Ο εξερευνητής των παραστάσεων – Don Giovanni, Μεφίστο, Still Life, Η τριλογία της πόλης
Ο Νίκος Ρουμπής εξερευνά άπειρες παραστάσεις, θεατρικές και μη. Κι επειδή κάτι παραπάνω ξέρει μετά από τέτοια “θητεία” στα αθηναϊκά καλλιτεχνικά δρώμενα, μας στέλνει τακτικά τις εντυπώσεις του…
Ηρώδειο, στην πρεμιέρα του Don Giovanni:
Μια από τις σπουδαιότερες δημιουργίες του Μότσαρτ, από την Εθνική Λυρική Σκηνή στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών.
Ο Λουκάς Καρυτινός μεγαλούργησε ως συνθέτης και μας χάρισε -με πάθος- μαζί με την ορχήστρα του μια μελωδική βραδιά. Ο Γιάννης Χουβαρδάς ως σκηνοθέτης έπεσε σε βαθιά και διαφορετικά για κείνον νερά στην πρώτη του συνεργασία με την Λυρική. Σκηνικό λιτό, αλλά εντυπωσιακό (φωτιζόμενο κοντέινερ), κινήσεις μετρημένες και οριοθετημένες που αρμόζουν περισσότερο σε ένα μουσικό δρώμενο και λιγότερο σε μια θεατρική παράσταση.
Το δεύτερο μέρος, άκρως κουραστικό και επαναλαμβανόμενο, με ελάχιστη κινησιολογία, έκανε στο σύνολό της την παράσταση εξαντλητική (3,5 ώρες με το διάλειμμα).
Η άποψη του φινάλε έντονη, δυναμική, ενθουσιώδης, θεατρικά πρωτοποριακή.
Ερμηνείες εξαιρετικές και ένας Don Giovanni πραγματικά μαγικός (Φράνκο Πομπόνι).
Συμπερασματικά: Παράσταση καλοδουλεμένη και “προσεγγίσιμη” όχι μόνο για τους fans του είδους, που με μικρότερη διάρκεια θα άφηνε μια ακόμα πιο γλυκιά γεύση.
Στα μείον το εξαιρετικά ακριβό εισιτήριο (25 ευρώ άνω διάζωμα).
Πληροφορίες παράστασης, εδώ
Μεφίστο
Πληροφορίες παράστασης, εδώ
Still Life
Πολυαναμενόμενο αλλά κατώτερο των προσδοκιών με επαναλαμβανόμενες, μακρόσυρτες στιγμές που θεωρητικά μόνο προσέθεταν νοήματα ή περαιτέρω ερμηνείες. Εφτά ερμηνευτές, ανάμεσα τους και ο ίδιος ο Παπαϊωάννου, παίζουν με τα σώματά τους και πρωτογενή υλικά για να καταλήξουν μέσα από ποικίλους δρόμους (στήνεται ακόμα και ένα λαϊκό γλέντι) σε ένα συμπέρασμα ελαφρότητας.
Πολλά “κομμάτια” θύμιζαν την περσινή και προπέρσινη Πρώτη Ύλη.
Μάλλον όχι από τις καλύτερες δουλειές του Παπαϊωάννου.
Εξαιρετικός – και ως χορευτής – ο Άρης Σεβετάλης.
Πληροφορίες παράστασης, εδώ
Η τριλογία της πόλης
Τρία μονόπρακτα –η Διανυκτέρευση, η Πόλη, η Παρέλαση– συνθέτουν την Τριλογία της Πόλης της Λούλας Αναγνωστάκη και αποτέλεσαν τη θεατρική πρόταση της ομάδας Χρώμα του φερέλπιδος σκηνοθέτη Κωνσταντίνου Χατζή.
Τέσσερις ηθοποιοί, -ξεχωρίζει ο Γιάννης Χαρτοδιπλωμένος- ερμηνεύουν το σύνολο των ρόλων στα πλαίσια μιας διαρκούς προσπάθειας απεγκλωβισμού από την καθημερινότητα, τα κομμάτια του αποτρόπαιου χαρακτήρα, τις ενδότερες σκέψεις.
Σκηνικό λιτό, φωτισμός αφαιρετικός -χαρακτηριστικά γνωρίσματα της συγκεκριμένης σκηνοθετικής άποψης- κατάφεραν να μεταδώσουν στο έπακρο την εσωτερική ένταση και τον σπαραγμό που αποπνέουν τα κείμενα και να παρουσιάσουν προβλήματα εσωτερικά, διαχρονικά.
Ξεχωρίσαμε τη Διανυκτέρευση για την πάλη ανάμεσα στα «θέλω» και τα «φαίνεσθαι» και την έκρηξη που εν τέλει επιφέρει.
Ένσταση για την σκηνοθετική προσέγγιση της Παρέλασης, που σε αντίθεση με τα άλλα δύο μονόπρακτα, παρουσιάστηκε με τρόπο στατικό, σχεδόν αφηγηματικό, θυμίζοντας θεατρικό αναλόγιο.
Μια ιδιαίτερη παράσταση, που αν και δε στηρίζεται σε βαρύγδουπα ονόματα, εντάσσεται χάρη στη φιλοτιμία των συντελεστών αλλά και το συνολικό της αποτέλεσμα στις καλύτερες του φετινού Φεστιβάλ.
Πληροφορίες παράστασης, εδώ
Ο Νίκος Ρουμπής είναι βασικά φιλόλογος και γενικά πολλά άλλα, ανάμεσα στα οποία “εξερευνητής” άπειρων παραστάσεων, θεατρικών και μη. Βon viveur, Αιγόκερως, fun της Σαμοθράκης. Όσο ζει, ελπίζει!
