Blues Fathers & The Swingers: “Η ελληνική μουσική σκηνή είναι πιο πολύχρωμη από ποτέ”

Πείτε μας λίγα λόγια για το πώς προέκυψαν οι Blues Fathers & The Swingers.
Οι Blues Fathers & The Swingers δημιουργούνται τον Οκτώβρη του 2007, όταν ο Χρήστος Κουτσογιάννης (drums) και ο Φώτης Δασκαλάκης (bass) έπειτα από μια μακροχρόνια συνεργασία με τον Ανδρέα Γκομόζια ως Blues Revenge αλλά και με πολυετή παρουσία και συνεργασίες στο χώρο του μπλουζ (Blues Cargo, Michael Dotson, The Midnight Train, Mikys Pantelous κ.ά) συναντούν τον Μελέτη Πόγκα (guitar, vocals) μέλος των Take the Money and Run και τον Γιώργο Κουβαρά (piano, harmonica, kazoo, vocals) και βραβευμένο σκηνοθέτη ταινιών μικρού μήκους. Το κλίμα είναι θετικό (αυτό επιβεβαιώνεται στα τζαμαρίσματα που θα ακολουθήσουν), οι χαρακτήρες δένουν σχεδόν αμέσως -βασικό-, το χιούμορ διάχυτο και εκδηλώνεται η επιθυμία της δημιουργίας μιας μπάντας! Το όνομα της μπάντας αρχικά ήθελε να εκφράσει τα blues των πατεράδων -όσοι έχουνε παιδιά καταλαβαίνουν τι εννοούμε!- και από μια πλευρά θα έπρεπε να είναι το Father’s Blues, όμως οι ελεύθεροι της μπάντας προέβαλλαν ενστάσεις και έτσι ομόφωνα και δημοκρατικά καθιερώθηκε το Blues Fathers (κατά το Blues Brothers) & the Swingers! To Νοέμβριο του 2012 ο Χρήστος Κουτσογιάννης (drums) χάνεται μέσα στην voodoo ομίχλη των Opera Chaotique και τη θέση του παίρνει ο Γιάννης Χριστόπουλος ( Blues Cargo, George & The Dukes, J.Vavouras & The Cadillacs). To μείγμα θα γίνει εκρηκτικότερο!

Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές και ποια θεωρείτε τη σημαντικότερη στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία σας;
Tα blues σε όλες τους τις μουσικές εκφάνσεις, επεκτάσεις-προεκτάσεις, δηλαδή από τα ακουστικά των Robert Johnson, Big Bill Broonzy κ.ά , τα blues της Νέας Ορλεάνης, τη Bessie Smith, τα swing του Μεσοπολέμου, τα early jazz του D. Ellington, της E. Fitzgerald, της Billie Holiday, τα Chicago Blues (1940-1970 κυρίως), τα southern rock (Allman Brothers, Lynyrd Skynyrd, κ.ά), τους J.J Cale και Eric Clapton, τους Ten Years After αλλά και τον Rory Gallagher, τον Tom Waits, τον Bob Brozman κ.ά. Αυτές είναι και οι κοινές μουσικές μας επιρροές γιατί ατομικά η γκάμα των μουσικών επιρροών είναι ανεξάντλητη από κλασική μουσική ως το Heavy Metal.

Πώς βλέπετε τη σημερινή ελληνική σκηνή; Υπάρχουν ανάλογες μπάντες με εσάς που έχετε ξεχωρίσει;
Θεωρούμε πως η ελληνική σκηνή είναι πιο πολύχρωμη από ποτέ και ότι τα παλαιότερα «μονοπώλια» έχουν σπάσει. Πλέον υπάρχει πολυφωνία χωρίς να λείπουν τα βασικά γνωστά προβλήματα, οικονομικά, οργανωτικά, προβολής, κλπ. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι η ροκ σκηνή πόσο μάλλον περισσότερο το heavy metal δεν έχει χώρους να εκφραστεί -την ίδια στιγμή που στο εξωτερικό οι ελληνικές heavy metal μπάντες σκίζουν-. Στο χώρο τον δικό μας δεν θέλουμε να αναφερθούμε στους καταξιωμένους πλέον Blues Wire, Blues Cargo, Ανδρέα Γκομόζια & Blues Revenge, Nick Dounousi κ.α. Υπάρχουν φωνές και σχήματα πολύ δυνατά τόσο από την Αθήνα (Limpin Express, Gregg Giarelis, κ.ά) όσο και από την επαρχία, όπως ο Πάνος Μπαντικούδης (Blues Trackers), οι Small Blues Trap, κ.ά. Στο swing, οι Hi Rollers, οι Swing Shoes, οι τρομεροί Speakeasies από τη Θεσσαλονίκη και άλλοι.

