Τα Δύο Πρόσωπα του Ιανουαρίου

Μια ταινία εποχής, που γυρίστηκε σε μεγάλο μέρος της στην Ελλάδα, είναι “Τα δύο πρόσωπα του Ιανουαρίου”, βασισμένο σε μυθιστόρημα της Patricia Highsmith. Συμμετέχνουν σημαντικοί πρωταγωνίστες Kirsten Dunst και Viggo Mortensen, ενώ τη σκηνοθεσία και το σενάριο υπογράφει ο Hossein Amini (που έχει στο ενεργητικό του και το Drive).

Μαρίνα Πυλαρινού

Ένα λαμπερό αμερικάνικο ζευγάρι, ο χαρισματικός Chester MacFarland (Mortensen) και η γοητευτική νεαρή γυναίκα του Colette (Dunst), φτάνουν στην Αθήνα. Συναντούν ένα νεαρό αμερικάνο, τον Rydal που μιλάει ελληνικά και είναι κάτι ανάμεσα σε ξεναγό και μικροαπατεώνα. Γοητευμένος από την ομορφιά της Colette και τον πλούτο του Chester, ο Rydal τους συνοδεύει σε ένα δείπνο. Όμως το ζευγάρι κρύβει σκοτεινά μυστικά. Το παρελθόν τους καταδιώκει κι ο MacFarland κάνει ένα έγκλημα. O Rydal- ερωτευμένος με την Colette- συμφωνεί να τους βοηθήσει να διαφύγουν, ενώ το έγκλημα γίνεται γνωστό στις ελληνικές εφημερίδες. Μια σχέση ζήλιας σε έναν αγώνα επιβίωσης αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο άντρες, που ανταγωνίζονται για την καρδιά της Colette σε ένα πολύ δύσκολο περιβάλλον και σε μια ξένη χώρα.

Η ταινία έχει την ατμόσφαιρα των έργων της Patricia Highsmith, χωρίς όμως να έχει ιδιαίτερη πρωτοτυπία στην κινηματογράφηση. Ο ταινία του Ιρανού Hossein Amini εστιάζει στις ψυχολογικές μεταπτώσεις και το εσωτερικό σκοτάδι στον ψυχισμό των ηρώων, αλλά από πλευράς εικόνας, ρυθμού, ανατροπών δεν εντυπωσιάζει. Με έναν λιτό, αλλά χωρίς λάθη, τρόπο αποτυπώνει την εποχή (δεκαετία του 60) σε Αθήνα και Κρήτη, κατά πρώτον, αλλά και σε Τουρκία στη συνέχεια. Δεν δίνει πάντως στοιχεία για την κατάσταση στην Ελλάδα την ταραγμένη εκείνη δεκαετία, καθώς η προβολή της Ελλάδας αφορά κυρίως τουριστικές ατραξιόν και μέρη που επισκέπτονται οι 3 πρωταγωνιστές, που βρίσκονται υπό διωγμό. Στο επίκεντρο βρίσκεται στο δράμα των ηρώων, που κρύβουν σκελετούς στις ντουλάπες τους.

Οι ερμηνείες των τριών, της γοητευτικής Kirsten Dunst, αλλά και των Viggo Mortensen και Oscar Isaac (που μιλάει αρκετά ελληνικά) κινούνται σε ικανοποιητικά επίπεδα. Κι ο δικός μας Όμηρος Πουλάκης έχει σημαντικό ρόλο στην ταινία (παίζει τον Έλληνα που προμηθεύει με πλαστά διαβατήρια το ζευγάρι) και δεν τα πάει καθόλου άσχημα.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Μια ενδιαφέρουσα, αλλά όχι πολύ πρωτότυπη αστυνομική ταινία. Η ατμόσφαιρα μυστηρίου και ενοχών από ήρωες που παίρνουν τον λάθος δρόμο και καταδιώκονται από τα λάθη τους έιναι τυπική των έργων της Highsmith, ενώ ενδιαφέρον έχει και ως ταινία εποχής σε γνώριμες περιοχές της Αθήνας και της Κρήτης. Δεν είναι όμως μια ταινία ιδιαίτερα πρωτότυπη σκηνοθετικά, ενώ δείχνει και κάπως υπερβολικά λιτή.

Γιώργος Σμυρνής