Lamia Bedioui: “Η μουσική με έπεισε να μείνω στην Ελλάδα”

Ηχογραφήσεις του ρεμπέτικου στην Αμερική των Ελλήνων της διασποράς, είναι ό,τι περιλαμβάνει το πρόγραμμα στο Θέατρο Ρεματιάς, παρέα με τους ΑντArtes. Πώς προέκυψε αυτή η ιδέα;
Aπό χρόνια εντάσσω κάποιο ελληνικό τραγούδι στις συναυλίες μου. Ένα τραγούδι της Παπαγκίκα που έλεγα στο πρόγραμμα μου με τα μεσογειακά τραγούδια πέρυσι, στάθηκε η αφορμή για αυτή τη συνεργασία. Η ιδέα ήταν του Βασίλη Κρητικού που θέλησε να προκαλέσει τη συνάντηση μου με τους ΑντArtes και το θαυμάσιο αυτό ρεπερτόριο των ρεμπέτικων από τις ηχογραφήσεις της Αμερικής. Εκείνοι ήθελαν μια γυναικεία φωνή εγώ ήθελα να δουλέψω πάνω σε ρεπερτόριο που αφορά το σμυρναίικο τραγούδι, το ρεμπέτικο τραγούδι. Έτσι προέκυψε η συναυλία «οι ΑντArtes συναντούν τη Lamia Bedioui” με την οποία ταξιδεύουμε φέτος σ’όλη την Ελλάδα.

Πιστεύετε πως είναι τα ρεμπέτικα, ένα το μουσικό «είδος» που μπορεί να εξάγει η Ελλάδα στο εξωτερικό;
Πιστεύω πως το ρεμπέτικο για να κατανοηθεί και πολύ περισσότερο για να ερμηνευθεί απαιτεί βιώματα, όπως συμβαίνει με τη jazz, τα blues ή τα fados. Υπάρχει σίγουρα μια δυσκολία αλλά θεωρώ πως μπορεί να εξαχθεί, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα είδη που προανέφερα. Υπάρχει ένα παγκόσμιο κοινό που θα μπορούσε να ενδιαφέρεται, αφού έρθει σε επαφή με το είδος μέσα από τα σύγχρονα μέσα προώθησης.

Βρίσκετε στην Ελλάδα πάνω από 13 χρόνια. Τι ήταν αυτό που σας έπεισε να μείνετε εδώ;
Ήταν η μουσική. Η ανακάλυψη της ελληνικής μουσικής με την οποία είχα έρθει σε επαφή και όταν ήμουν ακόμη στην πατρίδα μου. Είχα ακούσει τους μεγάλους σύγχρονους συνθέτες Χατζιδάκι, Θεοδωράκη αλλά και νεώτερους όπως την Καραΐνδρου. Ενθουσιάστηκα τόσο που άρχισα να μαθαίνω τα τραγούδια χωρίς να καταλαβαίνω τη γλώσσα, μόνο φωνητικά. Και αποφάσισα να μείνω.

Θα λέγατε πως αντιμετωπίσατε περισσότερο προβλήματα-εμπόδια, τόσο στην καλλιτεχνική πορεία όσο και σε προσωπικό επίπεδο, μέχρις ότου εγκατασταθείτε;
Υπήρξαν δυσκολίες, η πορεία μου δεν ήταν εύκολη. Είχα άλλες πολιτισμικές ρίζες. Όμως αργά αλλά σταθερά κατάφερα να ενταχθώ στο καλλιτεχνικό έδαφος της Ελλάδας. Τα βήματα που έκανα ήταν αρκετά δυνατά για να βρίσκομαι σήμερα παρούσα με προτάσεις μετά από αρκετά χρόνια.

Τι σας λείπει και τι αξιολογείτε θετικά στη σημερινή ελληνική κοινωνία; Η Ελλάδα του σήμερα μοιάζει με αυτή που σας υποδέχτηκε το 1991;
Τα χρόνια αυτά που πέρασαν ήταν χρόνια επιφανειακής ευμάρειας και απεμπόλησης αρχών. Αυτά μας έφεραν στη σημερινή γενικότερη κρίση της οικονομίας αλλά κυρίως της κρίσης αξιών. Αυτό θα ήθελα να ξαναδώ, την επιστροφή σε μια Ελλάδα αξιών και πολιτισμού. Πολιτισμός με την πιο ουσιαστική του έννοια. Βέβαια, δεν έλειψε ποτέ από την Ελλάδα, αυτό το κομμάτι της κοινωνίας που αγαπά την ουσία στα πράγματα και γενικότερα στην τέχνη. Είναι θετικό ότι μέσα σ’αυτή την κρίση υπάρχει και η Ελλάδα που αντιστέκεται.

Υπάρχει κάποια συνεργασία με Έλληνα καλλιτέχνη ή συγκρότημα που εύχεστε να έρθει;
Είμαι πάντα ανοιχτή σε συνεργασία με Έλληνες καλλιτέχνες όπως αυτό έχει ήδη γίνει. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι Ελληνες καλλιτέχνες που εκτιμώ και θα χαιρόμουν να βρεθεί ένα πεδίο συνεργασίας. Παραμένω βέβαια ανοιχτή και προς τη διεθνή σκηνή.

Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας και πώς ονειρεύεστε την μελλοντική σας πορεία;
Με ενδιαφέρει να συνεχίσω στο είδος που υπηρετώ όλα αυτά τα χρόνια. Ταυτόχρονα θέλω να εμβαθύνω στο ελληνικό τραγούδι αρχίζοντας με τα ρεμπέτικα μέχρι τον Χατζιδάκι, που θα με ενδιέφερε να πλησιάσω αργότερα. Παράλληλα επανέρχομαι στη δισκογραφία με το νέο CD «Χρυσή Πορτοκαλέα» με πανέμορφα μεσογειακά τραγούδια που θα εκδοθεί σύντομα. Τα τραγούδια αυτά θα παρουσιάσουμε φέτος στον Άγιο Νικόλαο με την πανσέληνο του Αυγούστου σε ένα αφιέρωμα στον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο.