Στέγη με κάθε τρόπο: ένα εντυπωσιακό πρόγραμμα με εκδηλώσεις για όλους

Κάτω από έναν ολάνθιστο ουρανό, κεντημένο με 11.000 λουλούδια, η Στέγη υποδέχτηκε το κοινό της για να παρουσιάσει το πρόγραμμα για το 2014-2015. Το έργο Ψηλά, Κήπος της Rebecca Louise Law ώθησε τον κόσμο να κοιτάξει ψηλά, λίγο πριν μπει στην Κεντρική Σκηνή για να ανακαλύψει το θέατρο, το χορό, τα εικαστικά, τη μουσική, τους κύκλους συζητήσεων από τις Λέξεις και Σκέψεις και όλες τις παραγωγές που παρουσιάστηκαν σε ημερολογιακή σειρά, μέσα σε ένα σκηνικό «κλεμμένο» από τον εθνικό κήπο. Την έναρξη της παρουσίασης έκανε ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, Αντώνης Παπαδημητρίου, ενώ το πρόγραμμα παρουσίασαν οι: Χρήστος Καρράς (Εκτελεστικός Διευθυντής/ Καλλιτεχνικός Διευθυντής Μουσικής), Αφροδίτη Παναγιωτάκου (Εκτελεστική Υποδιευθύντρια/ Διευθύντρια Επικοινωνίας & Marketing), Κάτια Αρφαρά (Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου & Χορού) και Μαριλένα Β. Καρρά (Καλλιτεχνική Εικαστικών).

Η Στέγη λοιπόν, για μία ακόμη χρονιά, με αφετηρία τη λεωφόρο Συγγρού ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο. Από τις φαβέλες της Βραζιλίας με τη Λία Ροντρίγκες (Pindorama, Νοέμβριος), έως τη Ζυρίχη του Ζερόμ Μπελ και το Disabled Theatre (Δεκέμβριος) με επαγγελματίες ηθοποιούς με νοητική υστέρηση. Από τη Νότιο Αφρική του σκηνοθέτη και εικαστικού Ουίλλιαμ Κέντριτζ (Δεκέμβριος) και το αριστούργημά του Ο Υμπύ και η Επιτροπή της Αλήθειας, στο Μαρόκο του Ωρελιάν Μπορύ με την ακροβατική ομάδα της Ταγγέρης, όπου τα σώματα ζωγραφίζουν επί σκηνής. Και από εκεί, στον αραβικό κόσμο και τον μουσικό πλούτο του Ζορντί Σαβάλ (Μάρτιος), την Ινδία του Watahat Khan (Μάιος), αλλά και στην Ολλανδία, την Κολομβία, το Σικάγο και τη Νέα Ζηλανδία.

Στη Στέγη, όμως, όλοι οι δρόμοι οδηγούν πάντα στην Αθήνα. Με συζητήσεις υπό την ομπρέλα του Re-think Athens για τις αναπαραστάσεις του αθηναϊκού χώρου στον ελληνικό κινηματογράφο, τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση της Αθήνας με τις πολυκατοικίες της αντιπαροχής και τις πρακτικές κοινωνικής αλληλεγγύης που αναπτύχθηκαν τα τελευταία χρόνια στην πόλη• την απρόβλεπτη εικαστική έκθεση με καλλιτέχνες που κλήθηκαν να δημιουργήσουν τη δική τους Αθήνα υπό μία μόνο προϋπόθεση, να μην την έχουν δει ποτέ (Παράξενες Πόλεις, Φεβρουάριος-Μάρτιος)• αλλά και την καλλιτεχνική συνεργασία της Στέγης με το περιοδικό δρόμου Σχεδία που οδήγησε σε μία φωτογραφική έκθεση-ευκαιρία για άστεγους πωλητές της Σχεδίας οι οποίοι θα αποκαλύψουν μία αθέατη πλευρά της Αθήνας μέσα από 80 φωτογραφικά έργα τους. Επιπλέον, με τον οπτικοακουστικό, διαδραστικό περίπατο Soundscapes Landscapes, το κοινό ανακαλύπτει μέσα σε οθόνες tablet και κινητών τηλεφώνων τον «άγνωστο» Νέο Κόσμο.

