Το Τέταρτο Κουδούνι: «Δώδεκα» κι ούτε ένα τηλεφώνημα… ή Το σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου
Σας έγραφα στο προηγούμενο «Τέταρτο Κουδούνι», στις 7 Αυγούστου, για το «Δώδεκα» που ανέβασε το ΚΘΒΕ στην Θεσσαλονίκη ως «κείμενο» του Βασίλη Ισσόπουλου -χωρίς καμιά άλλη αναφορά-, σε σκηνοθεσία του. Και που έκπληκτος ανακάλυψα, συγκρίνοντας τις συνόψεις στα δυο δελτία Τύπου, πως ταυτίζεται με το έργο του Ρέτζιναλντ Ρόουζ «Οι δώδεκα ένορκοι», γραμμένο αρχικά για την τηλεόραση, το οποίο τον Οκτώβριο θ’ ανεβάσει εδώ, στο «Αλκμήνη», όπως ανακοινώθηκε, η Κωνσταντίνα Νικολαΐδη.Γράφει: ο Γιώργος Δ.Κ Σαρηγιάννης
Kανονικά -με τ’ όνομα του συγγραφέα δηλαδή. Έργο που ‘χει γίνει πασίγνωστο μέσω των μεταφορών του στον κινηματογράφο απ’ τον Σίντνεϊ Λουμέτ παλαιότερα -με τον ίδιο στα ελληνικά τίτλο- κι απ’ τον Νικίτα Μιχαλκόφ πιο πρόσφατα -με τον τίτλο «12»….
Και σχολίαζα, μεταξύ άλλων: «Όταν δε στο πρόγραμμα μιας παράστασης γράφουμε ‘κείμενο’, τι ακριβώς εννοούμε; Συγγραφή; Μετάφραση; Αν, απλώς, εννοούμε ότι δεν έχουμε πληρώσει τα πνευματικά δικαιώματα, ε, τότε μόνο για ντροπή θα μιλούσα εγώ. Κι επειδή, επιπλέον, εδώ, δεν πρόκειται για καμιά ομαδούλα ή, έστω, για ιδιώτη θεατρικό παραγωγό αλλά για κρατικό Θέατρο, θα μπορούσα να το χοντρύνω το πράγμα και το ‘ντροπή’ να το κάνω ‘αίσχος’… Θέλω να ελπίζω πως κάνω λάθος». Δυστυχώς οι ελπίδες μου απεδείχθησαν φρούδες…