Σε τι φάση είστε αυτή την περίοδο και ποια τα σχέδιά σας για το άμεσο μέλλον;
Δεν είμαστε σε καμία ιδιαίτερη φάση αυτό τον καιρό αν και θα μπορούσαμε να πούμε ότι περνάμε όπως όλοι οι Έλληνες την πιο blues μας περίοδο, με οικονομική ανεπάρκεια, αβεβαιότητα, γκρίνιες, κλπ. Επίσης δεν ετοιμάζουμε κάτι για το άμεσο μέλλον, μας ενδιαφέρει να μοιραζόμαστε το κέφι μας με τον κόσμο που μας ακούει και να αυτοσχεδιάζουμε στα κομμάτια που παίζουμε διαφορετικά κάθε φορά.

Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο φεστιβάλ της Ζήρειας;
Η συμμετοχή μας στο φεστιβάλ της Ζήρειας προέκυψε έπειτα από πρόταση του Γιώργου Γκουρβέλου, ο οποίος μας άκουσε για πρώτη φορά στον κήπο του Μεγάρου Μουσικής το καλοκαίρι του 2013 σε εκδήλωση του ΒΗΜΑ FM και αργότερα σε διάφορα μπαράκια της Αθήνας. Τον ευχαριστούμε και χαιρετίζουμε την προσπάθειά του να «δίνει βήμα» σε νέες μπάντες και νέες καλλιτεχνικές εκφράσεις.

Στο φεστιβάλ συμπράττετε επί σκηνής με την Τζένη Καπάδαη και την Αγγελική Τουμπανάκη. Τι να περιμένουμε να ακούσουμε;
Με την Τζένη Καπάδαη μας συνδέει παλιά φιλία και αγάπη. Έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους από εμάς σε διάφορα μουσικά σχήματα σε ένα βάθος χρόνου 15 ετών και περισσότερο. Αντιπροσωπεύει για εμάς την blues φωνή στην Ελλάδα. Είναι συγκινητικό γιατί όταν την ακούμε να παίζει με άλλα σχήματα νοιώθουμε τέτοια ικανοποίηση σαν να παίζουμε εμείς μαζί της! Η Αγγελική Τουμπανάκη είναι μια εξαιρετική φωνή και παρουσία με ένα μεγάλο εύρος δυνατοτήτων. Έχει συνεργαστεί με τον Μελέτη Πόγκα σε διάφορες μουσικές σκηνές και σε διαφορετικά είδη. Το αποτέλεσμα αυτής της σύμπραξης θα είναι μοναδικό!

Πώς κρίνετε το φεστιβάλ της Ζήρειας ως ιδέα και ως προσπάθεια; Αξίζει να ανέβει κανείς στη Ζήρεια γιατί…
Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να αναγνωριστεί και να ακουστεί περισσότερο ως πολιτιστικός «θεσμός» αλλά και να στηριχτεί περισσότερο από την πολιτεία! Πόσο μάλλον από τη στιγμή που δεν αποτελεί μια αμιγώς μουσική διοργάνωση αλλά ένα πολιτιστικό δρώμενο με εναλλακτικές και περιβαλλοντολογικές δραστηριότητες (πεζοπορία, περιηγήσεις, yoga, κ.ά) και επιμορφώσεις με μηδενικό κόστος για τους συμμετέχοντες. Από αυτή και μόνο την άποψη δεν θα πρέπει να απουσιάζει κανείς!
 
Οι Blues Fathers & the Swingers είναι:
Μελέτης Πόγκας: Ηλεκτρική κιθάρα, Dobro, φωνή. (Μέλος των Τake the Money and Run, Slice of Jazz, Tangled Up in Blue)
Φώτης Δασκαλάκης: Κόντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο. (Μέλος των A. Gomozias & Blues Revenge, Michael Dotson, Drifting Around, J. Vavouras and the Cadillacs)
Γιάννης Χριστόπουλος : Τύμπανα
Γιώργος Κουβαράς: Πιάνο, φυσαρμόνικες, kazoo, φωνή. (Bραβευμένος σκηνοθέτης ταινιών μικρού μήκους και υπερήφανο μέλος των Blues Fathers & the Swingers)