Ανεβάζοντας την ένταση, η Στέγη παραδίνεται σε μία μεγάλη της αγάπη, τη μουσική. Από μία μπαρόκ βραδιά με τις 4 ορχηστρικές Σουίτες του Μπαχ, στο Σατυρικόν του Πετρόνιου που φέτος γίνεται μουσικό έργο για σολίστες, χορωδία και συμφωνική ορχήστρα από τον Δημήτρη Παπαδημητρίου. Την τιμητική της έχει επίσης η τζαζ δημιουργία και η αυτοσχεδιαστική δημιουργικότητα, με συνεργασίες και εκρηκτικές συναυλίες. Τα νέα μέσα και ο πειραματισμός κατέχουν πάντα κεντρική θέση και φέτος το πρόγραμμα ανοίγεται κυρίως σε συνθέτες που κινούνται αψηφώντας τα σύνορα και τις διαχωριστικές γραμμές.

Και όπου μουσική, ακολουθεί η κίνηση και ο χορός, με τη νέα δουλειά John της ομάδας DV8, μια ανδρική, τολμηρή αφήγηση. Οι Αkram Khan και Israel Galvan (Torobaka) συναντιούνται επί σκηνής, σε ένα συναρπαστικό μείγμα κατάκ και φλαμένκο. Επιπλέον, συμπράξεις καλλιτεχνών και χορευτές με όραμα συναντάμε και στο 2ο Φεστιβάλ Νέων Χορογράφων, όπου το κοινό έχει την ευκαιρία να απολαύσει σήμερα το μέλλον του σύγχρονου χορού.

Στην έκθεση με τίτλο Lumen Prize θα παρουσιαστούν μερικά από τα σπουδαιότερα σύγχρονα έργα που έχουν δημιουργηθεί με τη χρήση νέων μέσων. Ανάμεσά τους, βρίσκεται και το έργο Apodemy της Ελληνίδας εικαστικού Κατερίνας Αθανασοπούλου, μια τρισδιάστατη ψηφιακή αλληγορία για την Αθήνα, που δημιουργήθηκε κατόπιν ανάθεσης της Στέγης.

Το θέατρο της Στέγης, παρουσιάζει μεγάλα κλασικά κείμενα με έμφαση στις ελληνικές παραγωγές. Ανεβάζει τον σαιξπηρικό Άμλετ (Ιανουάριος-Φεβρουάριος), υπό τη σκηνοθετική ματιά του Γιάννη Χουβαρδά, με τους Χρήστο Λούλη (Άμλετ) και Αμαλία Μουτούση (Γερτρούδη), μεταξύ άλλων. Κατεβαίνει μία βόλτα στο Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ με το Νίκο Καραθάνο και τη δραματουργική επιμέλεια της Λένας Κιτσοπούλου (Απρίλιος-Μάιος). Εμπνέεται από τους Υπνοβάτες του Χέρμαν Μπροχ (Μάρτιος) για την παράσταση Ρομαντισμός του ανερχόμενου σκηνοθέτη Θέμελη Γλυνάτση και γοητεύεται από την αριστουργηματική Έντα Γκάμπλερ του Ερρίκου Ίψεν (Δεκέμβριος) μέσα από τη φρέσκια ματιά του Μιχάλη Κωνσταντάτου και της ομάδας blindspot. Πρωταρχική παραμένει και η ανάγκη της Στέγης για την προαγωγή του σύγχρονου θεάτρου και τη στήριξη νέων καλλιτεχνών με την παραγωγή Αίματα του συν-σεναριογράφου του κινηματογραφικού Κυνόδοντα, Ευθύμη Φιλίππου, υπό τη σκηνοθεσία της Αργυρώς Χιώτη, με την ομάδα Vasistas (Οκτώβριος)

Παρουσιάζοντας όσα σχεδιάζει για τη νέα χρονιά, το design αναδείχτηκε ως ένα δυναμικό σημείο κλειδί για τη Στέγη. Από το συνέδριο του Digitized 2014 (Σεπτέμβριος), στην ημερίδα Έσω για το interior design και την αρχιτεκτονική (Φεβρουάριος) και από τη Συνάντηση για το Βιομηχανικό Σχεδιασμό (Οκτώβρης) στην έκθεση Τρισδιάστατη Εκτύπωση Αντικειμένων (3D Printers. Δεκέμβριος-Ιανουάριος). Χαιρετίζει το μέλλον, Hello Future, εκθέτοντας στη Στέγη ένα πολύτιμο αρχείο 200 γεμάτων μπλοκ από τους πιο ταλαντούχους νέους καλλιτέχνες του κόσμου.

