Είδαμε το «71» στις Νύχτες Πρεμιέρας: Επεισοδιακή προβολή μιας συναρπαστικής ταινίας

Οι διακοπές σύμφωνα με τους υπεύθυνους του κινηματογράφου Ιντεάλ, οφείλονταν σε προβλήματα τάσης του ρεύματος. Τα προβλήματα μέσα στην σχεδόν κατάμεστη αίθουσα ήταν μεγάλα, καθώς λογικά επικρατούσε ανυπομονησία για τη συνέχεια του έργου, ενώ υπήρχε και πολύς κόσμος που περίμενε για την επόμενη προβολή, το sold out ντοκιμαντέρ για τον Νικ Κέιβ.

Το πιο αστείο μάλιστα της ιστορίας ήταν πως εμφανιζόταν στη μεγάλη οθόνη χωρίς άλλη εικόνα μόνο μια φράση από τους υπότιτλους (τυχαία φαντάζομαι): «Αλλά εντάξει. Ελέγχεται η κατάσταση». Επειδή η κατάσταση δεν φαινόταν και τόσο ελεγχόμενη, ο κόσμος έσκασε στα γέλια.

Τελικά, η προβολή της ταινίας «71» ευτυχώς για μας, ολοκληρώθηκε, έστω κι επεισοδιακά κι είδαμε την ταινία ολόκληρη.  Επίσης, ο κινηματογράφος Ιντεάλ χάρισε και ένα ανοιχτό εισιτήριο για οποιαδήποτε προβολή μέσα στο χρόνο στους θεατές, για να τους αποζημιώσει για την ταλαιπωρία.

Αν και σίγουρα οι συνεχείς διακοπές μας έβγαζαν από την ατμόσφαιρα της ταινίας, το «71» υπήρξε μια απολαυστική ταινία. Εξαιρετικά καλογυρισμένο και γεμάτο νεύρο, με συνεχή αγωνία και δράση και με μεγάλη ακρίβεια στην παρουσίαση της εποχής, κατάφερε να ξεπεράσει ακόμα και την κούραση που δημιούργησαν οι συνεχείς διακοπές.

Το “71” αφηγείται την περιπέτεια ενός Άγγλου στρατιώτη, τον οποίο η βρετανική κυβέρνηση μετέφερε στην Βόρεια Ιρλανδία μαζί με τη μονάδα του (το 1971). Εκεί γίνονταν φοβερές ταραχές ανάμεσα στους υποστηρικτές της αυτονομίας καθολικούς και τους ενωτικούς προτεστάντες. Οι Άγγλοι στρατιώτες μπαίνανε στη μέση, υποστηρίζοντας όμως την πλευρά των Ενωτικών, άρα ήταν εχθροί για τον ΙΡΑ και τις υπόλοιπες δυνάμεις των καθολικών. Πάνω σε μια κατ’ οίκον έρευνα στα γκέτο των καθολικών, την οποία έκανε η ντόπια αστυνομία των προτεσταντών μαζί με τη μονάδα του Άγγλου φαντάρου μας, εκατέρωθεν ακρότητες προκάλεσαν μια μεγάλη διαδήλωση και αναταραχή. Πάνω σε αυτήν ο κεντρικός χαρακτήρας βρέθηκε απομονωμένος από τη μονάδα του μέσα σε ένα εχθρικό πλήθος που απειλούσε να το λιντσάρει κι ενόπλους του ΙΡΑ, που θέλουν να τον εκτελέσουν. Και ξεκινά ένα φοβερός αγώνας επιβίωσης του βρετανού στρατιώτη, που μπλέκει και σε άλλες συνωμοσίες και σκοτεινά παιχνίδια, που δεν αφορούν μόνο τους τρομοκράτες του ΙΡΑ, αλλά και την άλλη πλευρά.

Αν και η ιστορία χάνει γρήγορα το χαρακτήρα του ιστορικού ντοκουμέντου και αφοσιώνεται στις απαιτήσεις της δημιουργίας ενός δυνατού θρίλερ επιβίωσης, έχει μεγάλη αληθοφάνεια και πειστικότητα ως προς τις καταστάσεις και τους χαρακτήρες. Και ένα από τα θετικά της είναι πως αναδεικνύει τόσο το άδικο, όσο και το δίκαιο κάθε πλευράς. Κανένας –όσο ακραία κι αν συμπεριφέρεται- δεν παρουσιάζεται σαν καρικατούρα. Όλοι έχουν τις δικές τους δικαιολογίες γι’ αυτά που κάνουν, καθώς είναι εγκλωβισμένοι σε έναν αδιέξοδο κύκλο αίματος, ο οποίος προϋπάρχει των ιδίων και τους υπερβαίνει.

Είναι ένα έργο που αξίζει κανείς να το δει και για τα αντιπολεμικά του μηνύματα και για το έντονο σασπένς και την συναρπαστική πλοκή. Όποιος ενδιαφέρεται για την συγκεκριμένη περίοδο της Ιρλανδίας, αξίζει να δει συμπληρωματικά και το Bloody Sunday του Paul Greengrass (2002) μια σπουδαία ταινία ντοκουμέντο για την σφαγή 14 διαδηλωτών από τις αγγλικές ειδικές δυνάμεις στην Β. Ιρλανδία το 1972. Το «71» χρονικά τοποθετείται ένα χρόνο πιο πριν και ως ένα βαθμό εξηγεί και το μίσος που είχαν οι Άγγλοι στρατιώτες εναντίον των καθολικών και του ΙΡΑ, αν και κρατάει τελικά με επιμελημένο τρόπο ίσες αποστάσεις από όλες τις πλευρές.

Η ταινία “71” θα παιχτεί και την Τετάρτη στον Δαναό 2 στις 20:15. 

Γιώργος Σμυρνής