Είδαμε τη «γυναίκα με τα μαύρα» στο θέατρο Αλκμήνη- Θρίλερ σε διπλό ταμπλό

“Η γυναίκα με τα μαύρα” βασίζεται στο μυθιστόρημα της Susan Hill, “The Woman In Black”, μία μυθοπλασία τρόμου. Το έργο είναι γραμμένο στο ύφος γοτθικού μυθιστορήματος κι εκδόθηκε το 1983. Προκάλεσε αίσθηση και γνώρισε τηλεοπτικές, ραδιοφωνικές και κινηματογραφικές προσαρμογές. Αξιοσημείωτη είναι όμως η θεατρική προσαρμογή από τον Stephen Mallatratt, που σημείωσε τεράστια επιτυχία στο West End του Λονδίνου. Το έργο έχει ανέβει και στην Ελλάδα. Σε μία από αυτές το πρωταγωνιστικό δίδυμο αποτελούσαν ο Δάνης Κατρανίδης και ο αείμνηστος Αλέκος Αλεξανδράκης (θέατρο Πόρτα, 1992-93).

Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου, ένας συμβολαιογράφος από το Λονδίνο, ο Άρθουρ Κιππς, προσλαμβάνει έναν επιτυχημένο ηθοποιό, για να τον βοηθήσει να διηγηθεί την ιστορία του σε κλειστό κύκλο συγγενών και φίλων. Η ιστορία του είναι πολύ δραματική κι ο κεντρικός ήρωας θέλει πολύ να την αφηγηθεί. Είναι μία τραυματική και αλλόκοτη εμπειρία που τον οδήγησε σε μια ζωή απομόνωσης. Ο ηθοποιός προσπαθεί να βοηθήσει τον Κίππς, μέσω του θεάτρου, να βγάλει αυτό το φορτίο από πάνω του, αλλά και να δώσει την απαραίτητη θεατρικότητα στην απαγγελία των δραματικών γεγονότων, ώστε να ακούγονται πιο ενδιαφέροντα. Στην πορεία οι δυο τους παρασύρονται στην δραματοποιημένη αφήγηση και χάνονται σε μια ιστορία τρόμου με τραγικά δυστυχήματα, αθώες παιδικές υπάρξεις και την μυστήρια παρουσία μιας γυναίκας με τα μαύρα, που στοιχειώνει τον κόσμο του Κιππς- και όχι μόνο.

Το έργο, λόγω σεναρίου, κινείται σε δύο ταμπλό. Οι σκηνές ανάμεσα στον συμβολαιογράφο και τον ηθοποιό που τον εκπαιδεύει να πει την ιστορία του σε επίπεδο σκηνοθεσίας και ερμηνειών κινούνται σε διαφορετικό μήκος κύματος σε σχέση με τις σκηνές αυτής καθαυτής της αφήγησης της σκοτεινής ιστορίας, που έχει στοιχειώσει τον κ. Κιππς. Το ένα κομμάτι είναι ένας διάλογος δύο ανθρώπων, ενός διδάσκαλου κι ενός μαθητευόμενου στην υποκριτική. Το άλλο τμήμα, το κομμάτι όπου πραγματοποιείται η αφήγηση της ιστορίας, είναι ατμοσφαιρικό, έχει τα χαρακτηριστικά του θρίλερ και βασίζεται στην δραματική πλοκή, έχει ιδιαίτερους φωτισμούς, ένταση, ενώ το παίξιμο των δύο ηθοποιών- αφηγητών (του Ορέστη Εσπερινού και του Μιχάλη Σαββίδη) καθορίζεται από το σκοτεινό παραμύθι. Κατά τη γνώμη μου, η παράσταση ήταν πιο δυνατή στο δεύτερο μέρος, που είναι και το πιο ενδιαφέρον και το πιο ατμοσφαιρικό, καθώς αφηγείται την σκοτεινή ιστορία της «γυναίκας με τα μαύρα».

Τα σκηνικά και τα κοστούμια του Κωνσταντίνου Ζαμάνη έχουν ενδιαφέρον, κυρίως όταν γίνεται παιχνίδι με τους φωτισμούς της Μελίνας Μάσχα. Η μουσική επιμέλεια του Σπύρου Βρυώνη ντύνει πολύ αποτελεσματικά την πλοκή με την θριλερική ατμόσφαιρα που ταιριάζει στην παράσταση.

Οι Ορέστης Εσπερινός και Μιχάλης Σαββίδης δυσκολεύονται λίγο (ιδίως στην αρχή) στα σημεία που πρέπει να παίξουν τον συμβολαιογράφο και το δάσκαλο της υποκριτικής. Όπως και η παράσταση, έτσι κι οι ερμηνείες τους βελτιώνονται αισθητά, όταν μας αφηγούνται την σκοτεινή ιστορία του έργου. Η σκοτεινή όμως ιστορία διαπλέκεται και με τους δύο αυτούς χαρακτήρες και επηρεάζει την σχέση τους, με έναν ενδιαφέροντα τρόπο. Η Μάρα Δαρμουσλή ερμηνεύει έναν βουβό ρόλο, αυτόν της γυναίκας με τα μαύρα. Τις έχουν δοθεί κάποιες δράσεις και μερικές ατάκες, που βγαίνουν από το βάθος, ώστε να έχει ο σκοτεινός αυτός ρόλος μια πιο έντονη και πιο spooky παρουσία στο έργο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: «Η γυναίκα με τα μαύρα» είναι μια παράσταση με ενδιαφέρουσα πλοκή και σκοτεινή ατμόσφαιρα, που θα τρομάξει και θα γοητεύσει αυτούς που αγαπούν τα θρίλερ και τις μυθοπλασίες βρετανικού μυστηρίου. Οι ερμηνείες και η σκηνοθεσία έχουν ενδιαφέρον και κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα.

Γιώργος Σμυρνής