Το Τέταρτο Κουδούνι: Σάαααααακη, Βραβείο! Αρχαίουουου Δράαααααματος! ή Του αέρα και της φωτιάς…
Το πήρε! Το πήρε τελικά! Ο Σάκης. Το ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ -όπως μεγαλόστομα το έχουν ονομάσει- της Ένωσης Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών.Γράφει ο Γιώργος Δ.Κ. ΣαρηγιάννηςΠηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι
«Επειδή, σε μιαν εποχή όπου πληθαίνουν τα κρούσματα ‘εκσυγχρονιστικής’ κακοποίησης της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, η οποία είναι από μόνη της αρκούντως ‘μοντέρνα’ ώστε να μην έχει ανάγκη από επίδοξους ‘εκμοντερνιστές’, ο Σάκης Ρουβάς, με τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Δημήτρη Λιγνάδη, έδωσε τον Θεό Διόνυσο, σε μιαν εκ βαθέων προσέγγιση, με τρόπο ευθύ, άμεσο, ρευστό και χειροπιαστό, σαν από πνεύμα και ύλη, γη, νερό, αέρα και φωτιά, έναν πάντοτε ‘ερχόμενο’ ελληνικό θεό-χορευτή, φωτεινό και σκοτεινό συγχρόνως, αιώνιο και σύγχρονο, παρόντα στις χαρές και στις λύπες μας, στους θριάμβους και στις απώλειες», όπως γράφει (τι θράσος!) το μνημειώδες σκεπτικό της «αρμόδιας» επιτροπής της Ένωσης, η οποία θα μείνει στην ιστορία μαζί με την απόφασή της.
Και για να το σοβαρέψω λίγο το πράγμα. Πιστεύω πως ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει θέατρο. Και να κάνει και αρχαία ελληνική τραγωδία αν θέλει και εφόσον βρει παραγωγό και σκηνοθέτη που συμφωνούν. Δεν έχω ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ προσωπικά με τον Σάκη Ρουβά -αντίθετα τον βρίσκω συμπαθέστατο και καθόλου επηρμένο. Κατάλαβα πως το προπερασμένο καλοκαίρι ξεσκίστηκε στη δουλειά κι άκουσε τον Δημήτρη Λιγνάδη, σκηνοθέτη του στην παράσταση, με κατάνυξη. Και νομίζω πως το αποτέλεσμα -στο ρόλο του Διόνυσου- ήταν συμπαθητικό έως ικανοποιητικό. Με τα μέτρα ενός μαθητή στο είδος -διότι μαθητής ήταν.
Αλλά από ‘κει μέχρι το Βραβείο… Αν οι Κριτικοί είχαν Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου στο Αρχαίο Δράμα, ας του το ‘διναν. Αλλά να παρακάμψουν όλους όσοι ασχολήθηκαν με το αρχαίο δράμα στη διετία αυτή -διετία, αν κατάλαβα καλά, διότι όλα, πλίνθοι, κέραμοι ατάκτως ερριμμένα ήταν…- 2012/2013 και 2013/2014 -σκηνοθέτες, σκηνογράφους ηθοποιούς, συνθέτες, χορογράφους κλπ. κλπ., το βραβείο αυτό βλέπετε έχει θεσπιστεί για επίτευγμα κάθε κατηγορίας στο αρχαίο δράμα-, απ’ την Μήδεια του Γιώργου Κιμούλη και τον Νεοπτόλεμο του Αιμίλιου Χειλάκη μέχρι τον Κώστα Φιλίππογλου του «Φιλοκτήτη» και την Άτοσσα του Άκη Σακελλαρίου και να δώσουν το μεγαλόσχημο Βραβείο τους Αρχαίου Δράματος στον πρωτάρη Σάκη Ρουβά με ό,τι αυτός φέρει δεν είναι μόνο πρόκληση. Είναι σκάνδαλο. Μήπως κάποιοι πρέπει να απολογηθούν; Κι ας κάνουν ορισμένοι πως δεν καταλαβαίνουν -διότι αν όντως δεν καταλαβαίνουν υπάρχει πρόβλημα…- τη σημασία αυτής της επιλογής και μετατοπίζουν το θέμα: ο Σάκης Ρουβάς δεν πήρε απλώς ένα βραβείο ερμηνείας. ΒΡΑΒΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΥ ΔΡΑΜΑΤΟΣ πήρε.
(Διευκρίνιση: ουδεμία αντιπαλότητα έχω με οποιοδήποτε μέλος της Επιτροπής, δεν είμαι ούτε ποτέ υπήρξα μέλος της Ένωσης, ουδέποτε επομένως παραιτήθηκα, ουδεμία σχέση έχω με τον αλληλοσπαραγμό των εντός και εκτός Ένωσης κριτικών, αρνήθηκα να εγγραφώ σ΄αυτή και δεν έχω καμιά φιλοδοξία να το κάνω… Διότι, άλλωστε, δε θεωρώ εαυτόν κριτικό. Σχετικά δε με τις «προκαταλήψεις» στις οποίες αναφέρθηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Κυριάκος Λουκάκος στην απονομή, σ’ ό,τι με αφορά, να παραπέμψω στο σχόλιό μου που αναρτήθηκε εδώ στις 12 Ιουλίου του 2013 -το πλήρες κείμενο που μικρό μέρος του δημοσιεύτηκε στην «Lifo»- και στη γνώμη μου για τη συγκεκριμένη «ερμηνεία» που έγραψα στο «Τέταρτο Κουδούνι» στις 26 Σεπτεμβρίου του 2013).
Α, και το χειρότερο, ίσως, όλων. Απ’ την Δευτέρα συζητάμε για τον Σάκη, το βραβείο του, το σλιπάκι του κι ούτε λέξη για τον Νίκο Καραθάνο που τιμήθηκε για την «Γκόλφω» του -για την οποία όλοι, σχεδόν σύσσωμοι, παραληρούσαμε- με το Βραβείο «Κάρολος Κουν» Σκηνοθεσίας Ελληνικού Έργου -το βραβείο του Σάκη δεν ήταν ένα απ’ τα τρία Βραβεία «Κάρολος Κουν», ήταν ένα απ’ τα Βραβεία της Ένωσης αλλά επικρατεί πλήρης επί του θέματος σύγχυση διότι και τα μεν και τα δε επιλέγει και απονέμει μαζί η ίδια επιτροπή κριτικών. Η οποία, στη δεδομένη περίπτωση, για να ‘μαστε δίκαιοι, έκανε καλά τη δουλειά της και βράβευσε την καλύτερη, ίσως, και, σίγουρα, την πιο συγκινητική παράσταση της διετίας.
