Ο εξερευνητής των παραστάσεων – Παντρολογήματα του Νικολάι Γκόγκολ για το Φεστιβάλ Αθηνών

Μια προξενήτρα αναλαμβάνει να βρει υποψήφιους γαμπρούς για μια αφελή νύφη. Μαζί με αυτήν ένας μετανιωμένος από το δικό του γάμο θέλει να εξασφαλίσει «θέση ακρόασης» για τον φίλο του. Οι παρεξηγήσεις διαδέχονται η μια την άλλη, καθώς οι τρεις προτάσεις της προξενήτρας αποδεικνύονται… πεσκέσια. Πέρα από τους τρεις και ο αναποφάσιστος φίλος, αυτός που ενώ φαίνεται να κερδίζει τον «αγώνα», την ύστατη στιγμή εξαφανίζεται από προσώπου γης αφήνοντας σύξυλους τον φίλο του που τόσο πάσχισε γι’ αυτό τον γάμο, αλλά και την αφελή νύφη που νόμισε ότι βρήκε τελικά τον τελειότερο όλων.

Αν και το έργο μετράει τόσα χρόνια (1842), τα συναισθήματα που διακρίνει κανείς μέσα σε αυτό φαντάζουν επίκαιρα και σήμερα. Αλληλοκατηγορίες, τρικλοποδιές, συμφέροντα, βαθύτερα κίνητρα που δεν αργούν να βγουν στην επιφάνεια, συνθέτουν με άφθονο γέλιο μια καλοδουλεμένη παράσταση, που χάρη στην απλότητα και τη σαφήνειά της -χωρίς να γίνεται λαϊκίστικη και φτηνή- κερδίζει το σύνολο των θεατών. Στα θετικά της η σύντομη διάρκεια (1.30) που δεν την καθιστά κουραστική.

Οι ερμηνείες, χωρίς να είναι απαιτητικές, καταφέρνουν να είναι πειστικές και να χαρίσουν άφθονο γέλιο. Οι διάλογοι των τριών υποψηφίων γαμπρών απολαυστικοί. Ο Λούλης -ερμηνεύει τον αναποφάσιστο γαμπρό- για μια ακόμα φορά, αποδεικνύει πως πρόκειται για ηθοποιό μεγάλου βεληνεκούς, εξίσου καλό και στον χώρο της κωμωδίας (η προσέγγιση στη νύφη όταν πια μένουν μόνοι και όλα φαίνονται να οδηγούν σε happy end από τις πιο όμορφες στιγμές).

Το σκηνικό, ένα τεράστιο λευκό κλουβί, για την κατάκτηση του οποίου πασχίζουν όλοι οι ήρωες (παραπέμπει στην «περιπέτεια» του γάμου και την άρση της ελευθερίας που επιφέρει) καθώς και τα κοστούμια εποχής είναι μέσα στο πνεύμα και το κλίμα της παράστασης. Μια παράσταση που χωρίς να προσβλέπει σε βαθυστόχαστες αναλύσεις, πέτυχε στο έπακρο το στόχο της: να περάσει ο κόσμος καλά και να ευχαριστηθεί μια καλοκαιρινή βραδιά.