Αλεξία Καλτσίκη: Δουλειά μου είναι να εκτίθεμαι και όχι να προστατεύομαι

Επίσης, έχει συνεργαστεί και με τον Γ. Χουβαρδά στην παράσταση  «Το σπίτι των Κοιμισμένων Κοριτσιών» του Γιασουνάρι Καβαμπάτα. Και στον κινηματογράφο, όμως, έχει σημαντική πορεία, παίζοντας στις τιανίες «Αθήνα-Κωνσταντινούπολη» και «Delivery» του Ν. Παναγιωτόπουλου, ενός σκηνοθέτη που είναι γι’ αυτήν οικογένεια, όπως δηλώνει χαρακτηρστικά. 

Αυτή την περίοδο συνεργάζεται με έναν σκηνοθέτη της νέας γενιάς, τον Θάνο Παπακωνσταντίνου για την παράστσαη “Μετατόπιση προς το ερυθρό” του Γιάννη Μαυριτσάκη, η οποία θα ανέβει στις 6 και 7 Ιουλίου για το Φεστιβάλ Αθηνών στην Πειραιώς 260. Με αφορμή αυτή την παράσταση, η ηθοποιός μας παραχώρησε συνέντευξη. Σε αυτή, μοιράζεται μαζί μας τις εμπειρίες της από τις συνεργασίες με νέους σκηνοθέτες, τις απόψεις της για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία και το ελληνικό σινεμά, ενώ μας εξηγεί γιατί δεν της αρέσει να χαρακτηρίζουν “αξιοπρεπή” μια ερμηνεία της. 

– Ποια είναι τα θέματα που θίγει το έργο “Μετατόπιση προς το Ερυθρό” του Γιάννη Μαυριτσάκη;
Είναι πολλά: ο θάνατος , η γέννηση ,η έλλειψη επικοινωνίας, οι σκοτεινές επιθυμίες, αλλά νομίζω οτί αυτό που κυριαρχεί και καθορίζει τα πάντα δεν είναι τόσο η θεματικές του όσο το σύμπαν του, που είναι ο κόσμος του τσίρκου. Γι αυτό θα ονόμαζα το έργο μια “μετατοπισμένη” παραβολή

– Ο Θάνος Παπακωνσταντίνου ανήκει στη νέα γενιά των σκηνοθετών. Σας αρέσει να δουλεύετε με νέους σκηνοθέτες;
Χαίρομαι πολύ γι αυτές τις συναντήσεις. Οι πρόσφατες συνεργασίες μου με τον Δημήτρη Καραντζά και τώρα με τον Θάνο Παπακωσταντίνου μου δίνουν πολύ κουράγιο. Μπορεί οι οπτικές τους να είναι διαφορετικές αλλά και οι δύο είναι μεθοδικοί και επίμονοι στη δουλειά τους.Ανυπομονώ να ξανσυναντηθώ μαζί τους και δεν κρύβω την ανυσηχία μου για το οτι η πολιτεία, αν και τα τελευταία χρόνια δίνει πιο συχνά βήμα στους νεότερους, δεν δημιουργεί τις προυποθέσεις για να ερευνήσουν τις περιέργιές τους. Δεν υπάρχουν σχολές σκηνοθεσίας στο θέατρο, ούτε θεσμοί που να επιτρέπουν την έρευνα.

-Μιλήστε μας για τον ρόλο που ερμηνεύετε στην παράσταση.
Όπως όλοι οι ρόλοι στο έργο έτσι και η πρακτικογράφος την οποία υποδύομαι έχει διπλή υπόσταση. Καταρχήν αφηγείται τα γεγονότα αποτελεί όμως την ίδια στιγμή μέρος του τσίρκου. Είναι η μόνη επιζήσασα μιας μεγάλης, αδιανόητης καταστροφής.Iσορροπεί μεταξύ πραγματικότητας και θεάματος

