Boogie Belgique: Το ελληνικό κοινό αγαπά τα νοσταλγικά tunes όπως κι εμείς

Έχεις ανάγκη να δημιουργείς για να εκφράσεις τον εαυτό σου;
Ναι, οπωσδήποτε. Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ασχολούμαι με ζωγραφική, animation και μουσική. Ο πατέρας μου είναι σχεδιαστής comic κι η μητέρα μου χρωματίζει comic, οπότε είναι και λίγο οικογενειακό μας. Κάθε μορφή δημιουργίας είναι μια μορφή διαλογισμού.

Ποιο είναι το αληθινό νόημα της μουσικής για σένα;
Νομίζω, η μουσική μπορεί να έχει πολλά νοήματα. Φέρνει τους ανθρώπους κοντά, σε κάνει χαρούμενο ή θλιμμένο, προσφέρει έμπνευση, σε κάνει να κουνάς τα πόδια, σε βοηθά να θυμάσαι καλές ή κακές στιγμές και τόσα άλλα. Είναι λίγο ανεξήγητο γιατί οι άνθρωποι απολαμβάνουν μια σειρά από ηχητικά κύματα και διαφορετικές συχνότητες τόσο πολύ. Θα παραμείνει ένα μυστήριο και αυτό είναι κάτι που λατρεύω στη μουσική.

Ακούς γενικά μουσική. Άκουσες τίποτε ενδιαφέρον τελευταία;
Σίγουρα, όσο πιο πολύ μπορώ. Πραγματικά μου άρεσε το τελευταίο album από τον Caribou, με τίτλο “Our Love”. Μια ευρεία γκάμα από μιξαρισμένα είδη κι ενδιαφέρουσες μελωδίες.

Ποια είναι η αγαπημένη σου μπάντα – τραγούδι – καλλιτέχνης αυτή τη στιγμή;
Πραγματικά δύσκολο να πω. Έχω ένα κι από κάθε είδος. Παρακολούθησα τους Fat Freddy’s Drop πριν λίγο καιρό. Ήταν πραγματικά απίστευτοι. Είναι εξαιρετικοί τεχνικά και μπορούν να σε ανυψώσουν σε ένα υπνωτικό groove. Τις live εμφανίσεις τους τις συστήνω ανεπιφύλακτα.

Τι σε εξιτάρει πιο πολύ στο να παίζεις live;
Οι στιγμές μέχρι το show όπου έχεις ανατριχίλες παντού και ξέρεις ότι πρόκειται να κάνεις κάτι σπουδαίο. Κάποιες φορές συμβαίνει και κάποιες όχι. Εξαρτάται κι από την όλη ατμόσφαιρα που αποπνέει το event.

Πώς ξεκίνησες και πώς σχηματίστηκε η μπάντα;
Το πρώτο πράγμα που θυμάμαι είναι να παρακολουθώ τον Michael J Fox να παίζει την ηλεκτρική κιθάρα στο «Επιστροφή στο μέλλον». Από τότε ήξερα ότι στη ζωή μου θέλω να παίζω κιθάρα. Ξεκίνησα το 1999 με μαθήματα μουσικής και ηλεκτρικής κιθάρας και συμμετείχα για ένα διάστημα με κάτι φίλους σε μια reggae μπάντα που λεγόταν “Jahfar”. Ενώ, έγραφα μουσική για τους “Jahfar”, ξεκίνησα να χρησιμοποιώ τα προγράμματα παραγωγής Garageband και Ableton. Πριν το καταλάβω είχα αρχίσει και παρήγαγα τους δικούς μου ήχους χρησιμοποιώντας παλιά samples από τα ’30s και ’40s από cd’s που δανειζόμουν από τη μητέρα μου. Στην αρχή ήταν πιο πολύ προς ικανοποίηση του εαυτού, αλλά όταν άρχιζα να ανεβάζω το τελικό αποτέλεσμα στο Soundcloud τα πράγματα έγιναν πιο σοβαρά. Μα μονάχα όταν κυκλοφόρησε το πρώτο μου album με τίτλο “Blueberry Hill” ήταν που είδα προοπτική στη μουσική μου και ξεκίνησα να χτίσω την έννοια “Boogie Belgique”.
Μέχρι τώρα τα πάντα είχαν δημιουργηθεί από μένα, με κάποιον τραγουδιστή/ μουσικό συνεργάτη κατά περίσταση. Το να παίζεις live ακόμα και μόνος είναι πολύ ευχάριστο, αλλά δεν βελτιώνεσαι εύκολα. Έχοντας πολλούς φίλους που είναι εξαιρετικοί μουσικοί και συζητώντας με ορισμένους ξεκινήσαμε σιγά, σιγά να πειραματιζόμαστε με την έννοια της ζωντανής μπάντας. Έχω εκπλαγεί από το αποτέλεσμα πραγματικά Ο Cedric Van Overstraeten παίζει τρομπέτα, ο Martijn Van Den Broeck τα drums κι ο Aiko Devriendt keyboards και synth. Είμαστε όλοι πολύ καλοί φίλοι και μοιραζόμαστε τα ίδια γούστα στη μουσική

