Είναι “γάτα”, γράφει με χιούμορ και θα κάνει το παιδί σας να πιεί το γάλα του: γνωρίστε τη Γεωργία Παρασκευά!

Πώς ξεκίνησες να γράφεις παιδικό θέατρο;
“Πριν από τρία χρόνια, μου ζητήθηκε να συμμετέχω σε μια παράσταση εκπαιδευτικού χαρακτήρα για σχολεία. Το θέμα ήταν η αξία της διατροφής και κυρίως των γαλακτοκομικών προϊόντων, στη ζωή των παιδιών. Δεν υπήρχε κείμενο και έτσι πειραματίστηκα με κάποιες δικές μου ιδέες, τις οποίες εμπλούτισα με κάποια προσωπικά βιώματα που είχα ως παιδί σε σχέση με το γάλα, όπως η προσπάθειά μου να βρω τρόπους να αποφύγω αυτό το καθημερινό μαρτύριο, ή το πολύ πετυχημένο -αν και ριψοκίνδυνο- κόλπο να χύνεις το γάλα στο νεροχύτη! Το αποτέλεσμα αυτού του «πειραματισμού» ήταν μια πολύ ωραία ιστορία που πήρε τον τίτλο «Οι περιπέτειες του Οδυσσέα και ένα ποτήρι γάλα» και παίζεται μέχρι σήμερα στα σχολεία”.

Τα “Μουστάκια” και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα:
“Ήθελα να μιλήσω για το θέμα του πολέμου και της διαφορετικότητας, και έγραψα το «Θα φάμε τα μουστάκια μας…». Κάνουμε πόλεμο γιατί θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι, δυνατότεροι και εξυπνότεροι από τους άλλους και γι’ αυτό πρέπει να τους επιβληθούμε. Και βέβαια δεν διστάζουμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα μέσα, στην προσπάθειά μας να κυριαρχήσουμε. Αγνοούμε όμως, ή το συνειδητοποιούμε αργά, ότι πρώτοι εμείς δεχόμαστε τις συνέπειες των πράξεών μας. Μέσα από τις μάχες γάτων και ποντικών, που πολεμούν με τυριά και κονσέρβες αντί για όπλα στο έργο, περιγράφεται αυτή η ματαιότητα του πολέμου. Με μεγάλη δόση χιούμορ, αλλά και αλήθειας, τονίζεται η σημασία της ειρήνης και της αποδοχής του διαφορετικού”.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γάτος, ένας ποντικός κι ένας παπαγάλος…
“Ήρωες του έργου είναι τρία αξιαγάπητα ζωάκια: Ένας γάτος, ένα ποντίκι (οι δύο πιο γνωστοί εχθροί των παιδιών, μια που μιλάμε για πόλεμο) και ένας παπαγάλος. Ο Ζεράρ είναι αρχηγός των γάτων και έχει λατρεία με το Παρίσι και με καθετί γαλλικό και ποιητικό. Ο Μήτσος είναι ο αρχηγός των ποντικών, και αντί για τα αξιώματα προτιμά την ησυχία του σπιτιού του και ο Μπλα Μπλα Μπλα είναι ένας παπαγάλος που τον έχουν διώξει από την πατρίδα του, εξαιτίας της ακατάσχετης φλυαρίας του. Μένουν σε μία αποθήκη και συμβιώνουν ειρηνικά, αν εξαιρέσεις κάποια μικροπροβλήματα που έχει κάθε συγκατοίκηση! Όταν όμως ο πόλεμος μεταξύ γάτων και ποντικών μοιάζει αναπόφευκτος, οι δύο αρχηγοί πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Και τότε αρχίζουν τα δύσκολα”…

Αγαπημένη σκηνή/ατάκα από το έργο:
“Η σκηνή της μονομαχίας των δύο αρχηγών, που αποφασισμένοι να πολεμήσουν μέχρι τελικής πτώσεως, φοράνε τις πανοπλίες τους, παίρνουν τα όπλα τους και ξεκινούν μια πολύ αστεία και άκρως σουρεαλιστική μονομαχία, με απρόβλεπτες συνέπειες! Για εμάς τους ηθοποιούς, θα έλεγα ότι είναι μια πολύ απαιτητική σκηνή από άποψη κινησιολογίας, αλλά για τους θεατές είναι το πιο διασκεδαστικό σημείο της παράστασης, κάτι που φαίνεται και από τις αντιδράσεις τους”.

