Το Τέταρτο Κουδούνι – Όταν έγραψα στον Τζορτζ ή Η δήλωση της Μεγάλης Ντροπής

Δεν θα ήθελα να συμμετάσχω με το ζόρι στο γελοίον του όλου επιστολικού πράγματος. Θέλω, επίσης, να σας δηλώσω πως δεν ανήκω στους, κατά τον κ. υπουργό, συμπατριώτες μου που μαζί με εκείνον προσωπικά χαίρονται «που συμπλέετε δημόσια με αυτό το αέναο κύμα συμπαράστασης και διεκδίκησης».

Υ.Γ. Ως προς την πρόσκληση που ο κ. υπουργός σάς απηύθυνε, να περάσετε λίγες μέρες στην Ελλάδα, κρατείστε μία πισινή. Μπορεί, τελικά, και να σας αφήσουν εισιτήρια και ξενοδοχεία απλήρωτα και μετά να κυνηγάνε εσάς αεροπορικές εταιρίες και ξενοδόχοι. Το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού της Ελληνικής Δημοκρατίας μετά βεβαιότητος θεωρείται περιώνυμος μπαταχτσής.

Υ.Γ.2. Ότι μετά από τρεις μέρες, στο Λονδίνο, το γυρίσατε το χαρτί κι επανήλθατε ένθερμος πια, με αλληλέγγυους, στο θέμα «επιστροφή των Μαρμάρων στην Ελλάδα», τους συμπρωταγωνιστές σας στη νέα ταινία σας, ε, εντάξει… Καινούργια ταινία έχετε, κλεμμένα καλλιτεχνικά αριστουργήματα στον πόλεμο είναι το θέμα της, η προμόσιον της ταινίας αυτά σας ζήτησε να πείτε, που πολύ την εξυπηρετούν για τον ντόρο που θα γίνει, αυτά είπατε, κατανοητό. Εκτός κι αν κάνω λάθος και τους αφήσατε όλους σύξυλους και μελετούσατε το μεσολαβήσαν τριήμερο περί Έλγιν και Μαρμάρων…

Με τους πιο φιλικούς χαιρετισμούς.
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
                                                                                *** 

Ημέρες Χατζακιστάν… Στα χέρια μου έφτασε -διότι δεν υπήρχε λόγος να πάω ο ίδιος στη συνέντευξη Τύπου για τις καλοκαιρινές παραστάσεις του Εθνικού που δόθηκε στις 4 Φεβρουαρίου όπου και τη μοίρασαν- η «δήλωση» των ηθοποιών της παράστασης «Πρόβα νυφικού» για το θέμα του αρχικού -τώρα την ανέλαβε ο Σωτήρης Χατζάκης– σκηνοθέτη της Βασίλη Βαφέα ο οποίος απομακρύνθηκε. Δήλωση που οι ηθοποιοί της διανομής -υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις που δεν υπέγραψαν αλλά δεν ξέρω ποιοι είναι…-, απευθυνόμενοι προς τη διεύθυνση του Εθνικού -τον Σωτήρη Χατζάκη, δηλαδή- μεταξύ άλλων γράφουν στο… τρίτο πρόσωπο: «[…] Ουδόλως η διεύθυνση υπήρξε η αιτία των εντάσεων που οδήγησαν σε αδιέξοδο […]» και «[…] Οφείλουμε δε να πούμε ότι η διεύθυνση υπήρξε καταρχήν συναινετική, υπογραμμίζοντάς μας τη σημαντικότητα του προσώπου του σκηνοθέτη μας προσπαθώντας να χαμηλώσουν οι τόνοι…». Σα να πρόκειται να διαβάσουν το κείμενο, που κάνει μπαμ πως στόχος του είναι να ξελασπώσει το διευθυντή, τρίτοι -διότι ποιος ο λόγος να στείλουν τη δήλωση στη διεύθυνση; Τρίτοι οι οποίοι ακριβώς απεδείχθη πως ήταν οι δημοσιογράφοι στους οποίους και μοιράστηκε! Ναι!

