Βρεθήκαμε στο Νησί των Ονείρων παρέα με το Γιάννη Χαρούλη

“Λοιπόν… Αυτό είναι το Νησί των Ονείρων! Εύχομαι όλα τα όνειρά σας να πραγματοποιηθούν. Το δικό μου όνειρο, είναι να περάσουμε καλά απόψε!” και κάπως έτσι μας καλωσόρισε. Γεμάτος ενέργεια και πλημμυρισμένος από το πάθος του για τη μουσική.

Η βραδιά κύλησε ανάμεσα σε σχόλια, νότες και τζαμαρίσματα. “Πλύστρα του Ουρανού”, “Τότε και εγώ”, «Ανεμόσκαλα», “Της Λήθης το Πηγάδι”, τραγούδια από τις “Μαγγανείες” του Θανάση Παπακωνσταντίνου και το “Χειμώνανθο”. Ο Γιάννης Χαρούλης έστησε ένα βράδυ γλεντιού, τόσο για το κοινό όσο και για τον ίδιο και τους συνεργάτες του. Κινούμενος σε Κρήτη και παράδοση, μπλεγμένος μεταξύ των πρώτων του ροκ ακουσμάτων και πιο σύγχρονων ήχων, ενορχήστρωσε ηλεκτρονικά -αν όχι όλα, τα περισσότερα κομμάτια της βραδιάς-, παρέα με μια εκπληκτική φουρνιά μουσικών. Ο λόγος για τους Μιχάλη Πορφύρη (τσέλο), Πάνο Τόλιο (τύμπανα) και φυσικά τον Παύλο Συνοδινό στην ηλεκτρική κιθάρα, δημοφιλή για τις συνθέσεις του στο “Άιντε και ξέχασα” και το “Ένας μικρός λαός”, τραγούδια που επί σκηνής αποθεώθηκαν. Στο κλαρίνο ή αλλιώς σε ό,τι ανήκει στην κατηγορία των πνευστών, στάθηκε αντάξιος των διθυραμβικών σχολίων που λαμβάνει τον τελευταίο καιρό, ο Κωνσταντής Πιστιόλης. Όλοι οι συντελεστές της παράστασης συνέβαλαν καθοριστικά στην επιτυχία της, κυρίως επειδή το απολάμβαναν όσο και το κοινό.

Το πρόγραμμα προικίστηκε με επιπλέον τραγούδια, αγαπημένων σπουδαίων στιχουργών και συνθετών, όπως άλλωστε συνηθίζει ο Χαρούλης, με ένα μικρό σχόλιο-μαρτυρία της σχέσης του με τους δημιουργούς, στους οποίους και αφιέρωνε τις στιγμές εκείνες. Μεταξύ αυτών το “Ημερολόγιο” του Χρήστου Θηβαίου, το “Αυτή η νύχτα” του Μάνου Ξυδούς, ο “Αύγουστος” του Νίκου Παπάζογλου. Όμορφες ερμηνείες, ειλικρινούς διάθεσης, μα λίγο βιαστικές και ορμητικές. Ποιος στίχος από τον “Αύγουστο” ή το “Ημερολόγιο” δεν απαιτεί μια πιο ορχηστρική ερμηνεία; 

Ο Γιάννης Χαρούλης έχει αποδείξει πως μπορεί να τιμήσει την Κρήτη χωρίς να εμπορευματοποιεί την παράδοση, ενώ στέκεται μπροστάρης στους πρόσφορους για κατανάλωση και εκμετάλλευση πυλώνες της μουσικής που επέλεξε να υπηρετήσει. Φέροντας το εφηβικό ροκ, τον παιδικό ενθουσιασμό του, και ό,τι αυτό συνεπάγεται στη μουσική του παρουσία, μοιάζει να δουλεύει πολύ και φιλότιμα.

Δυναμικός και ενθουσιώδης για ακόμη μια βραδιά. Και ο χρόνος μπροστά του, διαθέσιμος για όλα… Χρόνος για να μεστώσει στη σκηνή, να αποφύγει τυχόν παραστρατήματα. Επιτρεπτός και θεμιτός ο ζήλος, άλλωστε ό,τι είναι αυθεντικό, δεν έχει ανάγκη από περιττά σχόλια. Νιώθω όμως ότι ξεζουμίζεται για να τα καταφέρει, με ένα φανατισμό που κινδυνολογεί. Προσωπικά, από το Γιάννη Χαρούλη χρειάζομαι λίγες σιωπές, αυτές που πρωτογνώρισα από εκείνον πριν έξι χρόνια σε μια συναυλία του. Το στοίχημα που νομίζω πως πρέπει να κερδίσει είναι με την ίδια αφοσίωση και ζέση, να αποδώσει ψιθυριστά γλέντια, αισθαντικές μουσικές προσεγγίσεις, που διεγείρουν συνείδηση και ευαισθησία δυσκολότερα από ένα εύπεπτο διονυσιακό μυστήριο.