Η δισκοθήκη: Πώς μπορείς να διαλέξεις του 50 καλύτερους δίσκους σου;
Αν έχεις δισκοθήκη, το πιο βασανιστικό ερώτημα που μπορείς να θέσεις στον εαυτό σου είναι να διαλέξεις ανάμεσα στους δίσκους σου, τους 50 ή τους 100 καλύτερους. Πραγματικά χαώδης η απάντηση του ερωτήματος καθώς κάθε δίσκος έχει τη δική του ιστορία και το συναισθηματικό δέσιμο με τον καθένα θα σε φέρει πραγματικά σε δύσκολη θέση. Όμως αν ξεπεράσει κανείς το δίλημμα της επιλογής του ενός ή του άλλο δίσκου και αντιμετωπίσει το θέμα πιο ρεαλιστικά πάλι τον περιμένουν πολλές επιλογές με τι κριτήρια θα επιλέξει τους καλύτερους δίσκους της δισκοθήκης του, ανεξάρτητα εάν είναι μεγάλη η μικρότερη η συλλογή του.Του Γιάννη Αλεξίου
Ένα πρώτο δίλημμα είναι να αναφερθούν ως καλύτεροι δίσκοι εκείνοι που υποκειμενικά αλλά και αντικειμενικά έχουν ψηφιστεί κατά καιρούς ως καλύτεροι; Ας πούμε μια λίστα που σέβεται τον εαυτό της θα πρέπει να περιλαμβάνει το «Sgt. Peppers Lonely Hearts Club Band», το αριστούργημα για τους περισσότερους μουσικόφιλους, αλλά και οπαδούς των Beatles, όπως και την περίφημη και καινοτόμα «Μπανάνα» των Velvet Underground που άνοιξε μουσικούς δρόμους στο rock’n’roll. Έλα όμως που προσωπικά προτιμώ ανέκαθεν από τους δίσκους των Beatles το «White Album» που είναι διπλό και χορταστικό αν και είναι ο δίσκος που τα «σκαθάρια» έχουν αρχίσει να γράφουν χωριστά στο στούντιο…
Ένα άλλο ερώτημα με βάση του οποίου μπορεί να καταρτιστεί η λίστα των καλύτερων δίσκων είναι εάν πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν η εμπορικότητα ορισμένων άλμπουμ που δείχνει την αποδοχή τους στο μεγάλο κοινό. Για παράδειγμα ποιος μπορεί να αφήσει με το κριτήριο αυτό έξω από την λίστα του το «The Wall» των Pink Floyd ή το «Thriller» του Michael Jackson ακόμη και το «Born in the USA» του Bruce Springsteen (ούτε με σφαίρες αυτό δεν το βάζω μέσα…!);
Προσωπικά ήρθα σε επαφή με τους Pink Floyd και είμαι συναισθηματικά δεμένος με το δίσκο τους «Animals» ! Ήμουν πιτσιρικάς όταν τρύπωσα στη λέσχη ενός ιδιωτικού σχολείου στην Κηφισιά μια Κυριακή που έλειπαν τα παιδιά και βρήκα ένα πικαπάκι και δίπλα μερικούς δίσκους που άκουγαν τις ελεύθερες ώρες τους. Τυχαία διάλεξα το δίσκο αυτό των Pink Floyd γιατί μου έκανε εντύπωση το εξώφυλλό του. Αμέσως με συνεπήρε ο ήχος τους και λάτρεψα το γκρουπ αυτό. Πολλές φορές οι φίλοι μου που επίσης αγαπούν την ψυχεδέλεια τσακώνονται πιο από τα δύο πρώτα άλμπουμ των Pink Floyd είναι το καλύτερο. Και για μένα που λατρεύω την ψυχεδέλεια είναι αριστουργηματικά άλμπουμ, αλλά αν διάλεγα ένα από τη δισκογραφία τους, αυτό είναι το κατοπινό «Animals».