Με σύνθημα «εκπαίδευση με κάθε τρόπο, παντού και για όλους», η Στέγη κάνει Zoom στο παρασκήνιο με έφηβους που ως φωτορεπόρτερ και δημοσιογράφοι στήνουν τη δική τους εφημερίδα (Οκτώβριος-Φεβρουάριος), φέρνει την οικογένεια κοντά σε ένα εργαστήριο για βρέφη, παιδιά και γονείς (Οκτώβριος-Απρίλιος), χτίζει προγράμματα για μικρούς Αρχιτέκτονες (Οκτώβριος-Νοέμβριος), κάνει τόπο στους νέους χορευτές που έχουν ξεπεράσει τα 65 χρόνια ζωής και ανοίγει το δρόμο στο σύγχρονο χορό σε ανθρώπους με και χωρίς αναπηρία με το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Unlimited Access (Φεβρουάριος). Πρόσβαση Άνευ Ορίων σε ανθρώπους με και χωρίς προβλήματα όρασης, σε παιδιά με και χωρίς αυτισμό που συνεργάζονται, εκπαιδεύονται και δημιουργούν μία σχέση με την τέχνη και μία σχέση μεταξύ τους. Επικοινωνώ, άρα είμαι ελεύθερος είναι ο τίτλος του προγράμματος που σπάει τα τείχη των φυλακών, φέρνοντας κοντά μαθητές και γυναίκες κρατούμενες στις Φυλακές της Θήβας.

Οι Λέξεις και Σκέψεις βρίσκουν για μία ακόμη χρονιά τη Στέγη τους με συζητήσεις για την ελληνική οικογένεια (Απρίλιος), την Ιστορία του πόνου (Φεβρουάριος), ενώ στο πλαίσιο των συζητήσεων με σημαντικούς ανθρώπους, το «παρών» θα δώσουν οι συγγραφείς George Pelecanos και Paul Auster. Επιπλέον, εκπρόσωποι των media, όπως του ARTΕ, του Mezzo, του BBC 4 και ελληνικών μέσων ενημέρωσης συζητούν για το ρόλο τους στην προβολή του πολιτισμού.

Η Στέγη μας προσκαλεί να ξενυχτήσουμε στους χώρους της με τη βραδιά Erotica (ταινίες μόνο για ενήλικες), αλλά και με ένα ξεσηκωτικό 24ώρο μουσικό πάρτι. Επιπλέον, δημιουργεί ειδικά επιμελημένα δείπνα (curated dinners) που παίζουν είτε με το μυαλό των προσκεκλημένων τους είτε με τον αγώνα μας για ομορφιά.

Η Στέγη ρίχνει το βλέμμα της στον κινηματογράφο, με προβολές, συζητήσεις και εκπαιδευτικά προγράμματα. Στο πλαίσιο της συνεργασίας με την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου, παρουσιάζει τα αποτελέσματα της έρευνας που το Ίδρυμα Ωνάση ανέθεσε στον ΙΟΒΕ («Αποτύπωμα της ελληνικής κινηματογραφικής παραγωγής και της συμβολής της στην ανάπτυξη της κινηματογραφικής βιομηχανίας, καθώς και τρόποι προσέλκυσης ξένων παραγωγών»). Επίσης, υλοποιεί το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Film Factory, παρουσιάζει την ετήσια τελετή απονομής των Ελληνικών Βραβείων Κινηματογράφου και, με την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, συνδιοργανώνει το Young Audience Award και το Young Audience Film Day.

Η τελευταία πρόταση που ακούστηκε στην παρουσίαση του προγράμματός της μοιάζει σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία για τη χρονιά 20014-2015: «Στέγη με κάθε τρόπο».