Μπορεί, όντως, οι ηθοποιοί να τα πίστευαν και να τα πιστεύουν αυτά και να ‘ναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Δε δικαιούμαι να το αμφισβητήσω. Αλλά, εμένα προσωπικά, η δήλωση αυτή μου θύμισε τον παλιό καλό καιρό -δεκαετίες του ’50 και του ’60…- που αναγκάζονταν οι αριστεροί να υπογράψουν -και τους έλεγαν «δηλωσίες»- δηλώσεις νομιμοφροσύνης οι οποίες δημοσιεύονταν στις εφημερίδες. Ή τα χρόνια της χούντας που ‘στελναν τηλεγραφήματα «συμπαράστασης» στην «Εθνική Κυβέρνηση», τα οποία επίσης δημοσιεύονταν στις εφημερίδες. Και ντράπηκα πολύ. Και αναρωτήθηκα ποιος συνέταξε τη θλιβερή αυτή δήλωση, πρωτοκολλημένη, μάλιστα -για να γίνει πιστευτή;- απ’ το Εθνικό. Δήλωση για την οποία η μόνη κατάλληλη λέξη που βρήκα για να τη χαρακτηρίσω είναι «κατάπτυστη». Και η οποία επίσης μου θύμισε ανάλογες πρόσφατες πρακτικές που είχαν εφαρμοστεί στο ΚουΘουΒουΕ. Επί διεύθυνσης Χατζάκη. Επίσης.

                                                                               ***
«Με πρωτογενές πλεόνασμα 811 εκατ. ευρώ έκλεισε και ο Ιανουάριος του 2014, σύμφωνα με τα προσωρινά στοιχεία που ανακοίνωσε […] ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας», διάβασα. Και δεν ξέρω τι ακριβώς πρέπει να κάνω. Να χαρώ;
Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
                                                                             ***

Πάει πλέον η εποχή που τα –ελληνικά- κρατικά Θέατρα είχαν ανσάνμπλ (ηθοποιών)… Η εποχή των σταρ ανατέλλει ξανά. «Πρωταγωνιστούν Κοραλία Καράντη, Μέμος Μπεγνής»: προτάσσεται -ευτυχώς μετά απ’ το όνομα του σκηνοθέτη τουλάχιστον- στο δελτίο Τύπου του ΚουΘουΒουΕ για «Το γλυκό πουλί της νιότης» του Τένεσι Γουίλιαμς που οσονούπω ανεβάζει εκεί ο Βασίλης Νικολαΐδης. Πρώτο -και μόνο;- μέλημα πια: Τι «πουλάει». Απροκάλυπτα.

                                                                              ***

Η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών υπό τον Βασίλη Χριστόπουλο και η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής (που με πολλά ονόματα εμφανίζεται τελευταία και μ’ έχει μπερδέψει) υπό τον Γιώργο Πέτρου, κατά γενική κι όχι προσωπική μόνο διαπίστωση, είναι στην καλύτερη στιγμή τους. Αλλά παραπαίουν οικονομικά. Στην ΚΟΑ μάλιστα φτάνει η λήξη της θητείας του καλλιτεχνικού διευθυντή της αρχιμουσικού Βασίλη Χριστόπουλου -αυτού ακριβώς του νεότατου στον οποίο οφείλεται το θαύμα της αναγέννησης και της εκτόξευσης της Ορχήστρας- κι ούτε φωνή ούτε ακρόαση ακόμα. Αλήθεια, θα τις αφήσουν έτσι τις δυο ορχήστρες μας οι επί του Πολιτισμού «αρμόδιοι» που αερολογούν; Δεν είναι αίσχος απλώς. Είναι ε-γκλη-μα-τι-κό! Αιδώς!

