Η νέα ταινία του σκηνοθέτη του “Seven” David Fincher “Το κορίτσι εξαφανίστηκε” είναι ένα διαφορετικού τύπου “whodunnit” («ποιος το έκανε», όρος που χρησιμοποιείται για τα αστυνομικά έργα). Eδώ ο θεατής δεν αναζητεί μόνο το «ποιος το έκανε», αλλά και το «τι έκανε». Η αφήγηση κινείται σε πολλαπλά επίπεδα, σε παρελθοντικό και παροντικό χρόνο, από την πλευρά του συζύγου Nick Dunne (Ben Affleck), από την πλευρά της συζύγου Amy (Rosamund Pike) μέσα από το ημερολόγιο της. Στην πορεία, μπαίνουν και νέα πρόσωπα στην ιστορία, υπάρχει το κωμικό στοιχείο της παρωδίας των Media και της κοινής γνώμης, η σύγκρουση των διαβολικά πονηρών και των εκνευριστικά αφελών, που δίνουν μία ακόμα πιο ευρεία διάσταση σε ένα έγκλημα (απαγωγή ή φόνος;) που τείνει να γίνει μιντιακή σαπουνόπερα.
Κυρίαρχο στοιχείο στο ίδιο το έργο και στην απόλαυση του θεατή αποτελούν οι συνεχείς, ευφάνταστες ανατροπές που κορυφώνουν την αγωνία και αλλάζουν τελείως την οπτική των πραγμάτων. Βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως στα έργα, ευφάνταστες ανατροπές (και μάλιστα συνεχείς) σημαίνουν ότι η ιστορία καταντάει τραβηγμένη από τα μαλλιά.
Στην περίπτωση της ταινίας αυτής, ο θεατής μάλλον θα απολαύσει τη διαδικασία μέχρι το φινάλε, χάρη στις πολλές ανατροπές, που συντηρούν το ενδιαφέρον, ακόμα κι όταν τα πράγματα φαίνονται να βαλτώνουν. Το κοινό μπορεί να συμπάσχει με κάποιον ήρωα και στη συνέχεια να αλλάξει γνώμη. Η αφήγηση διατηρεί συνεχώς μυστικά και η σκηνοθεσία φροντίζει να αλλάζει συνεχώς την υποκειμενική πλευρά, από την οποία βλέπουμε τα πράγματα. Είναι βασικό ο θεατής να αποφύγει τα spoilers, όχι μόνο στο τέλος, αλλά σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, καθώς τα δεδομένα που αλλάζουν την αντίληψή μας για τα γεγονότα, αλλά και την ηθική υπόσταση και την ψυχολογική κατάσταση των χαρακτήρων, έρχονται σε πολύ κρίσιμα σημεία και κάνουν αίσθηση.
Όλα αυτά, μέχρι να φτάσουμε στο φινάλε, το οποίο προσωπικά δεν με ικανοποίησε, καθώς το βρήκα κάπως περίεργο και όχι πολύ πειστικό.
Ως προς τις ερμηνείες, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για τα χαρακτηριστικά των ρόλων και την πειστικότητα των ηθοποιών σε αυτούς. Γενικά, κινήθηκαν σε αξιόλογα επίπεδα, με τον Ben Affleck να είναι λίγο φλατ σε ορισμένα σημεία, αλλά να έχει τη γοητεία και τις ψυχολογικές μεταπτώσεις που ταιριάζουν στο ρόλο. Μου αρέσε ιδιαίτερα η σύζυγος (Rosamund Pike), ενώ ο Tyler Perry, αλλά και πολλοί ακόμα ηθοποιοί ήταν ιδιαίτερα πειστικοί σε δευτερεύοντες ρόλους.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: «Το κορίτσι εξαφανίστηκε» είναι ένα έργο, που δεν αποτελεί ένα σπουδαίο δείγμα κινηματογραφικής δημιουργίας, αλλά κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον με τις έξυπνες ανατροπές και την πολυπρισματική αφήγηση. Επίσης, έχει μια κάπως απλοϊκή, αλλά όχι χωρίς νόημα, κριτική στον τρόπο που τα Media διαχειρίζονται προσωπικές ιστορίες. Στο αστυνομικό αυτό θρίλερ, ο θεατής μάλλον θα απολαύσει τη διαδικασία μέχρι το φινάλε, παρά το φινάλε αυτό καθεαυτό.
Γιώργος Σμυρνής
