, οέο; Σε καλό μου, πού πήγα και το θυμήθηκα τώρα εγώ… Εκείνος ο πρόεδρος, εννοώ, του Διοικητικού Συμβουλίου του Εθνικού, που ‘χαν κάνει τον Σταύρο Ξαρχάκο και τα βρόντηξε, και που βγήκε μετά η βρόμα πως πρόεδρο θα κάνανε το σκηνοθέτη -και μαντιναδιστή- Γιάννη Σμαραγδή για να ‘ρθει να δέσει το γλυκό, κι ύστερα δεν τον κάνανε, και λέγανε πως θα το ανακοινώσουνε τ’ όνομα του καινούργιου μέχρι τέλος Αυγούστου, και μετά δεν ήρθαν οι μέλισσες αλλά ήρθε η λήθη, κι είναι η θέση χηρεύουσα, που λένε, έξι μήνες τώρα, ναι ντε, εκείνος ο πρόεδρος, τι απέγινε τελικά;
Μην είμαστε ακόμα στον ζεστό μήνα Αύγουστο κι έχω χάσει εγώ τ’ αυγά και τα πασχάλια; Μην έχουνε πολλή δουλειά και ξένουνε το μαλλί στο υπουργείο Πολιτισμού και δεν έχουνε καιρό για τέτοια; Μήπως ξεμείνανε στην συγκυβέρνηση από «πνευματικούς ανθρώπους» που σκαρώνουν μαντινάδες; Μην και δεν τα βρίσκουνε στη μοιρασιά οι συγκυβερνήτες ΝουΔου και ΠΑΣΟΚ; Ή μήπως ο Σωτήρης ο Χατζάκης είναι καμένος από προέδρους στο παρελθόν και σου λέει «βρε, άσε να πορευόμαστε μόνοι μας, όσο δε το θυμάνται. Κι όσο πάει» και δεν το πολυσπρώχνει το πράγμα; Ποτέ, ποτέ κανένα στόμα δεν το ‘βρε και δεν το ‘πε ακόμα…
***
Διάβασα πως στο Ισραήλ το καθιέρωσε ένα εστιατόριο: αν, μόλις μπεις, κλείσεις το κινητό, σου κάνουν στο τέλος έκπτωση στο λογαριασμό 50%! Βρε, μπας κι είναι καλή ιδέα, να την εφαρμόσουν τα θέατρά μας; Ή η Στέγη -που πάντα πρωτοπορεί; Ή το Μέγαρο; Όπου δις ήχησαν τα κινητά ακόμα και στη συναυλία των «Φίλων της Μουσικής», τις προάλλες: ο Δημήτρης Πλατανιάς κι η Χριστίνα Πουλίτση να κάνουν το ντουέτο τους απ’ τον «Ριγκολέτο», ο Πλατανιάς να ραγίζει καρδιές τραγουδώντας «piangi, piangi fanciulla, fanciulla piangi» και ντριιιιν, ντριιιιν, το κινητό, ο Λεωνίδας Καβάκος ν’ ακροβατεί στο βιολί μεταξύ πιανίσιμο και σχεδόν σιωπής στο Κοντσέρτο του Μπραμς, ντριιιιν, ντριιιιν, πάλι, άλλο κινητό.
***
Καλώς. Είχαν ανεβάσει την «Κυρία προέδρου», την παλιά γαλλική φάρσα των Ενεκέν και Βεμπέρ, στην Θεσσαλονίκη. Η ομάδα «Πολιτεία Θεάτρου». Και δεν ήξεραν, δε διάβασαν, δεν είδαν -η διασκευάστρια/σκηνοθέτρια κλπ, τουλάχιστον- πως ο εκ των δύο συγγραφέων λέγεται -έτσι, τέλος πάντων, μεταγράφεται στα ελληνικά- Μορίς Εν(ν)εκέν κι όχι Ιννεκέμ; Όπως γράφανε τ’ όνομά του ακόμα και στην ιστοσελίδα τους; Από ποιο κείμενο έκανε τη διασκευή η διασκευάστρια; Ονόματα συγγραφέων αυτό το πρωτότυπο δεν είχε; Ή τον Εν(ν)εκέν, Ιννεκέμ τον είχε γραμμένο;
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ…
Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι“
