Πουτ δε Γκάγκα Ντάουν Σλόουλι…

Πουτ δε Γκάγκα Ντάουν Σλόουλι, you guys.

What gives, βρε Gaga; Πότε έγινες τόσο ξιπασμένη, σαν να λες «τιμή σας κάνω και που ήρθα εδώ βλαχοδημοσιογράφοι». Προσκυνήστε τώρα το είδωλο, φάση. Και μετά στο δωμάτιο, να’ σου οι αχαρακτήριστες φωτογραφίες γυμνή πάνω στα μάρμαρα, σαν άλλη Μπεζαντάκου. Δεν την έκανα εγώ πρώτος τη σύγκριση, αλλά πόσο ταιριάζει. Χαλάστηκα, μωρή.

Δεν είχα σκοπό να πάω στη Γκάγκα χτες. Αλήθεια. Είχαμε όλοι εισπράξει την απελπισία της εταιρίας παραγωγής τόσους μήνες, αλλά αυτό το πανηγύρι έφτανε το desperation σε άλλο art level. Έκανα και δηλώσεις πριν, αμέ, στις Λάιφο και στο τουίτερ και δεν συμμαζεύεται. ΔΕΝ ΠΑΩ, φώναζα.

Βασικά (μεταφράζω) «δεν δίνω τα 50 ευρώ για αυτό το υποδεέστερο δείγμα του παγκόσμιου τουρ που θα γίνει στην Ελλάδα».

Και το εννοούσα. Είχα κλείσει και εισιτηριάκι για σινεμά εκείνο το βράδυ, τον Μπαμπούλα/Babadook στις #nyxtes, που απ’ό,τι έμαθα ήταν και γαμηστερό. «Απ’ό,τι έμαθα» λέω, επειδή, οκ, πήγα στη Gaga τελικά. «Με πήγαν» μάλλον, με πήρε φίλος 1μιση ώρα πριν με κυριλάτη προσκλησούμπα και τζάμπα και θα με ανέβαζε και με το αυτοκίνητο. Ε, σημάδι. Πήγα.

Και Λάτρεψα.

Από κόσμο, το ξέραμε, δεν ήταν τόσο καλά. Η αρένα φαινόταν κατάμεστη, αλλά το Golden Standing (ανάμεσα σε αυτούς και τη σκηνή) γεμάτομόνο 60% , στο χαλαρό. Δεν ήξεραν τις προπωλήσεις; Δεν μπορούσαν να το στριμώξουν πιο μπροστά, να δουν και οι έρμοι οι πίσω; Η σκηνή, τυπική συναυλίας αντί για την υπερπαραγωγή του υπόλοιπου τουρ που έφερνε τη «Θεά» μέσα στον κόσμο. Ε, το περιμέναμε.

Αυτό που ήταν η έκπληξη ήταν η ίδια η Gaga. Άμεση, ζεστή, επικοινωνιακή με τον κόσμο, ταπεινή, down to earth αντί για out of this planet όπως την είχαμε δει να αρριβάρει. Σε κάθε ευκαιρία μιλούσε στον κόσμο κάτω. Μοιραζόταν προσωπικές ιστορίες και ανέκδοτα για τη σύνδεση της με την Ελλάδα και για το δέος που νιώθει για τη χώρα μας (ολόκληρο άλμπουμ έστησε πάνω στη Θεά Αφροδίτη, αυτό της έλειπε). Μάθαμε και για τότε που δούλευε γκαρσόνα σε ελληνικό εστιατόριο όταν ήταν 15 και την είχαν αφήσει μια φορά μόνη της να το μανατζάρει («Φακ, με φαντάζεστε εμένα στα 15 να διευθύνω μαγαζί;»), ακούσαμε και για έναν Έλληνα που είχε κάποτε γκόμενο, αγνοήσαμε και τις ταπεινές τις προσπάθειες να μιλήσει ελληνικά – σε φάση Pam Ann στο αεροπλάνο της Olympic, τόσο στην ποικιλία όσο και τη συχνότητα. Αλλά ούτε καν αυτό δεν ήταν το τυπικό «α να πω Kalispera», αφού στα μισά σχεδόν τραγούδια έχωνε αναφορές στην Αθήνα και την Ελλάδα. Ως και το Born this Way, έγινε Born to Survive, Greece.

Όταν τις πέταξε μια κοπέλα ένα ζωγραφισμένο τζάκετ το φόρεσε πάνω από το seashell bikini. Όταν της πέταξαν μια ελληνική σημαία την πήρε όλο χαρά και τη φόρεσε για τουλάχιστον ένα μισάωρο ενώ έπαιζε πιάνο και μετά την ανέμιζε μες στην τρελή χαρά σαν μέρος του επόμενου χορευτικού – χαρααααά που θα κάνει το Star απόψε, τα μισά πάνελ θα είναι ο Άδωνις και οι Χρυσαυγίτες να μιλάνε για την προσβολή.

