Η χαρά και η θλίψη του σώματος

Από την Κύπρο στη Βουλγαρία, σε μια πολυεθνική παραγωγή, με θέματα την αγάπη και τη φιλία σε μια άτιμη την κοινωνία, με υπόκοσμο, κακιά αστυνομία και με έναν ήρωα αισθηματία, που έκανε φυλακή για χάρη ενός φίλου του και τώρα ζητάει τα λεφτά του πίσω. Την ταινία “Η χαρά και η θλίψη του σώματος” σκηνοθετεί ο Κύπριος Ανδρέας Πάντζης, ενώ ο Γιώργος Χωραφάς ερμηνεύει κι έναν ρόλο προς το φινάλε του έργου.

Μαρίνα Πυλαρινού

Ο κεντρικός χαρακτήρας είναι ένας τύπος που μπλέχτηκε σε μια κομπίνα πλαστών χαρτονομισμάτων. Η γκόμενα του τον κάρφωσε, αλλά αυτός δεν έδωσε τον συνέταιρο και φίλο του στην κομπίνα. Και αφού βγαίνει από τη φυλακή, ψάχνει αυτόν τον φίλο- φαντομά και ταξιδεύει μέχρι τη Βουλγαρία για να τον βρει, ώστε να εισπράξει τα λεφτά που του αναλογούν από την κομπίνα. Εκεί ερωτεύεται μια όμορφη Βουλγάρα με παρελθόν. Στο μεταξύ, ένας αδίστακτος μπάτσος με ανεξέλεγκτες ερωτικές ορμές κάνει ό,τι μπορεί, για να τον συλλάβει, ενώ εκβιάζει την Βουλγάρα ερωμένη του.

Η ταινία προσπαθεί να γίνει ένα θρίλερ αστυνομικού τύπου με δραματικά στοιχεία, ηθικολογία κι έναν μελό έρωτα. Η αλήθεια όμως είναι ότι αστυνομικές περιπέτειες και θρίλερ απαιτούν μια τεχνογνωσία, που ο σκηνοθέτης της συγκεκριμένης ταινίας δεν φάνηκε να κατέχει σε κανένα σημείο του έργου. Οι χαρακτήρες είναι ψεύτικοι και κλισέ, ο ρυθμός είναι αργός, το σενάριο είναι κακογραμμένο και η υπόθεση μπάζει. Τα δραματικά και τα μελό στοιχεία, έτσι όπως χρησιμοποιούνται, κάνουν ακόμα πιο αφελές το έργο.

Η κινηματογράφηση δεν δίνει καλές εικόνες. Η ταινία έχει σίγουρα πολύ μεγαλύτερη διάρκεια από όσο χρειάζεται. Όσο για τις ερμηνείες; Έχω δει χαρακτήρες σε video games να παίζουν καλύτερα από τους πρωταγωνιστές της ταινίας. Στην πιο δραματική κορύφωση του έργου, μια σκηνή που μπλέκει αγωνία, σεξ και βία, εμένα με έπιασαν τα γέλια.

Γενικά, «Η χαρά και η θλίψη του σώματος» είναι μόνο θλίψη από άποψη κινηματογραφικού αποτελέσματος. Μια ταινία κακογυρισμένη σε όλα τα επίπεδα.

Γιώργος Σμυρνής