Από την άλλη σίγουρα τα δύο πρώτα τους άλμπουμ θα μπουν εάν επιλέξουμε δίσκους για την λίστα μας που άνοιξαν δρόμο στην μουσική μένοντας στην ιστορία της δισκογραφίας για την καινοτομίας τους. Από μια τέτοια λίστα δεν θα έλειπε επίσης ο πρώτος δίσκος του Elvis Presley που έχει τίτλο το όνομά του. Άλλωστε «πριν το Elvis δεν υπήρχε τίποτα», όπως είπε ο John Lennon.
Μια άλλη επιλογή είναι να δημιουργηθεί μια λίστα με πιο ψαγμένους δίσκους, πέραν των τετριμμένων προτάσεων, αλλά μια επίδειξη γνώσεων θα προκαλούσε σύγχυση και θα ξέφευγε από τον αρχικό σκοπό να συστήσει μια ποιοτική δισκοθήκη στο νέο συλλέκτη και να προτείνει αξιόλογους δίσκους σε όσους ήδη έχουν ξεκινήσει και έχουν αρκετούς δίσκους στην συλλογή τους.
Τελικά για τον καταρτισμό της λίστας το πιο υγιεινό και καλύτερο αποτέλεσμα στην περίπλοκη επιλογή των καλύτερων άλμπουμ της δισκοθήκης μας είναι οι δίσκοι που αγαπάμε περισσότερο και δεν χορταίνουμε να ακούμε. Η συναισθηματική διάσταση της μουσικής σε συνδυασμό με τον ήχο του βινυλίου και το εξώφυλλο προσδίδουν μια ονειρική τελετουργία ακρόασης.
Συνήθως με τους δίσκους που είμαστε συναισθηματικά φορτισμένοι γιατί μας θυμίζουν τη χρονική στιγμή που τους αποκτήσαμε, τις συνθήκες της ζωής μας την συγκεκριμένη χρονική στιγμή και το περιβάλλον μας. Κάποιους άλλους μας τους δώρισαν αγαπημένα μας πρόσωπα. Ο δίσκος είναι μια προέκταση όλων αυτών των στιγμών της ζωής μας…
Θυμάμαι μια φορά παραλίγο να μείνω μόνος, άφραγκος και κυριολεκτικά χαμένος σε μια ξένη χώρα, την Αυστρία, για να πάρω μερικούς δίσκους από ένα δισκάδικο κοντά στο ξενοδοχείο όπου έμεινα για ένα βράδυ με μια φωτογραφική ομάδα που πήγαινε για έκθεση φωτογραφίας από την Αθήνα με προορισμό την Στοκχόλμη. Όταν λοιπόν φτάσαμε στην πρωτεύουσα της Αυστρίας, στη Βιέννη, διέκρινα ένα ευυπόληπτο δισκάδικο, όπως φαινόταν τουλάχιστον, από τους δίσκους που πρόλαβα να δω στη βιτρίνα του η οποία ήταν λίγα μόλις μέτρα από το ξενοδοχείο όπου φτάσαμε με το πούλμαν υπό καταρρακτώδη βροχή. Όλο το βράδυ περίμενα να ξημερώσει για να επισκεφτώ το δισκάδικο. Φυσικά ούτε που μου περνούσε από το μυαλό να πάω στην ξενάγηση της Βιέννης που ήταν στο πρόγραμμα πριν συνεχίσουμε το ταξίδι μας για τον ευρωπαϊκό βορρά. Έτσι η ομάδα μου έδωσε ραντεβού σε μια πλατεία της Βιέννης που θεωρητικά απείχε 25 λεπτά με τα πόδια από το δισκάδικο !