Αλλά θα μου αντιτείνετε: είδες τον υπουργό Πολιτισμού -τον τρέχοντα ή κάποιον απ’ τους προηγούμενους- σε συναυλία της Κρατικής ή της Καμεράτας; Ομολογώ πως όχι -λέτε να μου ξέφυγε;. Αλλά εκείνο που ξέρω είναι πως μόνο όπου πέφτει φλας και κάμερα και γκλαμουριά εμφανίζονται και κάτι ανόητες, κούφιες δηλώσεις κάνουν και κάτι ψευτοϋποσχέσεις δίνουν και κάτι ξεχασμένα απ’ τον Θεό Ελληνικά Ιδρύματα Πολιτισμού θυμούνται και μην τους ξανάδατε… Η Ξεφτίλα. Αναρωτιέμαι ΠΟΙΟΥΣ συμβουλεύονται- γιατί σαφώς ιδέα, μα ιδέα δεν έχουν περί των θεμάτων της «αρμοδιότητάς» τους. Και θα ‘ρθουν να ζητήσουν και την ψήφο μας προσεχώς. Και θα κάνουν και συγκέντρωση προεκλογική με καλεσμένο τον πνευματικό κόσμο, τον κόσμο «του πνεύματος και των τεχνών» που λένε, Ε, ρε μούντζα που αρμόζει στην περίπτωση.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

                                                                               ***

Η παράσταση πήγε φούντο και ήδη κατέβηκε. Συμβαίνουν αυτά. Αλλά έμεινα με την απορία: Και οι τρεις έχουν γράψει μια μικρή ή μεγάλη ιστορία στο ελληνικό θέατρο. Δεν κατάλαβα γιατί ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος που υπέγραψε τη σκηνοθεσία κι ο Άγγελος Αντωνόπουλος κι ο Αντώνης Καφετζόπουλος που πρωταγωνιστούσαν στους ρόλους των δυο ηλικιωμένων γκέι του «Κάτω από τη σκάλα» του Τσαρλς Ντάιερ, το οποίο παίχτηκε στο «Ζίνα», δέχτηκαν να συνδέσουν το όνομά τους με το φιάσκο αυτό και να συμπράξουν στο φιάσκο αυτό.

                                                                               ***

Ε, ναι, στερημένη η καημένη η Κινέζα… Για την πρώην κυρία Ρούπερτ Μέρντοκ ομιλώ. Με το σάψαλο πλάι της για καμιά δεκαπενταριά χρόνια, λογικό να της φαίνεται πλέον λουκούμι ο Τόνι Μπλερ. «Είναι τόσο γοητευτικός και τα ρούχα του τόσο όμορφα. Έχει τόσο ωραίο σώμα και πραγματικά πολύ όμορφα πόδια. Και κώλο…» έγραφε -υποτίθεται σε κάτι σαν ημερολόγιο.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…
 
                                                                             ***

Παίζονται ταυτόχρονα σε δυο αθηναϊκές σκηνές: «Οι δανειστές» του Όγκουστ Στρίντμπάργ (μη θορυβήστε, έψαξα τη σωστή προφορά στα σουηδικά και τόσο κόπο δεν μπορώ να τον αφήσω να πάει χαμένος…). Στο «Θέατρο του Νέου Κόσμου» (του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου) απ’ το θίασο «Knot» σε σκηνοθεσία Θέμελη Γλυνάτση με τους ηθοποιούς Νέστορα Κοψιδά, Σοφία Μαραθάκη, Αλεξάνδρα Ντεληθέου και Συμεών Τσακίρη. Και στο «Διάχρονο» (της Μαίρης Βιδάλη) με τον υπότιτλο «Σπουδή 3 Στρίντμπεργκ», σε, όπως αναφέρεται, διδασκαλία Ζαχαρία Ρόχα με Παύλο Ευαγγελόπουλο, Τέτη Σχοινάκη, Μάνο Αντωνίου. Δυο, προφανώς, εκ διαμέτρου διαφορετικές σκηνοθετικές απόψεις.

                                                                            ***

Το τελευταίο ανέκδοτο: «Ο σχεδιασμούς είναι το Κτηματολόγιο να έχει ολοκληρωθεί το 2020 σε έξι χρόνια από σήμερα», δήλωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος Γιάννης Μανιάτης.

Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…

Περισσότερα κείμενα του Γιώργου Δ.Κ. Σαρηγιάννη, στο προσωπικό του blog, “Το Τέταρτο Κουδούνι“