Δημήτρης Δεγαϊτης: ο δικός μας “Ηρακλής” έκανε τους άθλους… τυχαία!

Λέτε ότι επιχειρείτε μια διαφορετική ανάγνωση του γνωστού μύθου. Τι διαφορετικό έχει ο δικός σας «Ηρακλής» από αυτό που έχουμε στο μυαλό μας;
Την παράσταση “αυτού” του Ηρακλή την ακολουθεί μια ιστορία. Πριν από περίπου 13 χρόνια μια ομάδα 18 αποφοίτων του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν, η Ομάδα «ΠΕΤΑΕΙ», αποφασίσαμε να φτιάξουμε μια παράσταση αποκλειστικά και μόνο με σωματικό αυτοσχεδιασμό και ελάχιστο κείμενο. Έτσι προέκυψε ο «Ηρακλής- Η αληθινή ιστορία». Βέβαια ο συγκεκριμένος Ηρακλής είναι ένας ημίθεος ο οποίος τους άθλους που του έδωσε ο Ευρυσθέας τους φέρνει εις πέρας εντελώς τυχαία. Πρόκειται για μια κωμική προσέγγιση του μύθου… Η παράσταση εκείνη επαναλαμβάνεται τώρα και πάλι από αποφοίτους του Θεάτρου Τέχνης της νεότερης γενιάς.

Πώς προσεγγίζετε την ιστορία σκηνοθετικά και σκηνογραφικά;
Προσπάθησα να δώσω πολύ μεγάλο βάρος στις δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο σώμα και νομίζω πως αυτό είναι και το ενδιαφέρον σε αύτη την παράσταση. Οπότε, με ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα σε συνδυασμό με τα σώματα πρόεκυψε και η… σκηνογραφία. Όλα ζωντανεύουν μπροστά στα μάτια μας και όλα μεταμορφώνονται σε κάτι άλλο με άξονα το σώμα.

Ακολουθείτε τον ήρωα και στους 12 άθλους του ή έχετε «πειράξει» τη μυθολογία;
Ακολουθούμε τον ήρωα και τους άθλους του με… κωμική και εν μέρη πειραγμένη ματιά.

Προβάλετε τα ηρωικά στοιχεία του Ηρακλή ή επιχειρείτε να στείλετε και άλλα μηνύματα στους μικρούς θεατές;
Ο Ηρακλής δεν παύει να είναι ένας σπουδαίος ήρωας και αυτό δεν θέλαμε να το αλλάξουμε. Το μόνο που μας ενδιέφερε ήταν μέσα από την ιστορία του να ανακαλύψουμε και τον Ηρακλή “άνθρωπο”. Τις αδυναμίες του, τα λάθη του, την πονηριά του, το γέλιο.

Ποιες ηλικίες θεατών είχατε στο μυαλό σας όταν στήνατε την παράσταση;
Θέλαμε να φτιάξουμε μια παράσταση για όλους, μια παράσταση χωρίς …ηλικία.

Τα τελευταία χρόνια ασχολείστε συστηματικά με το παιδικό θέατρο. Είναι θέμα συγκυριών ή έχετε βρει το χώρο που σας ταιριάζει;
Έχω σκηνοθετήσει και έργα για ενήλικο κοινό, αλλά σαφώς λιγότερα από αυτά που έχω σκηνοθετήσει για τα παιδιά. Νομίζω πως τα τελευταία χρόνια με ενδιέφερε πολύ το παιδικό θέατρο χωρίς να αποκλείω οτιδήποτε άλλο βρεθεί στο δρόμο μου. Αγαπώ πολύ τα παιδιά, είμαι ο ίδιος πατέρας και η ανάγκη μεγάλωσε περισσότερο με την αλλαγή αυτή στην προσωπική μου ζωή. Με γεμίζει, με δυναμώνει, με συγκινεί ο κόσμος των παιδιών. Δύσκολο κοινό, απαιτητικό και πέρα για πέρα αληθινό.

Ποιο είναι το «μυστικό» συστατικό που πρέπει να έχει μια παράσταση για να κερδίσει το ενδιαφέρον των παιδιών;
Είναι αυτό που είπα και πιο πριν. Τα παιδιά είναι το πιο δύσκολο κοινό. Αν τα κοροϊδέψεις έχασες το παιχνίδι. Ποτέ δεν ξεκινώ να φτιάξω μια παράσταση σκεφτόμενος ότι απευθύνομαι αποκλειστικά και μονό σε παιδιά. Οι νέες γενιές είναι ευφυέστατες. Έχουν εικόνες, πληροφορίες και γνώση που δεν είχαμε εμείς στην δική τους ηλικία.

Φέτος ανεβαίνει στην Αθήνα και άλλος ένας «Ηρακλής» με προδιαγραφές υπερπαραγωγής. Σας «αγχώνει» η σύγκριση ή δεν τίθεται για εσάς τέτοιο θέμα;
Χαίρομαι που στην Ελλάδα της κρίσης γίνονται παραστάσεις και έχουν οι άνθρωποι δουλειά. Στην παράσταση που αναφέρατε υπάρχουν αξιόλογοι ηθοποιοί και συντελεστές. Είμαι σίγουρος πως θα είναι μια πολύ καλή δουλειά .Ο δικός μας Ηρακλής είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Μια άλλη ματιά του μύθου. Κωμική. Εύχομαι ολόψυχα και στις 2 παραγωγές να είναι καλοτάξιδες. Μας χρειάζεται λίγη… μαγεία στις μέρες μας.

info