Έλα, όμως που το δισκάδικο δεν άνοιξε όπως όλα τα υπόλοιπα μαγαζιά στις 9 το πρωί… Και περίμενα χωρίς αντίκρισμά έως τις 12 το μεσημέρι, τρεις ολόκληρες ώρες ώσπου είδα ένα τύπο να καθαρίζει το πεζοδρόμιο και να έχει ανοίξει τα φώτα στο δισκάδικο! Μου εξήγησε ότι κάτι έπαθε το αφεντικό και ήρθε στη θέση του σαν φίλος του για να ανοίξει το μαγαζί… Μόλις μπήκα μέσα με κυρίευσε το άγχος καθώς τέτοιο πράγμα δεν είχα ξαναδεί. Ένα τεράστιο ισόγειο σπιτιού γεμάτο δίσκους βινυλίου εν ήδη βιβλιοθήκης με βοηθητική σκάλα ανάμεσα στους διαδρόμους που είχαν βινύλια μέχρι το ταβάνι! Το θέμα το αντιμετώπισα με ψυχραιμία και διάλεξα ένα μικρό δωματιάκι να ψάξω. Διάλεξα όσους πρόλαβα καθώς είχαν στενέψει τα χρονικά περιθώρια. Μια έκπληξη με περίμενε όταν πήγα να πληρώσω υπολογίζοντας ότι απέχω 25 λεπτά από την άγνωστη πλατεία όπου υπήρχε αυστηρό ραντεβού στη 1.30 για αναχώρηση… Ο τύπος στο μαγαζί δεν δεχόταν δολλάρια, παρά μόνο το νόμισμα της Αυστρίας, λίρες δηλαδή. Του εξήγησα ότι τους δίσκους δεν τους άφηνα με τίποτα, αλλά θα έχανα το πούλμαν εάν πήγαινα εγώ στην πιο κοντινή τράπεζα να αλλάξω νόμισμα. Κατάλαβε την… δεινή θέση που είχα περιέλθει και φυσικά την βινυλιο-μανιά μου και έτσι πήγε εκείνος στην τράπεζα αφήνοντας με μόνο στο δισκάδικο.
Έγινε τελικά η δουλειά, αλλά εγώ βρέθηκα με τους δίσκους στο χέρι έξω από το μαγαζί 5 λεπτά μόνο πριν το ραντεβού της άγνωστης πλατείας που ήταν όλο ευθεία από το δισκάδικο όπως πληροφορήθηκα. Έτρεχα κι έφτασα καθυστερημένος κατά πολύ. Η δε πλατεία ήταν ένα αχανές τεράστιο μέρος και που να βρεις το σημείο το ραντεβού, χωρίς κινητό; Τελικά έτρεχα από εδώ, έτρεχα από εκεί και να’ σου εμφανίστηκε πιο καθυστερημένο από εμένα το πούλμαν σε μια στιγμή που νόμισα ότι όλα τελείωσαν για μένα. Λίγο μετά βρέθηκα στη γαλαρία να περιεργάζομαι τους δίσκους που απέκτησα με τόση δυσκολία! Ανάμεσά τους κι ένας απίθανος και σπάνιος δίσκος του Joe Loco and His Quintet το «Mambo Moods», την επιτομή των mambo και cha cha που άξιζε τον κόπο για όλα αυτά που πέρασα…
Ήρθε λοιπόν η ώρα των 50 άλμπουμ συν 10 (δεν γίνεται αλλιώς) που δεν θα αποχωριζόμουν με τίποτα, τα οποία ταυτόχρονα αποτελούν πρώτη ύλη παρηγοριάς την εποχή της κρίσης καθώς για το βινύλιο δεν κόβεται ποτέ η όρεξη… Ιδού λοιπόν !
