Ηθοποιός; Και σε ποιο μπαρ δουλεύεις, είπαμε;
Πάντα έβρισκα χαριτωμένη την ατάκα της Ντένης Μαρκορά, των Δυο Ξένων «είσαι ηθοποιός; Και σε πιο μπαρ δουλεύεις;», δεν γνώριζα όμως την διαχρονική της αξία! Τέσσερις νέοι ηθοποιοί μιλούν για τη δουλειά τους. Ηθοποιός ή μπάρμαν; ρωτάω εγώ. Είναι η φύση της δουλειάς του ηθοποιού μου λένε: έλλειψη σταθερότητας και ανασφάλεια. Την έλλειψη ασφάλειας την συμπληρώνει το καφέ. Δεν είναι όμως λίγο “κλισέ” ένας ηθοποιός – σερβιτόρος; Τι θα πει κλισέ μου απαντούν, άλλωστε τα κλισέ στο θέατρο έχουν γίνει κλισέ για κάποιο λόγο. Εκφράζουν την πραγματικότητα.Από τον Γιάννη Παυλόπουλο
Θοδωρής Μανταζέλης 32 ετών
Δουλεύει έξι μήνες στο μπαρ “Μπλε παπαγάλος” στο Μεταξουργείο
Αποφοίτησε το 2009 από τη Δραματική σχολή “Βεάκη”
Είναι ιδρυτικό μέλος της θεατρικής ομάδας «Τεχνικό». Αυτό τον καιρό ετοιμάζει τη μουσική παράσταση που πάντα ήθελε να κάνει.
Όταν σε ρωτάνε τι δουλειά κάνεις, τι λες;
Λέω ηθοποιός είμαι, άλλα δουλεύω σε ένα καφέ.
Πώς βρέθηκες στο καφέ;
Δούλευα και πριν τη Δραματική Σχολή. Αλλά μετά τη σχολή δεν ξαναδούλεψα σε καφέ. Μέχρι το Σεπτέμβριο του 2013 που είπα όπα, ως εδώ. Άσχετα με το οικονομικό, που όσο περνούσαν τα χρόνια τα χρήματα γίνονταν όλο και λιγότερα στο θέατρο, είχα φτάσει να κάνω επτά δουλείες θεατρικές και γύρω από το θέατρο. Οπότε είπα διάλειμμα! Ψάχνομαι θεατρικά, δεν αποκλείω. Αλλά, ύστερα από πολύ καιρό, έχω μια δουλειά και ζω από αυτή. Είμαι καλά.
Σου αρέσει αυτή η δουλειά;
Ναι. Είναι μια δουλειά που την κάνω ευχάριστα. Τον αγαπάω τον καφέ. Βάζω πολύ αγάπη όταν φτιάχνω καφέ.
Όταν τελείωνες την δραματική σχολή, που φανταζόσουν ότι θα δουλεύεις;
Είχα πει ότι δεν θα ξαναδουλέψω ποτέ σε καφέ. Ποτέ ξανά δίσκο στα χέρια.
Στο μέλλον φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ζει μόνο από το θέατρο;
Δεν πιστεύω ότι θα μπορέσω ποτέ να βιοποριστώ από το θέατρο.
Το «σέρβις» σου επιτρέπει να βιοπορίζεσαι αλλά και να υπάρχεις στο θέατρο. Υπάρχει μια ευελιξία. Θα το ήθελες σε μόνιμη βάση;
Όχι. Δεν σκέφτομαι το θέατρο ως χόμπι.
Έχεις βάλει δηλαδή ένα χρονικό όριο συνύπαρξης καφέ και θεάτρου στη ζωή σου;
Όχι. Είμαι χαλαρός. Όπως προκύψει.
Αρά δικαιολογείς όλους αυτούς που επαληθεύουν την ατάκα «είσαι ηθοποιός; Α! και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;».
Ναι. Έτσι ήταν και προ κρίσης. Γιατί αν θες το θέατρο στην Ελλάδα δεν υπήρξε πότε σε άνθιση, ήταν μόνιμα σε κρίση.
Αν σου έλεγα ότι αναπαράγεις ένα κλισέ «ηθοποιός – σερβιτόρος», τι θα έλεγες;
Το βρίσκω χιουμοριστικό. Δεν με πειράζει. Δεν είναι υποτιμητικό. Είναι η φύση της δουλειάς.
