Ο Bob Dylan κι εμείς: Ήμασταν στη συναυλία στο Terra Vibe

Η αλήθεια είναι πως η επίσκεψη του θρυλικού Dylan δεν συγκέντρωσε μεγάλο πλήθος. Ο κόσμος δεν ήταν τόσος, όσος θα περίμενε κανείς για ένα τέτοιο ραντεβού. Γεγονός που ίσως αποδίδεται στο live του 2010, όπου πολλοί έφυγαν απογοητευμένοι από μια συναυλία δίχως ροκ αισθητική, όπως είχε ακουστεί.

Ωστόσο, ο κόσμος που επισκέφτηκε το βράδυ της Δευτέρας την Μαλακάσα, δεν έμοιαζε απογοητευμένος. Ναι, ο Ντίλαν δεν είπε “Καλησπέρα” δεν είπε “Γεια σου Αθήνα” ή έστω ένα “Ευχαριστώ” όταν έπεσε η αυλαία. Όμως, για κάποιους όλα αυτά είναι γαρνιτούρες και όσα “σερβίρει” ο Ντίλαν δεν τις έχουν ανάγκη. Το κοινό δε χρειάστηκε τις περιζήτητες μεν, θρυλικές δε επιτυχίες του, για να περάσει καλά. Ετερόκλητο σε όλα του, απόλαυσε πιο μοναχικά τον ποιητή. Από πιτσιρίκια μέχρι πεντηντάρηδες, μαθητές, φοιτητές και τουρίστες, όσοι παρευρέθηκαν στη συναυλία άραζαν νοσταλγικά στις αναμνήσεις τους.

Ο ήχος ήταν καθαρά ακουστικός. Από το “Things Have Changed” μέχρι το “Desolation Row” και το “Ballad Of A Thin Man”, αφηγήθηκε τις μουσικές ιστορίες του. Δίχως την κιθάρα του, πέρασε την περισσότερη ώρα καθισμένος στο πιάνο από όπου και ερμήνευσε τα περισσότερα κομμάτια. Για τις στιγμές που σφύριζε τη φυσαρμόνικα του, τα λόγια περισσεύουν. Ο “νεαρός” με τη βαθιά φωνή από τη Μινεσότα, ήταν μαζί μας. Και ήταν απολαυστικός.

Ήσυχος και όχι υποτονικός, απαλός και όχι βαρετός, ο θρύλος της μουσικής που έντυσε μουσικά γενιές και δεκαετίες, έστησε ένα live για όσους κουβαλούν σιωπηλά στιγμές. Στιγμές που αφέθηκαν σε εκείνον για συντροφιά και παρηγοριά και σίγουρα όχι για όσους περίμεναν -δικαιολογημένα ίσως- ένα σκανδαλιστικό “Like a rolling stone” live.