Ξεχωριστές αντιδράσεις από παιδάκια που είδαν την παράσταση:
“Τα ζωάκια είναι αξιαγάπητα, γι’ αυτό πολλά παιδάκια θέλουν να τα υιοθετήσουν! Κάποτε ένα κοριτσάκι είχε πει στη μαμά της: «Μαμά μπορούμε να πάρουμε το γατάκι σπίτι μας?». Αυτός που κερδίζει τη συμπάθεια όλων είναι το ποντίκι, ενώ μετά το τέλος της παράστασης τα περισσότερα παιδιά πάνε να δούνε από κοντά το λημέρι του Παπαγάλου και όλα τα παράξενα αντικείμενα που έχει. Γενικά οι αντιδράσεις των παιδιών είναι πολύ ωραίες. Μας δείχνουν την αγάπη τους με πολύ ειλικρινή τρόπο, μας λένε ποια σημεία τους άρεσαν, σε ποια σημεία γέλασαν και τι τους προβλημάτισε. Μας αρέσει πολύ το γεγονός ότι έρχονται και παιδιά Γυμνασίου να δουν την παράσταση και διασκεδάζουν πολύ, ενώ αντίστοιχα και πολύ μικρά παιδιά, δύο-τριών χρόνων, την παρακολουθούν με πολύ ενδιαφέρον. Μάλλον έχει μαθευτεί ότι η παράσταση είναι και για μεγάλους και γι’ αυτό βλέπουμε συχνά να έρχονται παρέες νέων παιδιών ή και ζευγάρια που δεν συνοδεύουν κάποιο παιδάκι”!

Πόσο αντιλαμβάνονται τα παιδιά τι συμβαίνει στον κόσμο των μεγάλων;
“Είναι αρκετά εξοικειωμένα με τη σημερινή πραγματικότητα, αφού γεννιούνται και μεγαλώνουν μέσα σ’ αυτήν. Πολλά από αυτά ανήκουν σε οικογένειες που ο ένας ή και οι δύο γονείς είναι άνεργοι και υφίστανται και αυτά τις συνέπειες όλης αυτής της κατάστασης. Τα περιστατικά που ακούμε για παιδιά που λιποθυμούν από την πείνα, αποτελούν την πιο θλιβερή όψη αυτής της πραγματικότητας”.

Τι κέρδος έχουν όσοι κάνουν παιδικό θέατρο σήμερα;
“Αν μιλάμε για οικονομικό κέρδος, θα έλεγα ότι αυτό είναι από ελάχιστο έως ανύπαρκτο, όχι μόνο για εμάς που ασχολούμαστε με το παιδικό θέατρο αλλά γενικά για τους ηθοποιούς, κυρίως της νεότερης γενιάς. Δεν περιμένει κανείς να βιοποριστεί από το θέατρο, γι’ αυτό και οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε και άλλες δουλειές για να επιβιώσουμε. Το επάγγελμα αυτό είναι από την φύση του ανασφαλές. Όμως τώρα τελευταία τα πράγματα είναι πιο δύσκολα, αλλά όχι μόνο για τους ηθοποιούς. Για όλους”.

Συμβουλές σε γονείς πριν διαλέξουν μια παιδική παράσταση:
“Θα συμβούλευα τους γονείς να μη διστάσουν να επιλέξουν παραστάσεις νέων ομάδων. Υπάρχουν αρκετοί νέοι δημιουργοί, ηθοποιοί και σκηνοθέτες που παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και προσεγγίζουν το παιδικό θέατρο με μια πολύ φρέσκια ματιά. Επιπλέον είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να επιλέγουν μια παράσταση έχοντας ως κριτήριο το θέμα του έργου και κατά πόσο αυτό ενδιαφέρει τα παιδιά τους και ταιριάζει με την ηλικία τους”.

Κερδίστε προσκλήσεις για την παράσταση, εδώ

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση “Θα φάμε τα μουστάκια μας”, εδώ