Στα δικαστήρια οι “Θεσμοφοριάζουσες”: τί λένε Κιρκινέζος, Κιμούλης, Πιατάς

Τη μικρή ανταπόκριση του κοινού, επικαλέστηκε ο θεατρικός οργανισμός Ακροπόλ του επιχειρηματία Φάνη Κιρκινέζου για τη διακοπή και την ακύρωση των παραστάσεων, προκαλώντας την αντίδραση του Διονύση Τσακνή. Ωστόσο, οι εξελίξεις μετά την επιστολή (εδώ) του τραγουδοποιού, συνεχίζονται με το Γιώργο Κιμούλη να απαντά οργισμένος στην ανακοίνωση του Θεάτρου Ακροπόλ, αναφέροντας στο facebook: 

«Σε 37 παραστάσεις η παραγωγή αποδεδειγμένα είχε κόψει πάνω από 16000 εισιτήρια σχεδόν! Αυτό λέγεται «μη ανταπόκριση του κόσμου»; Δε νομίζω. Πόσοι θίασοι φέτος που περιόδευαν στην επικράτεια έκαναν σε 37 παραστάσεις πάνω από 16000 εισιτήρια; Ίσως όμως ο κ. Κιρκινέζος, που μας προειδοποιεί, πως θα συνεχίσει να παράγει καλλιτεχνικό έργο, πιστός στο όραμά του για παραστάσεις υψηλού επιπέδου, να γνωρίζει καλύτερα… η πραγματικότητα αν και φαίνεται απλή, δεν είναι και τόσο: αντί να πληρώσει τον κ. Τσακνή, ο οποίος τον κατήγγειλε, αλλά και όλους τους υπόλοιπους συντελεστές (κ. Κώστα Γεωργουσόπουλο, μεταφραστή, κ. Γιάννη Μετζικώφ, σκηνογράφο ενδυματολόγο, κα Έλενα Γεροδήμου, χορογράφο) ηθοποιούς και τεχνικούς, κατέβασε την παράσταση, επειδή, όπως δηλώνει ο ίδιος, η οικονομική ζημιά ήταν μεγάλη, αν και οι εισπράξεις απ” τους πιο πάνω αριθμούς δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο.

Εδώ όμως εύλογα γεννάται μία μεγάλη απορία επίσης, μεγαλύτερη ίσως και από την οικονομική ζημιά που επικαλείται: αφού στην ανακοίνωσή του δηλώνει, πως «οι συμβατικές του υποχρεώσεις προς τους συνεργάτες και συντελεστές της παράστασης θα ικανοποιηθούν στο ακέραιο» (sic), γιατί ματαιώνει τις υπόλοιπες παραστάσεις; Ούτως ή άλλως τα ίδια χρήματα υποτίθεται θα δώσει είτε συνεχιστούν, είτε κατέβει. Κανείς εκ των συντελεστών δεν έχει συμφωνήσει να πληρώνεται με την παράσταση. Αν ικανοποιήσει τις συμβατικές του υποχρεώσεις λοιπόν τα ίδια χρήματα θα δώσει. Τα δε παραπάνω έξοδα για όσους γνωρίζουν από θεατρικές παραγωγές είναι ελάχιστα σε σχέση με τις εισπράξεις των επτά υπολοίπων παραστάσεων, που ακυρώνει, ιδίως όταν η τελευταία είναι στο Ηρώδειο!  Τι προσπαθεί να κάνει; Να δημιουργήσει κι άλλη «ζημιά» στην ίδια του την επιχείρηση; Δεν πιστεύω πως είναι τόσο κουτός. Γιατί γίνεται τότε όλο αυτό; Για ένα γινάτι; (Ναι! «το γινάτι βγάζει μάτι», έλεγε και η δική μου η γιαγιά). Υπερβολικό όμως είναι. Για να δώσει μία «στιβαρή» και σκληρή απάντηση, μιμούμενος τον σκληρό και άτεγκτο θεατρικό παραγωγό, που τιμωρεί τον «διότι δεν συνεμορφώθην» κύριο Τσακνή και μαζί μ” αυτόν και τους υπόλοιπους εμάς, που τολμήσαμε και του επιδώσαμε διάφορα εξώδικα διαμαρτυρόμενοι και ζητώντας τα δεδουλευμένα μας, στέλνοντας έτσι ένα μήνυμα στους μελλοντικούς συνεργάτες του; Αυτοκαταστροφικό. Γιατί πρώτον έτσι τιμωρεί πάνω απ” όλα τον εαυτό του και δεύτερον τους μελλοντικούς του συνεργάτες τους έχει ήδη ειδοποιήσει ο κύριος Τσακνής με την επιστολή του και εμείς με τις καταγγελίες μας!».

