Η Άντουα και οι Φίλες της
Η καλοκαιρινή σεζόν είναι πάντα και μια ευκαιρία για ξεσκόνισμα των σινεφίλ γνώσεών μας. Έτσι, μία ακόμα ρετρό επιλογή, μια ιταλική κωμωδία του 1960 με την Simone Signoret και τον Marcello Mastroianni, “Η Άντουα και οι φίλες της” προβάλλεται στους κινηματογράφους.
Η Άντουα και οι φίλες της βγαίνοντας από την «νύχτα», μετακομίζουν στην εξοχή με όνειρα να ανοίξουν ένα εστιατόριο, όμως ο σατανικός Έρκολι ξέροντας ότι δεν μπορούν να πάρουν άδεια λειτουργίας χωρίς την έγκρισή του, τις εκβιάζει να στήσουν ένα πορνείο πάνω από το εστιατόριο και να του πληρώνουν εξωφρενικά υψηλό ενοίκιο κάθε μήνα. Στην αρχή οι γυναίκες τα βρίσκουν σκούρα με τις απαιτήσεις της κουζίνας αλλά σύντομα είναι περήφανες για την δουλειά τους και αρχίζουν να εξελίσσονται σαν προσωπικότητες, η Αντουα ερωτεύεται και αποκτά ένα αυτοκίνητο, Η Μαριλίνα έρχεται σε επαφή με το αγοράκι της που έχει δει μόνο λίγες μέρες προηγουμένως μέσα στην τελευταία δεκαετία, η Λολίτα ονειρεύεται να γίνει μοντέλο ή ηθοποιός… Ρίχνονται όλες στη δουλειά προσπαθώντας να κάνουν το εστιατόριο τους γνωστό για το φαγητό του και να τραβήξουν κόσμο σε αυτό ξεχνώντας προς στιγμήν ότι «είναι στιγματισμένες για πάντα» αλλά ο Έρκολι που συνειδητοποιεί ότι οι γυναίκες δεν ακολουθούν τα σχέδιά του, θυμώνει πολύ. Όταν η Άντουα τον εκθέτει και τον ντροπιάζει, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές.
Το ιστορικό υπόβαθρο της ταινίας είναι η δεκαετία του 50 στην Ιταλία, όταν το θέμα της πορνείας ήταν μείζον. Η ταινία προσπαθεί να αναδείξει την θυματοποίηση της γυναίκας από το αντροκρατούμενο κατεστημένο και το πετυχαίνει. Με το θέμα ασχολήθηκαν και άλλοι μεγάλοι σκηνοθέτες του ιταλικού σινεμά, όπως ο Φελίνι (The Nights of Cabiria) και ο Παζολίνι (Scounger) ενώ ένα πλήθος άλλων σκηνοθετών έκαναν συχνά αναφορές επηρεαζόμενοι από το ίδιο θέμα.