Carmen του Bizet στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης

Ο μύθος της Carmen δεν έπαψε ποτέ να εμπνέει καλλιτέχνες όλων των μορφών τέχνης, από την εποχή που δημοσιεύτηκε ως μυθιστόρημα του Prosper Μérimée, το 1845. Όσες αντιδράσεις κι αν προκάλεσε στα μέσα του 19ου αιώνα, πολύ σύντομα αναγνώρισαν σ’ αυτήν ένα αριστούργημα που άνοιγε νέους δρόμους για μια άλλη μορφή όπερας. Μεγάλοι συνθέτες και συγγραφείς εξέφρασαν το θαυμασμό τους για την Carmen.

Ο Tchaikovsky το αποκάλεσε “ένα απ’ αυτά τα σπάνια έργα που εκφράζουν τις προσπάθειες μια ολόκληρης μουσικής εποχής” και σε γράμμα του προς την κυρία Βον Μεκ έγραψε, “…σε δέκα χρόνια η Carmen θα είναι η πιο λαϊκή όπερα του κόσμου”. Ο Strauss, συμβούλευε νέους συνθέτες που ήθελαν να μάθουν την τέχνη της ενορχήστρωσης: “Mην μελετάτε τις παρτιτούρες του Wagner, μελετήστε την Carmen… Τι υπέροχη οικονομία και πώς κάθε νότα και παύση βρίσκονται στη σωστή τους θέση“. Ο Brahms παρακολούθησε την Carmen είκοσι φορές, επισημαίνοντας πως θα πήγαινε και στην άκρη του κόσμου προκειμένου ν’ αγκαλιάσει τον Bizet. Ακόμα και ο Wagner, που σπάνια επαινούσε άλλους συνθέτες, όταν είδε την Carmen στις 15 Νοεμβρίου του 1875 αναφώνησε: “Εδώ, δόξα τω Θεώ, υπάρχει επιτέλους για αλλαγή, κάποιος με ιδέες στο κεφάλι του!”.

Στην παραγωγή του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης, τα σκηνικά και τα κοστούμια ακολουθούν το δυισμό του ιδανικού κόσμου της πρεμιέρας της Κωμικής Όπερας και της σύγχρονης ανάγνωσης της ιστορίας του Μπιζέ. Η Κάρμεν μπορεί να είναι μια σύγχρονη, ρεαλιστική ιστορία και μπορεί να είναι ένα παραμύθι, ένα αφήγημα όπερας με ψεύτικα χαμόγελα και μουστάκια σχεδιασμένα με μολύβι. Η συγκεκριμένη παραγωγή προσπαθεί να παρουσιάσει και τους δύο αυτούς κόσμους: τον κόσμο-καρτ ποστάλ της Micaela, του Don Jose και της μητέρας του, και το περιβάλλον του πραγματικά φτωχού κοριτσιού: Φαβέλα; Καταυλισμός Ρομά; Παραγκούπολη; Μπορούν να αναμειχθούν; Το όνειρο της Κάρμεν είναι να μπει στον κόσμο της αστικής τάξης χάρη στο γάμο της με τον Escamillo και o Don Jose μπαίνει στον κόσμο χωρίς αξίες αλλά με ελευθερία.

Michal Znaniecki

Συντελεστές
Μουσική Διεύθυνση: Λίζα Ξανθοπούλου (12 & 17/10), Χάρης Ηλιάδης (15/10)
Σκηνοθεσία: Michal Znaniecki
Σκηνικά – Κοστούμια: Luigi Scoglio 
Χορογραφία: Diana Theocharidis
Φωτισμοί: Bogumil Palewicz
Βοηθός Σκηνοθέτη – Κοστούμια: Zosia Dowjat

Κάρμεν: Μαρισία Παπαλεξίου
Δον Χοσέ: Δημήτρης Πακσόγλου
Μικαέλα: Σιρανούς Τσαλικιάν
Εσκαμίγιο: Adrian Timpau
Φρασκίτα: Νίνα Κουφοχρήστου
Μερσέντες: Σταματία Μολλούδη
Ντανκάιρε; Δημήτρης Καρολίδης
Ρεμεντάδο: Κώστας Ζαμπούνης
Θουνίγια: Κώστας Ντότσικας
Μοράλες: Κωστής Ρασιδάκις

Χορευτές: Μαρίνα Πινιατώρου, Λουκιανή Παπαδάκη, Στέλλα Εμίνογλου, Κωνσταντίνα Καστέλλου, Άννα Λιανοπούλου, Κωνσταντίνος Καφαντάρης, Πάνος Περάκης, Κωνσταντίνος Κώτσος, Γιώργος Πανόπουλος

Κομπάρσοι: Δημήτρης Αρβανιτίδης, Αλέξανδρος Δημαράτος, Θωμάς Σιδέρης, Κωστής Ραμπαβίλας, Ερνέστος Κούκος, Αλέξανδρος Δημητριάδης

Μικτή Χορωδία Θεσσαλονίκης “Μαίρης Κωνσταντινίδου”
Μουσική Διδασκαλία Χορωδίας: Μαίρη Κωνσταντινίδου

Παιδική Χορωδία “Συλλόγου Φίλων Μουσικής Θεσσαλονίκης”
Μουσική Διδασκαλία Χορωδίας: Σωτήρης Αλεβίζος

Με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης

Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης
25ης Μαρτίου και Παραλία, τηλ. 2310 895800