Δουλεύει 1,5 χρόνο στο “Υποβρύχιο” στα Εξάρχεια
Αποφοίτησε το 2010 από τη Δραματική Σχολή «Εμπρός»
Τον Ιούνιο έπαιξε στην παράσταση «Ικέτιδες», σε σκηνοθεσία Χρήστου Στέργιογλου, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών
Όταν σε ρωτανε τι δουλειά κάνεις τι λες;
Λέω ηθοποιός.
Πώς βρέθηκες στο καφέ;
Σου αρέσει αυτή η δουλειά;
Ναι. Δεν το κάνω καταναγκαστικά, άλλα δεν είναι η δουλειά μου. Είναι καθαρά συμπληρωματική.
Όταν τελείωνες την δραματική σχολή, που φανταζόσουν ότι θα δουλεύεις;
Στο μέλλον φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ζει μόνο από το θέατρο;
Δεν μπορώ να σκέφτομαι τόσο μακροπρόθεσμα, γιατί κάτι με τρομάζει, προσωπικά. Αλλά, ναι, θα ήθελα να δουλεύω μόνο από το θέατρο. Αν και, μάλλον δεν πιστεύω ότι θα συμβεί.
Το «σέρβις» σου επιτρέπει να βιοπορίζεσαι αλλά και να υπάρχεις στο θέατρο. Υπάρχει μια ευελιξία. Θα το ήθελες σε μόνιμη βάση;
Όχι. Δεν το χω σπουδάσει, ούτε έχω επιδιώξει να το κάνω για πάντα.
Έχεις βάλει δηλαδή ένα χρονικό όριο συνύπαρξης καφέ και θεάτρου στη ζωή σου;
Αρά δικαιολογείς όλους αυτούς που επαληθεύουν την ατάκα «είσαι ηθοποιός; Α! και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;».
Φυσικά. Μα εγώ το κάνω.
Αν σου έλεγα ότι αναπαράγεις ένα κλισέ «ηθοποιός – σερβιτόρος», τι θα έλεγες;
Φένια Σχοινά, 27 ετών
Δουλεύει σχεδόν 10 μήνες στο μπαρ “Πατρίδες” στο Κουκάκι
Αποφοίτησε το 2-13 από τη Δραματική Σχολή Δήλος – Δήμητρα Χατούπη
Το χειμώνα ερμήνευσε τη Λουΐζα στην παράσταση «Rien ne va plus”, σε σκηνοθεσία Οδυσσέα Ι. Κωνσταντίνου, στο 104 στο Γκάζι.
Όταν σε ρωτανε τι δουλειά κάνεις τι λες;
Συνήθως απαντάω έχω τελειώσει Δραματική σχολή ή κάνω πρόβες για την τάδε παράσταση. Πολύ σπανιότερα η απάντηση είναι είμαι ηθοποιός. Σε όλες τις παραπάνω απαντήσεις η πρόταση συνεχίζεται με τη φράση «και δουλεύω σέρβις σε ένα καφέ»
Πώς βρέθηκες στο καφέ;
Δεν το είχα σκοπό. Αυτή η δουλειά μου προσφέρθηκε. Μου είπαν θέλεις να δουλέψεις; Και δέχτηκα. Θα ένιωθα τύψεις να μην δεχτώ.
Σου αρέσει αυτή η δουλειά;
Δεν είναι κουραστική η φύση της δουλειάς, δηλαδή ότι πρέπει να βάλεις πέντε πράγματα στο δίσκο και να τα πας στον πελάτη. Η συναναστροφή με τον κόσμο, όμως, δεν είναι πάντα εύκολη. Πρέπει να είσαι κοινωνικός! Εγώ δεν είμαι και το πιο κοινωνικό άτομο.
Όταν τελείωνες την δραματική σχολή πριν έναν χρόνο, που φανταζόσουν ότι θα δουλεύεις;
Ήμουνα στον κόσμο μου. Πίστευα ότι θα τελειώσω την δραματική σχολή και θα ζω από το θέατρο. Τώρα δεν είμαι καν σίγουρη, αν με ενδιαφέρει το θέατρο στις πραγματικές του συνθήκες. Γιατί όταν δεν πληρώνεσαι για την δουλειά που κάνεις, αυτό δεν είναι δουλειά.
Στο μέλλον φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ζει μόνο από το θέατρο;
Όχι, δεν θα γίνει αυτό. Είμαι πια ρεαλίστρια. Βλέπω πως λειτουργούν τα πράγματα. Να μου πεις δεν τα έβλεπες αυτά πριν; Όχι.