Θέση πήρε και ο πρωταγωνιστής Δημήτρης Πιατάς, ξεκαθαρίζοντας μέσα από επιστολή του στο onlytheater ότι ο οργανισμός ολοκλήρωσε τις οικονομικές του υποχρεώσεις: 

«Εγώ, ο Δημήτρης Πιατάς συμμετέχοντας ως πρωταγωνιστής στην παράσταση του Αριστοφάνη “Θεσμοφοριάζουσες”, μια παράσταση για την οποία είμαι περήφανος για το καλλιτεχνικό και αισθητικό αποτέλεσμα, δημιουργία του σκηνοθέτη, διασκευαστή και φίλου Γιώργου Κιμούλη… τελείωσε άδοξα και δυστυχώς δεν είχε την ανταπόκριση που περιμέναμε από το κοινό. Ο “ξαφνικός θάνατος” μόνο πόνο δημιουργεί… Οι οικονομικές μου απαιτήσεις ως επαγγελματία ικανοποιήθηκαν πλήρως από τις επιχειρήσεις ΑΚΡΟΠΟΛ και συγκεκριμένα από τον επιχειρηματία, Φάνη Κιρκινέζο. Ο πόνος μου είναι μια προσωπική μου υπόθεση, που αφορά εμένα και δεν ανήκει σε κανέναν άλλον. Πολύ περισσότερο δεν θα γίνει “τροφή” σε κανένα Μ.Μ.Ε.»

Η απάντηση Κιμούλη
«…γεια σου, ρε “φίλε” Δημήτρη, που “νιώθεις πόνο απ’ τον ξαφνικό θάνατο” και που “ο πόνος είναι προσωπική σου υπόθεση” και “δε θες να γίνει τροφή σε κανένα ΜΜΕ”!!! – Τότε γιατί έστειλε την επιστολή σου σε όλα τα ΜΜΕ η εταιρεία ΑΚΡΟΠΟΛ; – Δε μπορούσες τουλάχιστον να τους πεις, πως θα τη στείλεις εσύ, ώστε να φανεί, πως ήταν μία “αυθόρμητη” δική σου “πονεμένη” κίνηση; – Τι να πω; Κι εγώ λυπάμαι, αλλά για άλλους λόγους από τους δικούς σου. – Εύχομαι τουλάχιστον όλο αυτό να αναγκάσει τον Κιρκινέζο, έστω κι αν εισπράττει σαν αντικαταβολή κάποιες “δηλώσεις μετανοίας”, να δώσει σε όλους τα χρήματα, που οφείλει σιγά σιγά (ήθελα να ήξερα ΤΩΡΑ πού τα βρίσκει; – Ποιοι του τα δίνουν; Περίεργο ξαφνικά, αλλά είναι άλλο θέμα συζήτησης), μόνο και μόνο για να μπορεί ελεύθερα να συγκρουστεί με τους “κακούς” Κιμούλη και Τσακνή ! Χάνεται η αξιοπρέπεια, αλλά δίδονται κάποια χρήματα σ’ αυτούς που τα έχουν ανάγκη πιο πολύ απ’ όλους (;)… πάλι καλά…»

Ο Θεατρικός Οργανισμός ανταπάντησε με νέα ανακοίνωση, τονίζοντας:
«Ο Θεατρικός Οργανισμός Ακροπόλ συνεπής προς τη δήλωσή του σήμερα δεν έχει καμία εκπρόθεσμη υποχρέωση προς τους ηθοποιούς του Χορού της παράστασης και επιπλέον έχει εξοφλήσει στο ακέραιο και για το σύνολο της περιοδείας όλους τους συνεργάτες και συντελεστές της παράστασης, κ.κ. Κώστα Γεωργουσόπουλο, Γιάννη Μετζικώφ, Κατερίνα Μαραγκουδάκη και Έλενα Γεροδήμου. Το ίδιο έχει πράξει για το σύνολο των πρωταγωνιστών της παράστασης, κ.κ. Δημήτρη Πιατά, Φαίη Ξυλά, Θανάση Αλευρά, Δημήτρη Ραφαήλο, Κωνσταντίνο Γιαννακόπουλο και Χάρη Χιώτη, τους οποίους και ευχαριστούμε. Όσο για τον κ. Γιώργο Κιμούλη και τον κ. Διονύση Τσακνή, την απάντηση για τις συκοφαντίες και τις καταγγελίες τους θα δώσει η Δικαιοσύνη, στην οποία και θα προσφύγουμε για την ικανοποίηση της ζημίας που μας προξένησαν από την ακύρωση των παραστάσεων σε Χαλκίδα, Κορυδαλλό και Νίκαια, καθώς και για τη δυσφήμιση του Θεατρικού Οργανισμού Ακροπόλ.»

Στο πλευρό των συντελεστών της παράστασης τάσσεται και η βουλευτής
Μαρία Κανελλοπούλου. Όπως επισημαίνει στην έκδοση δελτίου τύπου από την ΕΚΚΕ Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ:
«Οι “Θεσμοφοριάζουσες” έκαναν ευρύτερα γνωστό το γεγονός πως η πλειονότητα των καλλιτεχνών της χώρας μας, την εποχή του Μνημονίου, στερούνται ακόμα και την ελάχιστη αμοιβή που δικαιούνται για το έργο τους. Η πραγματικότητα αυτή δεν είναι άσχετη με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων στο Θέατρο και με την παντελή έλλειψη ελέγχου εκ μέρους της Πολιτείας. Πλέον, οι καλλιτέχνες και οι πνευματικοί δημιουργοί είτε εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα, είτε προσλαμβάνονται με συμβάσεις σε δημόσιους θεσμούς, θεωρούνται αναλώσιμοι διασκεδαστές που οφείλουν να δουλεύουν χωρίς αμοιβή, χωρίς ασφάλιση, χωρίς ένσημα, αναμένοντας τη «φιλανθρωπία» του επιχειρηματία ή υποσχεθείσες δημόσιες χρηματοδοτήσεις που δεν πραγματοποιούνται ποτέ».