Και εκεί, αμέσως πριν το Sex Dreams, πιάνει από τη σκηνή ένα λούτρινο ιπποκαμπάκι που της έχει μόλις πετάξει ένας fan, με ένα δεμένο σημείωμα. Και το παίρνει και το ανοίγει και το διαβάζει. Και λέει: «Hey, Mom…» γιατί εξηγεί, άλλη τον γέννησε, αλλά εκείνη το έδωσε ζωή. Μελό, το ξέρω, αλλά όπως μιλάει για το πόσο τον βοήθησε να ξεπεράσει πράγματα, και όπως διαβάζει εκείνη το γράμμα και βλέπουμε τις αντιδράσεις των παιδιών, φαίνεται η αλήθεια του πράγματος.

Έμαθα μετά εορτής, πως αυτό είναι standard κομμάτι κάθε σόου, πριν από εκείνο το τραγούδι, με αυτή τη fluo πράσινη περούκα, είναι γνωστό σε κάθε συναυλία ανάμεσα στους fans πως κάνει διάλειμμα για να διαβάσει ένα από τα γράμματα τους, και έρχονται όλοι έτοιμοι να της στείλουν τι έχουν να μοιραστούν μαζί τους. Και ναι, είναι σε κάθε συναυλία κάτι τόσο οριακά στερεότυπο και μελό, αλλά και τόσο αληθινό. Αφού αυτό κάνει.

Αντί για άλλες που έρχονται εδώ να κάνουν show, αυτή ήρθε στη σκηνή να διασκεδάσει τον κόσμο, να έρθει κοντά στους fans της, να τους δώσει κουράγιο. Δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι να μεγαλώνεις έφηβος σε μια τέτοια δύσκολη εποχή, με τόσα πολλά μηνύματα μίσους γύρω σου, και να έχεις μια star όπως η Gaga, η οποία το έχει κάνει στοίχημα ζωής να είναι κοντά σε αυτά τα παιδιά σαν εσένα, να σου δίνει κουράγιο, να μοιράζεται το παράδειγμα της ζωής της για να σε εμψυχώσει. Που να βγάζει αυτό το Born This Way, το οποίο όσο κι αν κάποιοι το βλέπουν (ίσως και σωστά) σαν cashing in στους gays, ε… Ποια άλλη το έκανε από την τωρινή φουρνιά; Και τόσο μαχητικά;

Ποια άλλη θα φωνάξει στη μέση της συναυλίας στην Ελλάδα να είναι όλοι εκεί κάτω περήφανοι και δυνατοί που είναι gay; Δεν έχει υιοθετήσει μόνο το dress sense των drag queens, με το υπέρογκο στυλ, τις τρελές δημιουργίες και τις τεράστιες ψεύτικες κομμώσεις, αλλά και το fierceness τους και τον ρόλο τους μέσα σε κάθε κοινότητα να βγαίνουν μπροστά και να εμψυχώνουν.

Μπορεί να είναι τόσο ψυχρή και απόμακρη (στα όρια της γελοιότητας και της αυτοδιακωμώδησης) σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις, όμως κρατάει μια απίστευτα ζεστή και προσωπική πλευρά μόνο για τους φανς μπροστά στη συναυλία. Αυτή η αντίθεση κάνει την εμπειρία ακόμα πιο προσωπική. Τι λέει δηλαδή; Δεν ήρθε Ελλάδα ούτε για τα δελτία, ούτε για τις εκπομπές, ούτε για τους πάπα-πάπα-ράτσι. Ήρθε εδώ για τους fans – και ακόμα και εμείς που δεν σκίζουμε και τα μπλουζάκια για πάρτη της, το εισπράττουμε.

Που ήσουν μωρή πριν 15 χρόνια;

*για το σόου το ίδιο δεν μίλησα, ε; Εξαιρετικά μεστό, εντυπωσιακό ακόμα και με τις μισές αλλαγές κουστουμιών, από Χταπόδι Δαλματίας σε Kunst creature και ArtRave Teletubby/γωγουλίνι. Κι ό,τι έλειπε από video installations και χορογραφίες, το ανταπέδιδε με την ενέργεια που μετέδιδε στον κόσμο στην αρένα. Good times.

**όσο για την «κωλάρα» που βιάστηκαν όλοι οι κακοήθεις να πιαστούν να κράξουν (που μπράβο της), πόσο ταιριαστό να γίνει το σκηνικό τις ίδιες μέρες που έβγαινε Ένα Ακόμα Ανεκδιήγητο «Κούνα τη Χοντρή σου Κωλάρα» music video από μεγάλη καλλιτέχνη; Ξέρει μήπως όντως τελικά τι παρωδεί η τρελή;