Το «σέρβις» σου επιτρέπει να βιοπορίζεσαι αλλά και να υπάρχεις στο θέατρο. Υπάρχει μια ευελιξία. Θα το ήθελες σε μόνιμη βάση;
Όχι.
Έχεις βάλει δηλαδή ένα χρονικό όριο συνύπαρξης καφέ και θεάτρου στη ζωή σου;
Όχι. Που σημαίνει ότι θα μπορούσα να κάνω αυτή τη δουλειά για πάντα. Όπως νομίζω ότι το κάνουν πολλοί ηθοποιοί. Γιατί βολεύεσαι. Η δουλειά του ηθοποιού δεν σου παρέχει μια ασφάλεια. Εγώ προσωπικά θέλω να έχω μια ασφάλεια. Νομίζω είναι πολύ ανθρώπινο.
Αρά δικαιολογείς όλους αυτούς που επαληθεύουν την ατάκα «είσαι ηθοποιός; Α! και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;».
Αν πραγματικά θες να το κάνεις, θα πρέπει να ρισκάρεις. Να μην βολευτείς σε αυτή την κατάσταση. Θα πρέπει να ψαχτείς .Να δεις πρακτικά αν μπορείς να το κάνεις. Οπότε όχι δεν τους δικαιολογώ. Όπως και δεν δικαιολογώ τον εαυτό μου.
Αν σου έλεγα ότι αναπαράγεις ένα κλισέ «ηθοποιός – σερβιτόρος», τι θα έλεγες;
Ναι. Το αναπαράγω. Μια δασκάλα στη σχολή μας έλεγε «τα κλισέ έχουν γίνει κλισέ για κάποιο λόγο. Εκφράζουν την πραγματικότητα».
Ιωάννα Λέκκα, 21 ετών
Δουλεύει μόλις ένα μήνα στο “Messier Barbou” στο Κουκάκι
Αποφοίτησε το 2013 από τη Δραματική Σχολή “Δήλος – Δήμητρα Χατούπη”
Το χειμώνα ερμήνευσε την Ντέμπορα στην «Αίρεση», σε σκηνοθεσία Γιώργου Αγγελόπουλου, στο Skrow Theater στο Παγκράτι.
Όταν σε ρωτανε τι δουλειά κάνεις τι λες;
Δεν ξέρω. Λέω ηθοποιός.
Πώς βρέθηκες στο καφέ;
Έψαχνα δουλειά. Ρωτούσα γνωστούς. Το βρήκα από το φίλο μου το Μάριο.
Σου αρέσει αυτή η δουλειά;
Όχι. Γιατί δεν είναι αυτό που σπούδασα και θέλω να κάνω.
Ναι. Γιατί μου αρέσει η επικοινωνία με τον κόσμο.
Όταν τελείωνες την δραματική σχολή, που φανταζόσουν ότι θα δουλεύεις;
Είχα όνειρα. Στο θέατρο.
Στο μέλλον φαντάζεσαι τον εαυτό σου να ζει μόνο από το θέατρο;
Ναι. Θα ήθελα να ζω από αυτό.
Το «σέρβις» σου επιτρέπει να βιοπορίζεσαι αλλά και να υπάρχεις στο θέατρο. Υπάρχει μια ευελιξία. Θα το ήθελες σε μόνιμη βάση;
Όχι
Έχεις βάλει δηλαδή ένα χρονικό όριο συνύπαρξης καφέ και θεάτρου στη ζωή σου;
Όχι. Δεν έχω βάλει ακόμα. Είμαι 21 και δεν έχω σπουδάσει κάτι άλλο. Δεν έχω κάτι άλλο για να πω: «θα ασχοληθώ με αυτό». Ούτε μπορώ να πω ότι αν δεν δουλέψω στο θέατρο μέχρι τα 25, θα δουλεύω σε καφέ και μπαρ. Αυτό με σκοτώνει. Θέλω να δουλέψω στο θέατρο. Να κάνω αυτό που ονειρεύτηκα.
Αρά δικαιολογείς όλους αυτούς που επαληθεύουν την ατάκα «είσαι ηθοποιός; Α! και σε ποιο μπαρ δουλεύεις;».
Ναι. Όπως και τον εαυτό μου. Δεν έχω κάτι άλλο πίσω μου. Ούτε θέλω να γυρίσω στην πόλη μου, το Κιάτο.
Αν σου έλεγα ότι αναπαράγεις ένα κλισέ «ηθοποιός – σερβιτόρος», τι θα έλεγες;
Τίποτα.
