Παρατείνεται για 5 ακόμα παραστάσεις το “Still life” του Δημήτρη Παπαϊωάννου στην Στέγη
Η προπώληση των εισιτηρίων της πολυαναμενόμενης παράστασης “Still Life” του Δημήτρη Παπαϊωάννου στη Στέγη εξελίσσεται θεαματικά. Έτσι η Στέγη ανακοίνωσε στο site της ότι η παράσταση, η οποία ανεβαίνει από αύριο 23 Μαΐου ως 8 Ιουνίου, θα πάρει παράταση για ακόμα 5 μέρες. Το Still Life θα ανέβει, λοιιπόν και από τις 18 ως τις 22 Ιουνίου στην κεντρική σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών από Τετάρτη ως Κυριακή στις 20:30.
Το Still Life είναι ένα έργο που απογυμνώνει τα συνθετικά του υλικά. Εφτά ερμηνευτές, ανάμεσά τους ο ίδιος ο σκηνοθέτης, πραγματώνουν το σκηνικό σύμπαν του Still Life. Κάτω από έναν μεγάλο ουρανό, σε μια σκηνική ερημιά, ο άνθρωπος-εργάτης αναμετριέται με τη βαρύτητα των βασικών υλικών στην προσπάθειά του να ενωθεί με την ελαφρότητα του σύμπαντος που τον περιέχει. Τα σώματα ισορροπούν και διασπώνται, δημιουργώντας οπτικές απάτες με στόχο να φωτίσουν σταδιακά τη σισύφεια αναζήτηση του ανθρώπου για νόημα.
Από το 1986, που ίδρυσε μαζί με την Αγγελική Στελλάτου την Ομάδα Εδάφους, άρχισε μια νέα εποχή για τη σύγχρονη ελληνική χορευτική δημιουργία. Επί 27 χρόνια ο Δημήτρης Παπαϊωάννου δεν έχει σταματήσει να εκπλήσσει, δημιουργώντας έργα απέριττης ομορφιάς και πυκνής έντασης. Η ματιά του, είτε σε μυθικές μορφές όπως στη Μήδεια, είτε στην οικεία αστική καθημερινότητα όπως στο Μέσα, ανοίγει νέους κόσμους. Ο ζωγράφος, δημιουργός κόμιξ, σκηνογράφος, ερμηνευτής, χορογράφος και σκηνοθέτης έχει αποδείξει ότι περνά με χαρακτηριστική άνεση από μεγάλα θεάματα όπως η τελετή έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004 σε λιτά ντουέτα όπως το τελευταίο του έργο. Στην Πρώτη Ύλη (2012) επέστρεψε στα βασικά. Χωρίς σκηνικά, κοστούμια, μουσική ή σύνθετο φωτισμό, επικεντρώθηκε στην πρώτη ύλη του χορού αλλά και της ζωής: το σώμα. Και επιστρέφοντας ο ίδιος σωματικά στη σκηνή μετά από 10 χρόνια, υπενθυμίζει ότι δεν χρειάζονται πολλά για να δημιουργηθεί η μαγεία της τέχνης.
Με τους: Αριστείδη Σερβετάλη, Δρόσο Σκώτη, Μιχάλη Θεοφάνους, Αργύρη Πανταζάρα, Καλλιόπη Σίμου, Παυλίνα Ανδριοπούλου και τον Δημήτρη Παπαϊωάννου
Εικαστική σύλληψη – σκηνοθεσία – κοστούμια – φωτισμοί: Δημήτρης Παπαϊωάννου.
Ηχητική σύνθεση: Γιώργος Πούλιος
Το σκηνικό σχεδιάστηκε σε συνεργασία με τους Δημήτρη Θεοδωρόπουλο – Σοφία Ντώνα
Γλυπτική – ζωγραφική: Νεκτάριος Διονυσάτος
Τα κοστούμια σχεδιάστηκαν σε συνεργασία με τη Βασιλεία Ροζάνα.
Παραγωγή: Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
• Ο Δημήτρης Παπαϊωάννου ξεκίνησε ως εικαστικός καλλιτέχνης. Έχοντας μαθητεύσει από τα 17 στη ζωγραφική δίπλα στο Γιάννη Τσαρούχη, συνέχισε σπουδές στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, στα εργαστήρια του Δημήτρη Μυταρά και της Ρένας Παπασπύρου.
• Μετά από μαθήματα χορού στις σχολές της Μαίρης Τσούτη, αλλά και του Έρικ Χόκινς στη Νέα Υόρκη, ίδρυσε το 1986 την Ομάδα Εδάφους με την Αγγελική Στελλάτου. Η Ομάδα Εδάφους παρουσίασε στα 16 χρόνια παρουσίας της 17 έργα, αποσπώντας κρατικά βραβεία χορού και παραγωγής. Ένα έργο-σταθμός ήταν η Μήδεια (1993), το οποίο σε νέα εκδοχή (Μήδεια2) παρουσιάστηκε το 2008 και στο Πεκίνο.
• Η σύλληψη, η χορογραφία και η σκηνοθεσία των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας το 2004 απέσπασαν ενθουσιώδεις κριτικές από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο. Για το λόγο αυτόν του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος της Τιμής από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.
• Το 2009 σηματοδοτεί την εκκίνηση μιας ερευνητικής πορείας προς τη μεγαλύτερη δυνατή απλότητα και τον επαναπροσδιορισμό των πρωταρχικών σκηνικών υλικών. Έτσι δημιουργείται το Πουθενά (2009), το Μέσα (2011), και η Πρώτη Ύλη (2012), ένα έργο κατασκευασμένο με ελάχιστα μέσα το οποίο άνοιξε ξανά την πόρτα στο διεθνές κοινό. Από αυτό το εργαστήρι προκύπτει και η νέα πρόταση του Still Life.