Η Πεντάμορφη Και Το Τέρας
Το γνωστό παραμύθι της Γαλλίδας Μαντάμ Λε Πρενς Ντε Μπωμόν σε μια επίσης γαλλική κινηματογραφική εκδοχή του Κριστόφ Γκαν με πρωταγωνιστές τον Βενσάν Κασέλ και την Λεά Σεϋντού.
Η γνωστή ιστορία έχει υποστεί κάποιες παραλλαγές, προκειμένου να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες ενός έργου, που να συνδυάζει το λαμπερό κόσμο του συγκεκριμένου παραμυθιού με τις αξιώσεις μιας εφετζίδικης γαλλικής περιπέτειας, που να θυμίζει αρκετά Hollywood. Επίσης, το έργο αυτό κουβαλάει και μια βαριά κινηματογραφική παράδοση: το ίδιο θέμα έχει σκηνοθετήσει σε μια πραγματικά μαγική ταινία ο Ζαν Κοκτώ.
Η νέα εκδοχή του παραμυθιού δεν φτάνει στα επίπεδα του αριστουργήματος του Κοκτώ. Έχει ωραίες εικόνες, που αναδεικνύουν το μαγικό κόσμο, αλλά που δεν φτάνουν σε μια ποιητική δύναμη. Οι εμπνεύσεις της σκηνοθεσίας και του σεναρίου καθοδηγούνται κυρίως από μια προσπάθεια ανταγωνισμού του Hollywood από τον γαλλικό κινηματογράφο, σε μια πιο κλασάτη πάντως εκδοχή ενός αντίστοιχου project. Λόγω των ευρωπαϊκών στοιχείων της, από την ταινία απουσιάζει ο καταιγιστικός ρυθμός και η συνεχής δράση, αλλά υπάρχει μεγαλύτερη αρμονία και πιο μεγάλη προσοχή στο αισθητικό κομμάτι- ιδίως στα ρούχα και στα σκηνικά. Κάποιες ανατροπές είναι έξυπνα τοποθετημένες και δίνουν μια πνοή στο μύθο, αλλά γενικά το έργο ακολουθεί συμβατικά μονοπάτια.
Οι χαρακτήρες του έργου είναι παραμυθένιοι και δεν υπάρχει προσπάθεια να τους δοθεί μεγαλύτερο βάθος. Έτσι οι ερμηνείες είναι αρκετά συμβατικές. Ξεχωρίζουν πάντως το τέρας Βενσάν Κασέλ και η ωραία Λεά Σεϋντού, η οποία, σε πλήρη αντίθεση με το ρόλο της στη Ζωή της Αντέλ εδώ μας δείχνει μια πριγκιπική ομορφιά.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: «Η ωραία και το τέρας» δεν είναι ούτε απολύτως ωραία, ούτε και τέρας. Είναι ένα λαμπερό έργο με αρκετές εντυπωσιακές εικόνες, ως προς τα κοστούμια και τα εφέ. Ωστόσο, δεν δημιουργεί ούτε ποίηση εικόνων, ούτε μαγεύει με την πρωτοτυπία του.
Γιώργος Σμυρνής