Κάποτε στη Νέα Υόρκη
Trafficking και εκμετάλλευση της γυναίκας στην Αμερική των αρχών του 20ου αιώνα. Η ταινία “Κάποτε στη Νέα Υόρκη” γυρίζει πίσω σε μια αρκετά ζοφερή περίοδο της ιστορίας της Αμερικής.
Ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας είναι “The Immigrant” (Η μετανάστρια). Οι άνθρωποι εγκαταλείπουν μια Ευρώπη στις φλόγες, όπως μπορούν, για να ζήσουν το αμερικανικό όνειρο (ή απλά για να ζήσουν).
H Εύα κάνει ό,τι μπορεί προκειμένου να μεταναστεύσει μαζί με την αδελφή της από την Πολωνία στη Νέα Υόρκη. Όταν ένας άγνωστος άνδρας προσφερθεί να την βοηθήσει , εκείνη θα δεχθεί και πολύ σύντομα θα ζήσει το αμερικάνικο όνειρο, όχι όμως όπως το φανταζόταν, μιας που ο Μπρούνο είναι αποφασισμένος να την ωθήσει προς την πορνεία. Ευτυχώς στο δρόμο της Εύας θα βρεθεί ο ”Ορλάντο ο Μάγος”, ο οποίος θα την βοηθήσει να ξεφύγει από μια ζωή στους δρόμους, βρίσκοντας επιτέλους όχι μόνο την αδελφή της που άφησε πίσω, αλλά και την πραγματική ευτυχία…
Εξαιρετικοί πρωταγωνιστές σε ένα συμβατικό δράμα εποχής. Η ταινία δείχνει σκοτεινές πλευρές της αμερικανικής ιστορίας, την εκμετάλλευση των μεταναστών και της γυναίκας. Η ταινία, ωστόσο, δεν έχει τόσο έντονη κοινωνικοπολιτική σκοπιά, αλλά προσπαθεί να αναδείξει το δραματικό μέσα από το ανθρώπινο στοιχείο. Κάποιες στιγμές η δράση είναι άτονη, ενώ υπάρχει κι ένας μελό χαρακτήρας. Αλλά οι χαρακτήρες είναι αρκετά σύνθετοι και προσαρμόζονται σε περίεργες συνθήκες, ενώ η εποχή παρουσιάζεται με αρκετά ρεαλιστικό τρόπο. Στο φινάλε επέρχεται και μια μορφή κάθαρσης, με μια σκηνή, όπου εντυπωσιάζει ένας μονόλογος του εξαιρετικού ηθοποιού Joaquin Phoenix.
Ο Phoenix είναι για άλλη μία φορά πολύ καλός σε έναν ιδιαίτερα περίπλοκο ρόλο, αυτόν του σωματέμπορου Μπρούνο. Τόσο όμως το σενάριο, όσο κι η ερμηνεία του ηθοποιού, δίνουν ιδιαίτερο βάθος στο χαρακτήρα. Δυνατή είναι κι η ερμηνεία της Marion Cotillard. Αν και ο ρόλος της έχει στοιχεία θυματοποίησης και γίνεται κάπως μελό του τύπου “αμάρτησα για την αδερφή μου”, ερμηνεύεται με πειστικότητα από την ηθοποιό. Μου άρεσε με την απλότητα, τη φυσικότητα και την ενέργειά του κι ο Jeremy Renner (τον οποίο έχουμε συνηθίσει στα action movies, αλλά και σε δραματικούς ρόλους, όπως εδώ ή στον “Οδηγό Διαπλοκής” δείχνει το υποκριτικό ταλέντο του).
Γιώργος Σμυρνής