Πες μας ορισμένα πράγματα για το concept album “Nightwalker (Vol. 1 & 2)”…
Πάντοτε ήθελα να κάνω ένα album που να έχει περισσότερα του ενός volume. Σαν ιστορία σε κεφάλαια. Πρέπει να τονίσω πως απόλαυσα να δουλεύω πάνω σε αυτό το album. Κάποια κομμάτια είναι χαρούμενα, ενώ άλλα πιο σκοτεινά αλλά νομίζω πως δένουν σαν σύνολο ιδανικά. Με το ίδιο σκεπτικό σχεδίασα και το artwork του album, τα visuals και τα clip. Έπειτα από το ‘Time For A Boogie’ ήθελα να διαθέσω και το ‘Nightwalker’ για free download από το “The Dusted Wax Kingdom”. Ο αριθμός κατεβασμάτων ολοένα κι ανεβαίνει και για τα 2 volumes και είμαι εξαιρετικά ικανοποιημένος.

Ποιο είναι το αγαπημένο σου μουσικό όργανο;
Όλων των ειδών. Νομίζω το καταλαβαίνει κανείς ακούγοντας τη μουσική μου.

Γενικά το διάστημα 2013-2014 πώς είναι για σένα και τις μουσικές σου αναζητήσεις;
Θα τολμούσα να πω εξαιρετικά. Κυκλοφόρησα 2 album, έστησα ένα group και ξεκίνησα να εμφανίζομαι live. Έμαθα πάρα πολλά και είμαι περίεργος τι επιφυλλάσει το μέλλον για τους Boogie Belgique.

Ποια είναι τα μελλοντικά σχέδια του group;
Δούλεψα πολύ σκληρά, σε μικρό χρονικό διάστημα, για τις προηγούμενες 3 κυκλοφορίες [Blueberry Hill, Time For A Boogie, Nightwalker vol. I&II].
Τώρα, θα πάρω όσο χρόνο θέλω και θα δουλέψω κάτι καινούργιο. Χωρίς καμία πίεση. Και ασφαλώς να συνεχίσω να μαζεύω εμπειρίες από το να παίζω ζωντανά. Θέλουμε να εξελίξουμε τον ήχο μας και να χρησιμοποιήσουμε τις νέες μας εμπειρίες στη μπάντα με νέα όργανα, διαφορετικούς στοίχους κτλ. Ήδη δουλεύουμε σε καινούργια κομμάτια κι ελπίζω ότι ο νέος μας δίσκος θα είναι έτοιμος πολύ σύντομα.

Πώς βλέπες τα πράγματα να εξελίσσονται στη μουσική βιομηχανία;
Όπως πολλά άλλα πράγματα, η mainstream μουσική βιομηχανία είναι ένα καπιταλιστικό τέρας. Στο Βέλγιο για παράδειγμα έχουμε το Tomorrowland festival. Ένα πολύ ακριβό Festival με πάρα πολλούς DJ’s που παίζουν ηλεκτρονική χορευτική μουσική. Όλο το concept βασίζεται στα χρήματα και στους διάσημους – celebrity DJ’s που διαθέτουν ωραίο κούρεμα, καλοσχηματισμένους κοιλιακούς και προσποιούνται ότι μιξάρουν. Ο κόσμος ισχυρίζεται ότι είναι μια εύκολη μουσική για να διασκεδάζουν. Το κατανοώ και το σέβομαι, αλλά πλέον έχει παρατραβήξει το κακό. Πριν καιρό κυριαρχούσε η disco ως εύκολη μουσική. Αν τη συγκρίνουμε με τη σημερνή mainstraim dance σκηνή θ’ αντιληφθούμε ότι έχουμε πολλή δουλειά για να φέρουμε κάποιο βάθος και πάλι στη μουσική αυτή. Οφείλουμε να φέρουμε πίσω την ψυχή της.
Ταυτόχρονα βέβαια τρέχουν πολλά υπέροχα projects που ελπίζω πως θα αλλάξουν τη μουσική βιομηχανία όπως την ξέραμε. Μια μεγάλη αλλαγή είναι, κι ίσχυσε και για μένα, όταν αποφασίζουν οι καλλιτέχνες πια να διανείμουν το έργο τους δωρεάν. Η μουσική βιομηχανία είναι έτοιμη για ένα ολοκληρωτικό make-over. Ο μόνος τρόπος να έρθει στην επιφάνεια καλή μουσική είναι να εκτεθεί σε μεγάλο αριθμό ανθρώπων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Πιο σημαντικό για τους καλλιτέχνες είναι να βγάζουν τα χρήματά τους από τις live εμφανίσεις παρά από το να πουλούν τη μουσική τους. Είναι ένας τρόπος που δίνει την ευκαιρία σε κάποιον να ξεκινήσει από το μηδέν, κι αν αξίζει, να αγγίξει την κορυφή.