ΤOP – 50
1. ELVIS PRESLEY – «ELVIS PRESLEY» (US, 1956)
2. BILL HALEY – «ROCK AROUND THE CLOCK» (US, 1955)
3. DOORS – «THE DOORS» (US, 1967)
4. DOORS – «STRANGE DAYS»(US, 1968)
5. BEATLES – «WHITE ALBUM» (UK,1968)
6. BEATLES – «RUBBER SOUL» (UK,1965)
7. TURTLES – «IT AIN’T ME BABE» (US, 1965)
8. CRITTERS – «YOUNGER GIRL» (US, 1966)
9. WHO – «WHO’S NEXT» (UK,1970)
10. WHO – «WHO ARE YOU» (UK,1978)
11. GUESS WHO – «CANNED WHEAT» (CA,1969)
12. GRAHAM BOND – «LOVE IS THE LAW» (UK, 1969)
13. CRESSIDA – «CRESSIDA» (UK,1970)
14. CRESSIDA – «ASYLUM» (UK,1971)
15. LOVE – «FOREVER CHANGES» (US,1967)
16. BLUE OYSTER CULT – «SECRET TREATIES» (US,1974)
17. ROLLING STONES – «THEIR SATANIC MAJESTIES REQUEST» (UK,1967)
18. ROLLING STONES – «EXILE ON MAIN STREET» (UK,1972)
19. IRON BUTTERFLY – «METAMORPHOSIS» (US,1970)
20. BERT JANSCH – «IT DON’T BOTHER ME» (UK,1965)
21. SHAWN PHILIPS – «SECOND CONTRIBUTION» (US,1971)
22. FRANK ZAPPA – «HOT RATS» (US,1969)
23. ROY HARPER – «FLAT BAROQUE AND BERSERK» (UK,1970)
24. JIMI HENDRIX – «ARE YOU EXPERIENCED?» (US,1967)
25. LYNYRD SKYNYRD – «PRONOUNCED LEH-NERD SKIN-NERD» (US, 1973)
26. LEFT HANDED MARRIAGE – «ON THE RIGHT SIDE OF THE LEFT-HANDED MARRIAGE» (UK,1967) early Brian May (Queen)
27. MOODY BLUES – «DAYS OF THE FUTURE PAST» (UK,1967)
28. RAW MATERIAL – «RAW MATERIAL» (UK,1970)
29. CHAMAELEON CHURCH – «CHAMAELEON CHURCH» (US,1968)
30. HUNGER! – «STRICTLY FROM HUNGER» (US,1969)
31. MOTHER EARTH – «MOTHER EARTH» (US,1968)
32. THE DAMNATION OF ADAM BLESSING – « THE DAMNATION OF ADAM BLESSING» (US,1969)
33. SECOND COMING – «SECOND COMING» (US,1970)
34. BOB DYLAN – «DESIRE» (US,1976)
35. TRAFFIC – «THE LOW SPARK OF HIGH HEELED BOYS» (UK,1971)
36. T.S. BONIWELL – «CLOSE» (US,1969)
37. SERPENT POWER – «SERPENT POWER» (US,1967)
38. WEST COAST POP ART EXPERIMENTAL – «PART ONE» (US,1967)
39. GANDALF – «GANDALF» (US,1968)
40. EDGAR BROUGHTON BAND – «EDGAR BROUGHTON BAND» (UK,1971)
41. PACIFIC DRIFT – «FEELIN’ FREE» (UK, 1970)
42. SOCRATES – «WAITING FOR SOMETHING» (GR,1980)
43. DONOVAN – «A GIFT FROM A FLOWER TO A GARDEN» (UK,1967)
44. WESTFAUSTER – «IN A KING’S DREAM» (US, 1971)
45. TRADER HORN – «MORNING WAY» (UK,1970)
46. PETER BARDENS – «WRITE MY NAME IN THE DUST» (UK,1971)
47. COUNTRY JOE AND THE FISH – «ELECTRIC MUSIC FOR THE MIND AND BODY» (US, 1967)
48. EYES OF BLUE – «IN FIELDS OF ARDATH» (UK,1969)
49. FAMILY – «MUSIC IN A DOLL’S HOUSE» (UK,1968)
50. VELVET UNDERGROUND – «VELVET UNDERGROUND» (US,1967)
ΚΑΙ 10 ΑΚΟΜΗ…
51. JEANNIE C. RILEY – «HARPER VALLEY P.T.A.» (US, 1967)
52. FRANK ZAPPA – «JOE’S GARAGE PT1» (US,1979)
53. URIAH HEEP – «DEMONS AND WIZARDS» (UK,1972)
54. BOB DYLAN – «BLONDE ON BLONDE» (US,1966)
55. CREAM – «DISRAELI GEARS» (UK,1967)
56. BLIND FAITH – «BLIND FAITH» (UK,1969)
57. MANFRED MANN – «CHAPTER THREE VOL. 1» (UK,1969)
58. THE BLUES IMAGE – «THE BLUES IMAGE» (US, 1969)
59. PINK FLOYD – «ANIMALS» (UK, 1978)
60. ALQUIN – «MARKS» (HOL,1972)
Μια ευκαιρία να εμπλουτίσετε τη δισκοθήκη σας είναι το Vinyl is back το μεγάλο event που φιολοξενείται στην «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων, Κτίριο «Μηχανουργείο», το τριήμερο 7, 8 και 9 Μαρτίου.