Η Κλέφτρα Των Βιβλίων

Μια ορφανή που αγαπούσε τα βιβλία στην Γερμανία των Ναζί, που τα καίγανε. Άλλο ένα έργο για το ναζιστικό φαινόμενο, «Η Κλέφτρα των βιβλίων» μιλάει για τα παιδικά βιώματα, τον Ολοκληρωτισμό, τους διωγμούς των Εβραίων, αλλά και την καταστροφή και τον πόνο που φέρνει ο πόλεμος.

Μαρίνα Πυλαρινού

Η Liesel είναι κόρη μιας κομμουνίστριας, που πέφτει θύμα των Ναζί. Μεγαλώνει σε μια ξένη οικογένεια, είναι αγράμματη και αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες. Είναι όμως κι ένα κορίτσι με δυνατή ψυχή, ενώ η ανάδοχη οικογένειά της την φροντίζει σαν να είναι κόρη της. Κάποτε, η οικογένειά της θα αναγκαστεί να κρύψει έναν Εβραίο στο υπόγειο, ενώ το κορίτσι, για να έχει κάτι να διαβάζει σε αυτόν, κλέβει βιβλία από ένα πλούσιο σπίτι. Ο πόλεμος στο μεταξύ έχει ήδη ξεσπάσει και οι Γερμανοί πηγαίνουν σε αυτόν πανηγυρίζοντας. Αλλά αυτό, για το οποίο πανηγυρίζουν, θα αποδειχθεί ο όλεθρός τους.

Το έργο βασίζεται στο βιβλίο του Markus Zusak. Είναι κάπως γλυκανάλατο για την βαρύτητα του θέματος που εξετάζει, ενώ συνδυάζει το μελό με την αγωνία του θανάτου. Δείχνιε πώς ο ναζισμός σπέρνει το φόβο στις οικογένειες και εξαναγκάζει σε υποταγή τους απλούς ανθρώπους, που δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Η υπόθεση εστιάζει σε αντιφρονούντες Γερμανούς- ευγενείς, καλοκάγαθους και ακίνδυνους. Όσοι είναι φίλα προσκείμενοι στον Χίτλερ, παρουσιάζονται επιφανειακά και κοινότοπα. Επίσης, είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ οι διάλογοι γίνονται στα αγγλικά (με μια δόση γερμανικής προφοράς), ο λόγος που εκφωνεί ένας ναζιστής, πριν κάψουν τα βιβλία σε μια εκδήλωση, είναι στα γερμανικά.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ο αφηγητής στο έργο είναι ο ίδιος ο θάνατος. Λογικό, από μία άποψη, αφού περιγράφονται οι συνθήκες ζωής σε ένα καθεστώς, που ευθύνεται για τόσα εκατομμύρια νεκρούς. Άλλωστε, όπως λέει ο Αφηγητής- Χάρος «ο πιο πιστός οπαδός του Χίτλερ τελικά ήμουν εγώ». Σαν να λέει, ότι το μόνο που ήξερε να κάνει αυτό το καθεστώς ήταν να σκοτώνει.

Τα παιδιά είναι η ψυχή της ταινίας και ιδίως η πρωταγωνίστρια Sophie Nélisse, αλλά και ο φίλος της Rudy (Nico Liersch), ένα ξανθό παιδί που ήθελε να μοιάσει στον Τζέσε Όουενς. Οι ερμηνείες των ενηλίκων, ιδίως του Geoffrey Rush και της Emily Watson, που ερμηνεύουν τους θετούς γονείς της Liesel, είναι αρκετά πειστικές, αλλά όχι υψηλού επιπέδου. Είναι κι η μίμηση της γερμανικής προφοράς, που τους κάνει να ακούγονται περίεργοι- ιδίως τον Rush.

Σε γενικές γραμμές, «Η Κλέφτρα των βιβλίων» είναι ένα κάπως κλισέ έργο, που προσεγγίζει με αρκετό μελοδραματισμό το άγριο θέμα του ναζισμού. Σου βγάζει μια ανθρωπιά και μια συγκίνηση, ιδίως στις δραματικές κορυφώσεις του. Αλλά δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπη και είναι λίγο απλουστευτική.

Γιώργος Σμυρνής