Ήμασταν εκεί: Πρεμιέρα Χαρούλας-Τάνιας: Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια!

Η επιμέλεια του προγράμματος, αψεγάδιαστη. Τα τραγούδια έμπλεξαν το πάθος της Τάνιας με τον λυρισμό της Χαρούλας. Από τα λαϊκά της Αλεξίου μέχρι τη Φωφώ της Τάνιας, το πρόγραμμα επιβάλλει τραγούδια καθαρά και λυτρωτικά με τη συνοδεία εκλεκτών μουσικών και την ένωση δύο γυναικών που ξέρουν πως να σεργιανούν σε άχρονα μουσικά μονοπάτια. Η αρχή και το τέλος της μουσικής παράστασης τις βρήκε μαζί να συνδιαλέγονται με τραγούδια και βλέμματα ανακούφισης, ασφάλειας και αγάπης. Στο μεσοδιάστημα, το κοινό τις απόλαυσε χωριστά για όσο ακριβώς χρειαζόταν.

Πρώτα η Τάνια. Εκρηκτική και αλλοπαρμένη, η Τάνια Τσανακλίδου η θεατρίνα! Μια θεατρίνα που ξέρει να λυγίζει και να σηκώνεται, που μια σκηνή δεν φτάνει να την χωρέσει. Ερμηνείες παθιασμένες, σταθερές και ευάλωτες, με κορυφαία φυσικά το «Πάτωμα», τη «Σκούρα ζελατίνα» και την παραδοσιακή α λα ροκ διασκευή του ρεμπέτικου «Καίγομαι».

Ύστερα η Χαρούλα. «Είναι τρελή και όλη αυτή η τρέλα ήταν ό,τι καλύτερο ήθελα στη ζωή μου», παραδέχτηκε δειλά η Αλεξίου για την Τσανακλίδου. Μια Αλεξίου που δεν είχα ξαναδεί. Μια Χαρούλα προσεγγίσιμη, οικεία, άτακτη. Με τα λαϊκά της και το πρωτόγνωρο νάζι της απογείωσε το έδαφος το πρόσφορο και το «Μία είναι η ουσία». Μέχρι που κάθισε για να πιάσει το κιθαράκι της και να μουρμουρίσει το μινοράκι της. Έτσι βγαίνουν τα τραγούδια τελικά. Εντυπωσιακή φυσικά ήταν και η εκτέλεση του κομματιού «Στο βλέμμα σου το γκρίζο» α λα φλαμένκο με τη βοήθεια μελών του σχήματος “Nouveau Sextet”, συγκρότημα που δεν τις πλαισίωνε απλώς, αλλά συνόδευε ερμηνευτικά.

Αλησμόνητη θα μου μείνει η εικόνα τους να χορεύουν μαζί στη σκηνή υπό τον ήχο του «Ανθρωπάκου» -αν δεν κάνω λάθος- (για του λόγου το αληθές ακολουθεί η φωτογραφία), όπως φυσικά και η ερμηνεία τους στο «Παπάκι» του Άσιμου. Στα τρία του λεπτά έλαμψε η ένωσή τους, που συνοδεύτηκε από ένα βουβό εξομολογητικό “σ’ αγαπώ” από την Τάνια προς τη Χαρούλα και αντίστροφα.
                                   
Η αλήθεια είναι πως στη σκέψη της συνεργασίας τους φοβήθηκα το αποτέλεσμα. Πώς μπορεί η ίδια σκηνή να χωρέσει την Τάνια και τη Χαρούλα. Μήπως το πρόγραμμα μπλέξει τα τραγούδια τους; Υπάρχει πιθανότητα να ακούσω το «Πάτωμα» από τη Χαρούλα ή το «Θεός αν είναι» από την Τάνια; Καλώς ή κακώς είναι κάποια τραγούδια που βαφτίζονται από συγκεκριμένες φωνές. Διαψεύστηκα ολοκληρωτικά. Όλα έγιναν όπως έπρεπε. Καημός, χαρά, αγάπη, όλα ένα κουβάρι. Κουβαράκι που καταλήγει στις φωνές τους. Σαν άλλες Αριάδνες που ο μίτος τους σώζει τις ψυχές μας. Η Τάνια και η Χαρούλα είναι χρησμένες από και για τη μουσική. Σπάνε τις πιο βαθιές σιωπές, τις γεμίζουν με παθιασμένες κραυγές και θαύματα. Όπως η μουσική… Εκεί τις ερωτεύεσαι. Το καλύτερο μουσικό πρόγραμμα που έχει στηθεί εδώ και χρόνια, όπου χαρά και κλάμα ανακουφίζουν. Ό,τι πιο λυτρωτικό χρειαζόμαστε.

Ιnfo: Η Χάρις Αλεξίου και η Τάνια Τσανακλίδου εμφανίζονται στο Άνοδος live stage. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.