«Πώς είναι να βλέπεις χωρίς να σε βλέπουν; Πώς είναι να παρακολουθείς τους γείτονές σου στο σπίτι τους, στο δρόμο, στην καθημερινή τους ζωή, παραμένοντας πίσω από μια οθόνη; Στο Luna Park, ο ένας παρακολουθεί τον άλλον.
Οι 4 ερμηνευτές, τοποθετημένοι δίπλα-δίπλα, έχουν αποκλειστικά εικονική επαφή, ποτέ φυσική ή άμεση, υποχρεωμένοι να περνάνε πάντα από το «κύκλωμα»: μικρόφωνα, κάμερες, οθόνες, κρυφά μεγάφωνα.Ο καθένας κοιτάζεται στην κάμερα του, όπως μέσα σε ένα βαθύ πηγάδι, με μια σχεδόν ερωτική σχέση τόσο με την κάμερά του όσο με την εικόνα του ιδίου. […] Γνωρίζοντας ότι παρακολουθούμε τους εαυτούς μας, αλλάζουμε στάση, ξεφεύγουμε, γινόμαστε άλλοι.
Μέσα σε αυτό τον τεχνολογικό μηχανισμό, ποια είναι η θέση του σώματος; Ποιος ο ρόλος του; Πώς αντιδρά στις μηχανές που αυτονομούνται; Μήπως γίνεται αποκλειστικά “μάτι” και “αυτί”; Έτσι, οι ερμηνευτές γίνονται οι ίδιοι κάμερες, μικρόφωνα. Αρχίζουν να μιλούν στη θέση τους, εξιστορώντας αυτά που βλέπουν, διηγούμενοι μικρές σκηνές που έχουν δει, παρακολουθήσει, βιντεοσκοπήσει… Ανάλογα με την εικόνα που προβάλλεται και με το τι διαδραματίζεται στη σκηνή, θα υπάρχουν παιχνίδια εγγύτητας, συσσωρεύσεις, αναμείξεις. Μπορεί να είναι διασκεδαστικό ή αγχωτικό, όπως ένα καρουζέλ του λούνα παρκ.»
– Γιώργος Απέργης
Μουσική και Σκηνοθεσία: Γιώργος Απέργης
Σκηνογραφική εγκατάσταση & Φωτισμοί: Daniel Lévy
Κείμενα: Γιώργος Απέργης και François Regnault
Ηλεκτρονικός μουσικός σχεδιασμός (IRCAM): Grégory Beller
Καλλιτεχνική συνεργασία: Émilie Morin
Με τους: Eva Furrer, Johanne Saunier, Richard Dubelski, Michael Schmid
Τεχνική ομάδα του IRCAM:
Ηχοληψία: Maxime le Saux
Βίντεο και Τεχνική διεύθυνση: Yann Philippe
Stage manager: Sylvaine Nicolas
Φωτισμοί: Hervé Frichet
Luna Park (2011): Διάρκεια 60′