Πώς θα περιέγραφες την όλη εμεπειρία του να δίνεις συναυλία στην Ελλάδα;
Πρώτα από όλα είμαστε όλοι μας ερωτευμένοι με την Ελλάδα. Το φαγητό, ο καιρός, τα τοπία, ο υπέροχος κόσμος, είναι πάντα σαν να είμαστε σε διακοπές. Το ελληνικό κοινό είναι από τα καλύτερα για να εμφανίζεται κανείς live. Στο Βέλγιο είμαστε υποχρεωμένοι να παίζουμε κυρίως uptempo τραγούδια για να κρατάμε το κοινό σε εγρήγορση. Στη χώρα σας όμως το κοινό ακόμα και στα downtempo κομμάτια είναι εκδηλωτικό. Νομίζω οι Boogie Belgique μοιράζονται την ίδια αγάπη για τη νοσταλγία με το ελληνικό κοινό. Τέλος, η καλή ατμόσφαιρα στα στυλάτα clubs & bars είναι πάντοτε πηγή έμπνευσης για μένα.

Επισκέφτηκες την Ελλάδα κατά τη διάρκεια της κρίσης. Ποιες οι σκέψεις σου για όλα αυτά. Υπάρχει κάποια εικόνα ή γεγονός που να χαρακτηρίζει για σένα την όλη κατάσταση στην Ελλάδα;
Για να είμαι ειλικρινής, δύσκολα όταν παίζεις κάπου, ν’ αντιληφθείς το αληθινό πρόσωπο μιας κρίσης όταν όλοι γύρω σου είναι σε καλή διάθεση και δε σκέφτονται αρνητικά πράγματα. Στις διαδρομές και τα ταξίδια μας όμως είδαμε φτώχεια και δυστυχία έντονη και το κενό μεταξύ πλούσιων και φτωχών στην χώρα σας είναι πλέον τεράστιο. Όταν διαβάζω τον αριθμό των ανέργων στην Ελλάδα, ειδικά νεαρών ηλικιών, αισθάνομαι ντροπή για τη «Δημοκρατική Ευρώπη» στην οποία ζούμε σήμερα. Έχουμε εντυπωσιαστεί επίσης, από το πώς ο ένας βοηθά τον άλλον για να επιτύχουν κάτι. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα των Ελλήνων είναι κατά την άποψή μου ότι απολαμβάνουν αληθινά τη ζωή ακόμα κι όταν οι συνθήκες είναι πολύ σκληρές. Αυτός ο θετικός τρόπος σκέψης πρέπει να περάσει και στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Πώς είναι η βελγική πραγματικότητα σήμερα από οικονομικής κιαι πολιτιστικής άποψης;
Δε νομίζω πως μπορεί να συγκριθεί με αυτή της Ελλάδας αλλά δεν είναι ούτε κι εκεί πολύ καλά τα πράγματα. Μόλις εκλέχθηκε, για πρώτη φορά στην ιστορία του Βελγίου, μια δεξιά κυβέρνηση σε τοπικό κι εθνικό επίπεδο. Ξεκίνησαν τις οικονομικές περικοπές λόγω κρίσης και χρεών. Το χειρότερο είναι ότι ξεκίνησαν αμέσως από κάθε είδους κοινωνικό τομέα όπως Παιδεία, κουλτούρα, μέσα μεταφοράς κ.α. αντί να τα βρουν εκεί που πραγματικά υπάρχουν.. Όλ’ αυτά θα τραυματίσουν τον κοινωνικό ιστό και πρέπει να αντισταθούμε όσο μπορούμε σε αυτό. Ακόμα και πριν την κρίση το να ανέβεις τη σκάλα στη μουσική βιομηχανία του Βελγίου ήταν δύσκολο. Πλέον δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για τα νέα ταλέντα ή έστω μια πλατφόρμα για αυτοπροβολή. Ελπίζω να αλλάξουν κάποτε όλ’ αυτά. Χρειάζεται να συνεχίσουμε να παλεύουμε προς αυτή τη κατεύθυνση.

Για σήμερα το βράδυ;
Get ready to get Boogie…

Πληροφορίες για το live, εδώ