– Έχετε παίξει τη φετινή σεζόν στον “κυκλισμό του τετραγώνου” του Δημητριάδη και τώρα στη”Μετατόπιση προς το Ερυθρο”του Μαυριτσάκη. Ποιά είναι η γνώμη σας για τη σύγχρονη ελληνική δραματουργία;
Υπάρχουν κάποιοι σύγχρονοι συγγραφείς, των οποίων το έργο με ενδιαφέρει στη διάρκεια του, ενδεικτικά αναφέρω τους: Δημήτρη Δημητριάδη, Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, Μισέλ Φάις, Σάκη Σερέφα (που προέρχονται απο την λογοτεχνία) , Γιάννη Μαυριτσάκη, Ανδρέα Φλουράκη (που είναι αμιγώς θεατρικοί) κ.α. Επίσης έρχονται στα χέρια μου καλογραμμένα κείμενα απο νέους ανθρώπους (ενδεικτικά αναφέρω τη Βιργινία Διακάκη).
Γενικώς, υπάρχει μια κινητικότητα όσον αφορά την αναζήτηση των κειμένων και μια μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στην ελληνική γραφή κι αυτό είναι ευοίωνο.

-Έχετε κάνει ήδη μια σημαντική καριέρα στο θέατρο. Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα θέλατε να παίξετε στο μέλλον;
Είναι πολλοί, μεγάλοι και ντρέπομαι να τους ονομάσω… .Eννοείται πως είναι ευχαρίστηση να καταπιάνεσαι με σπουδαία κείμενα και μεγάλους ρόλους, αλλά κυρίως να βρίσκεσαι σε ενα πλαίσιο εργασίας που να σου επιτρέπει να συναντηθείς επι της ουσίας μαζί τους.

-Συμμετέχετε σε μία ακόμα ταινία του Νίκου Παναγιωτόπουλου την “κόρη του Ρέμπραντ”. Τι σας ωθεί να παίζετε συχνά σε ταινίες του συγκεκριμένου σκηνοθέτη;
Η μεγάλη εκτίμηση και η φιλία. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος είναι για μένα οικογένεια.

-Γιατί το ελληνικό σινεμά, αν κι έχει επιτυχίες σε διάφορα διεθνή φεστιβάλ, δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το ελληνικό κοινό;
Έχω την εντύπωση πως η ευθύνη είναι διπλή. Όσον αφορά τους κινηματογραφιστές, πολλές φορές διακρίνω την πρόθεση να γίνονται ταινίες που απευθύνονται αποκλειστικά στα φεστιβάλ. Και όσον αφορά το πλατύ κοινό, εξακολουθεί να διαμορφώνει τα κριτήρια του απο την τηλεόραση, με αποτέλεσμα να μην αποδέχεται εύκολα οτιδήποτε ταράζει τις οικειότητες του.

-Στον ελεύθερο χρόνο σας τι σας αρέσει να κάνετε;
Απλά καθημερινά πράγματα. Να ασχολούμαι με το σπίτι, να μαγειρεύω,να διαβάζω,να βλέπω ταινίες, να παίζω παιχνίδια στο pc, να βρίσκομαι με φίλους.

– Γιατί σας ενοχλεί να χαρακτηρίζουν “αξιοπρεπή” μια ερμηνεία σας;
Δε με ενοχλεί, απλώς μου αποδεικνύει οτι δεν υπήρξα τολμηρή και απροστάτευτη στην σκηνή. Θεωρώ οτι δουλειά μου είναι να εκτίθεμαι όχι να προστατεύομαι.

-Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;
Ο Κυκλισμός του τετραγώνου θα παιχτεί τον Ιούλιο στο φεστιβάλ της Αβινιόν και θα συμμετέχω στην καινούρια ταινία του Γιώργου Ζώη “Stage fright” που θα ξεκινήσει γυρίσματα στα μέσα Ιουλίου.

Ιnfo: H “Μετατόπιση προς το ερυθρό” ανεβαίνει 6-7 Ιουλίου στις 21:00 στην Πειραιώς 260, Κτίριο Η