Foxcatcher
Μια πραγματική ιστορία, με μεγάλο ενδιαφέρον, ανάμεσα σε έναν μεγιστάνα και σε δύο ολυμπιονίκες των ΗΠΑ αποτελεί το θέμα της ταινίας Foxcatcher, σε σκηνοθεσία Bennett Miller. Για την ταινία του αυτή ο σκηνοθέτης κέρδισε το βραβείο σκηνοθεσίας στις Κάννες το 2014.
Η ταινία περιγράφει την περίεργη σχέση ανάμεσα σε έναν μεγιστάνα, με προβληματικό κι εξαιρετικά αδύναμο χαρακτήρα και δύο αδερφούς, ολυμπιονίκες της πάλης. Αυτά που δείχνει- και για να μην καταστρέψω το σασπένς, δεν θα περιγράψω- έχουν όντως συμβεί. Πρέπει πάντως να σημειώσω, ότι ο μόνος λόγος που κάποιος μπορεί να θεωρήσει ότι αυτή η ταινία είναι κυρίως για το αμερικανικό κοινό, είναι πως διαδραματίζεται στην Αμερική. Αν ένας μεγιστάνας στην Ελλάδα και δύο ολυμπιονίκες είχαν ζήσει μια αντίστοιχη κατάσταση, όπως αυτή που δείχνει η ταινία, θα μιλούσαμε για ένα θέμα, που θα παιζόταν στα δελτία ειδήσεων για πολλές εβδομάδες!
Το έργο, ωστόσο, όσο το παρακολουθείς, δεν σου δίνει την αίσθηση ότι σκοπεύει να αφηγηθεί ένα συγκλονιστικό συμβάν, που έγινε θέμα στα δελτία ειδήσεων. Δίνει πολύ μεγάλη έμφαση στην ψυχολογία των ηρώων και στις περίπλοκες μεταξύ τους σχέσεις, δημιουργώντας ένα βαθύ και πλούσιο σε συναισθήματα έργο. Οι ερμηνείες είναι πολύ καλές.
Ο αγνώριστος πραγματικά Steve Carell (έπρεπε να δω το όνομά του στην λίστα με τα ονόματα της ταινίας, για να καταλάβω ότι ήταν αυτός) δίνει μια πραγματικά βαθιά και πολύ ποιοτική ερμηνεία του πάμπλουτου John Du Pont. Ερμηνεύει έναν χαρακτήρα, που θα μπορούσαμε εύκολα να δούμε σε ένα θρίλερ του Χίτσκοκ. Έναν προβληματικό πάμπλουτο άντρα, με αμέτρητα συναισθηματικά ζητήματα και μια παράξενη σχέση με τη μητέρα του. Τα λεφτά δεν τον βοήθησαν σε τίποτα, απλά του αγόραζαν το δικαίωμα στην ψευδαίσθηση. Όμως, ούτε αυτό δεν του έφτασε. Αποκομμένος από τους άλλους, έφτασε να βρεθεί αποκομμένος από την πραγματικότητα, περικυκλωμένος από ανθρώπους, ικανούς να του πουν ότι ο ήλιος είναι φεγγάρι, αν τους εξαγόραζε την άποψή τους. Αλλά αν κάποιος δεν εξαγοραζόταν, μπορεί να είχε πρόβλημα.
Πολύ καλές ήταν οι ερμηνείες και των δύο αδερφών παλαιστών, του Channing Tatum (Mark Schultz) και του Mark Ruffalo (David Schultz). Αν και είναι ένα μέρος μόνο του έργου αυτού, ο άγρια ανταγωνιστικός τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ο κόσμος της πάλης μου έφερε στο μυαλό το αριστούργημα του Scorsese “Ραγισμένο Είδωλο“, το οποίο μιλάει για έναν αυτοκαταστροφικό πυγμάχο. Οι δύο παλαιστές, που δίνουν μεγάλη μάχη στις ολυμπιακές παλαίστρες, είναι τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες. Ο νεαρός και γεμάτος ορμή Tatum είναι αδύναμος κι ευμετάβολος σαν παιδί, ενώ ο ώριμος Ruffalo είναι η ήρεμη δύναμη. Όμως, στο φινάλε ο ανώριμος αποδεικνύεται πιο σοφός από τον ώριμο. O David στην ταινία είναι παντρεμένος με την πολύ πειστική Sienna Miller. Βλέπουμε και μια κυρία από τα παλιά, τη σπουδαία Vanessa Redgrave, στο ρόλο της αριστοκρατικής μητέρας του John Du Pont.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Ένα ανθρώπινο και βαθύ δραματικό έργο, με σύνθετους χαρακτήρες και μια συνταρακτική πραγματική ιστορία. Το Foxcatcher δεν αναζητά καλούς και κακούς. Στο συνταρακτικό του τέλος, σου αφήνει την πικρή αίσθηση ότι όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτό, είναι εξίσου αξιολύπητοι, ο καθένας από διαφορετική σκοπιά.
Γιώργος Σμυρνής