Οι Penny Dreadful είναι τρομακτικά δημιουργικοί και σε περιμένουν στο Ziria Music Festival!
Οι Penny Dreadful πήραν το όνομά τους από το ομώνυμο είδος των βρετανικών αναγνωσμάτων του 19ου αιώνα, τα οποία κόστιζαν μία πένα και αντλούσαν τη θεματολογία τους από ιστορίες φρίκης και γοτθικού τρόμου. Ο αμερικάνικος ήχος τους είναι κάθε άλλο παρά τρομακτικός, κάτι που θα έχεις την ευκαιρία να διαπιστώσεις από “πρώτο χέρι” αν ζήσεις την εμπειρία του Ziria Music Festival. Μπορείς να πάρεις μια πρώτη εντύπωση γι’ αυτούς, συνεχίζοντας την ανάγνωση…
Πώς προέκυψαν οι Penny Dreadful και ποια είναι η βασική τους επιδίωξη;
Οι Penny Dreadful υπήρχαν στο μυαλό μας πολύ προτού τους δημιουργήσουμε. Προέκυψαν από μια παρέα φίλων που συνυπήρχαν σε κοινό εργασιακό χώρο και που κάποια στιγμή δοκίμασαν να παίξουν μαζί μουσική. Αποτελούν τη βασική ανάγκη μας για δημιουργία και έκφραση, σε ένα πλαίσιο κοινών μουσικών και κοινωνικών βιωμάτων. Επιδίωξη σίγουρα δεν είναι το χρήμα, ούτε η δόξα. Άρα τι απομένει…;
Πώς γεννάται η έμπνευση και η δημιουργία στους Penny Dreadful;
Όλα είναι έμπνευση, εάν καταφέρεις να επεξεργαστείς δημιουργικά οτιδήποτε συμβαίνει είτε στον προσωπικό σου περίγυρο είτε δίπλα σου είτε στον κόσμο, εν γένει. Από μια σχέση που ναυάγησε ή μια απώλεια μέχρι τα drones που σκοτώνουν άμαχους, όλα είναι έμπνευση. Στη συνέχεια, ο Γιάννης φέρνει τους στίχους και μερικές νότες, και κάπου εκεί ξεκινά η θαυμαστή διαδικασία της μουσικής ζύμωσης.
Η μπάντα σας μοιάζει να αντιπροσωπεύει απόλυτα τον rock ‘n’ roll ήχο, με εναλλακτικές αμερικανικές αναφορές. Υπάρχει κάποιος Έλληνας καλλιτέχνης/συγκρότημα που έχετε ξεχωρίσει ως συνοδοιπόρο σας;
Μια μεγάλη σειρά από μπάντες πρόσκεινται εξίσου στον αμερικανικό ήχο. Από τους Last Drive και τους Minor Mine, τους Dustbowl και τους Thee Holy Strangers, τους Sounds Like Barley, τους Illegal Operation, τον Dr. Albert Flipout’s one CAN band, τους Bog Art, τους Dark Rags και τους The Blue Side Band, είμαστε όλοι συνοδοιπόροι. Και σίγουρα ξεχνάμε αρκετές μπάντες ακόμα. Απλώς δεν ξέρω κατά πόσο όλοι εμείς έχουμε συνειδητοποιήσει ότι συγκροτούμε ολόκληρη σκηνή.
Πώς κρίνετε τη σημερινή ελληνική μουσική δημιουργία;
Φοβερά αξιόλογη και ζωντανή σε ανεξάρτητο και underground επίπεδο. Από εκεί και πέρα, καλώς ήρθατε στο βασίλειο του πάσης φύσεως σκυλάδικου…
Ένα τραγούδι από την εγχώρια και ένα από την παγκόσμια μουσική σκηνή που το ζηλέψατε και θα θέλατε να το είχατε γράψει εσείς;
Το A Glass of Broken Dreams των Last Drive και το Hearts των Gun Club.
Σε τι φάση είστε αυτή την περίοδο;
Οι δύο από εμάς παλεύουμε να πληρώσουμε τη δόση της Εφορίας και του ΟΑΕΕ ενώ ο τρίτος εισπράττει ασφάλιστρα κινδύνου CDS από τη χρεοκοπία της Αργεντινής. Κάπου στη μέση θα τα βρούμε… Κατά τα άλλα ετοιμάζουμε νέα κομμάτια για τον επόμενο δίσκο μας, μερικά από τα οποία θα παρουσιάσουμε στο φεστιβάλ. Δεν ξέρω τι θα κάναμε χωρίς τη μουσική. Για μας αποτελεί συνταγή επιβίωσης.
Πώς κρίνετε το Ziria festival ως ιδέα και ως προσπάθεια;
Υπέροχη από κάθε άποψη. Από την πλευρά της διοργάνωσης υπάρχει ρομαντισμός, μεράκι αλλά και επαγγελματισμός – συστατικά απαραίτητα μεν, υπό εξαφάνιση δε. Είναι εκπληκτικό το πώς ξεκίνησε το φεστιβάλ και πώς εξελίσσεται χρόνο με τον χρόνο. Τα παιδιά δίνουν κάθε χρονιά την ευκαιρία σε πολλές νέες μπάντες να παίξουν λάιβ, και μάλιστα με εκπληκτικές υποδομές. Προσωπικά, πιστεύουμε ότι τείνει να γίνει το μεγαλύτερο ανεξάρτητο φεστιβάλ στη χώρα.
Τι να περιμένουμε ν’ ακούσουμε από εσάς στο φετινό φεστιβάλ της Ζήρειας;
Κομμάτια από το ντεμπούτο μας Deadwood (link: http://pennydreadful1.bandcamp.com/), που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2013, αλλά και ολοκαίνουρια τραγούδια.
Πείτε κάτι σε όσους έρθουν στο Ziria Festival για να απολαύσουν εσάς και τα υπόλοιπα συγκροτήματα.
Είναι το φεστιβάλ που κάνει πραγματικότητα τον περίφημο στίχο των Doors “Girl, we couldn’t get much higher”.