DJs@Megaron & beats@Banquet

Τίποτε δεν είναι πιο συναρπαστικό από το παρόν. Στο συγκεκριμένο παρόν βέβαια-είπε ο Βill Brewster, ιστορικός της dance σκηνής, DJ, παραγωγός, συγγραφέας, ο μίστερ DJhistory.com μεταξύ άλλων-στο παρόν λοιπόν όλοι ψάχνουν παλιά και απίθανα πράγματα, όπως την funk σκηνή του Ιράν της δεκαετίας του 90, ή τα house δισκάκια που έκοβαν στην Ανδαλουσία, ή τη Βέλγικη dance των 80ς λόγου χάρη- χάρη στο Ίντερνετ, που φέρνει όλη την ιστορία από όπου θέλεις σερβιρισμένη στο πιάτο. Μόλις το ξεπεράσουμε, θα μπορέσουμε να κοιτάξουμε πάλι στο μέλλον. Αυτό το χαρακτηριστικό της ηλεκτρονικής μουσικής-το να έχει το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον-είναι που γοήτευσε τον Bill Brewster σε αντίθεση, είπε, με το ροκ που κοιτάει πάντα προς τα πίσω, προς τους Beatles και τους Stones. Δεν είναι τυχαίο, είπε ο Bill αραχτός στον καναπέ του Μεγάρου, ότι οι περισσότεροι φαν της ηλεκτρονικής μουσικής είναι και φαν του Star Wars. Ανέφερε το Star Wars, συγκεκριμένα δυο-τρεις φορές ο Bill Brewster, πράγμα που με εκνεύρισε λίγο γιατί θα έπρεπε να γνωρίζει ότι μέσα στην αίθουσα (σε κάθε αίθουσα) υπάρχουν και φανατικοί του Star Trek. Και δεν είναι η ώρα να αρχίζω τώρα.

Επεσαν πάντως, στο τραπέζι ονόματα σαν του David Mancuso και του Francois Kervokian-τα βαριά ονόματα-και του Larry Levan βέβαια. Ο Bill Brewster είναι από τους τύπους που μπορεί να τον έχεις και να τον ακούς με τις ώρες γιατί έχει ζήσει πράγματα, έχει φιλτράρει ιστορίες και ήχους, έχει παίξει, αν μη τι άλλο, από το Fabric ως το Μέγαρο Μουσικής, ενώ επίσης θυμάται το χειρότερο DJ set του-από αυτά μαθαίνεις άλλωστε (ήταν μια φορά στην Ιταλία με δυο μόνο κομμάτια στις αποσκευές του από αυτά που υπέθετε ότι θα άρεσαν στο κοινό της βραδιάς) και το καλύτερο,όμως, μια άλλη φορά στην Αγγλία που έπαιξε μετά τον Sasha. O Brewster–όπως και άλλοι πολλοί–πιστεύει ότι το μέλλον είναι το cloud, δηλαδή όλα τα κομμάτια, τα πάντα, θα είναι ‘ανεβασμένα’ εκεί και απλά θα κάνεις μια έτσι (έκανε κίνηση στον αέρα) και θα παίρνεις και θα παίζεις ό,τι θέλεις, δεν θα κουβαλάς τίποτε… travel light is the new thing. Συννεφούλα- the next stop.

To άλλο στο οποίο αναφέρθηκε ο Brewster ήταν η πικρή αλήθεια πως σε αυτό τον καινούργιο κόσμο της μουσικής δεν υπάρχουν λεφτά για τον παραγωγό (παρά μόνο στα ποπ μεγάλα σουξέ, δεν αναφερόταν δηλαδή στον Mark Ronson) και οι DJs σούπερσταρ είναι άλλη, μα εντελώς άλλη, ιστορία. Εκείνο που δεν κατάλαβε ποτέ-και από ό,τι κατάλαβα τον “βιδώνει” ακόμη-είναι τη στάση των δισκογραφικών εταιριών που όταν είδαν τις αλλαγές στη μουσική να έρχονται σαν χιονοστιβάδα (τα spotify, και τα streaming και τα sharing και όλα αυτά) τούς έτρεχαν όλους στα δικαστήρια αντί να δουν μπροστά τους νέες ευκαιρίες να ανοίγονται. Και εξακολουθούν να το κάνουν, παρά όλες τις δυνατότητες που έχουν με τους απίστευτους καταλόγους, τα μέσα και τη γνώση. Προς υπεράσπισή τους, όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Πάρα πολύ γρήγορα, είναι η αλήθεια.

A Guy Called Gerald. Ή απλά Gerald. Αντίθετα με άλλους πολλούς όχι μόνο ήταν εκεί στην αρχή όλης της ιστορίας, αλλά ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είδαν το μέλλον ξεκάθαρα, φτιάχνοντας τα μηχανήματα που θα ‘γεννούσαν’ τους ήχους που ήθελε, συνδέοντας τις τελείες από το νησί της Τζαμάικα ως το techno και όχι μόνο, από τo Hacienda ως το Ντιτρόιτ και το Σικάγο. Όση ώρα μιλούσε τσέκαρε παράλληλα και την ακουστική του χώρου, παρατηρούσε τις επιφάνειες της αίθουσας και μελετούσε τις αντανακλάσεις του ήχου. Άνθρωπος του ήχου! Οπότε αναπόφευκτα, έθιξε και το γνωστό θέμα, των club που φροντίζουν να στήσουν από το μπαρ ως την γκαρνταρόμπα τους , αφήνοντας τον ήχο στο έλεος. Ή μάλλον τα αυτιά μας στο έλεος του ήχου. Και αυτό συμβαίνει παντού δυστυχώς, με σπάνιες εξαιρέσεις, από τα μεγάλα κλαμπ ως τα κλαμπ σπιρτόκουτα. Ο Gerald αυτόν τον καιρό ετοιμάζει μια ‘sound gallery’ και αυτό ακούγεται ενδιαφέρον και θέμα για ψάξιμο.

Άλλο θέμα (Μεγαρικών διαστάσεων): ‘η ιστορία του DJing στην Ελλάδα’. Στο πάνελ τρεις γενιές: Petros Floorfiller, Junior Sp, Christian Cambas. Ήρωες, με άλλα λόγια της dance περιπέτειας στην Ελλάδα. Από το Faz στο Six Dogs από το Άλσος στο Pixi και από το Amfiteatro στα πολλά μικρά κλαμπάκια που παίζουν ασταμάτητα σε όλα τα είδη. Στην Ελλάδα του Τερλέγκα και της Βανδή, εσύ να είσαι DJ. Θα πεις: γιατί το underground να γίνει mainstream τη στιγμή που μπορείς πια εδώ στα κλαμπ να ακούσεις τα πάντα; Και τα παρακολουθούν άνθρωποι που ξέρουν ποιο κομμάτι παίζεις. Λίγοι αλλά καλοί-ενημερωμένοι. Ή μήπως δεν είναι λίγοι τελικά; όπως πιο αισιόδοξα το είδε ο Chevy. Ίσως, επειδή, κάποτε τα πράγματα έδειχναν αλλιώς. Θα ήταν ωραίο επίσης να ήταν εκεί και ο Akis Tigas (σταθμός στη dance, το Άλσος) όπως είπε και ο Junior Sp, και οι Magna που έδιναν για πολλά χρόνια τον τόνο-και συνεχίζουν να κάνουν πάρτι-με κορυφαία στιγμή το Paradiso της Βάρκιζας (καλά βέβαια μη ξεχνάμε και το Cavo Paradiso στη Μύκονο) και ο Βασίλης Τσιλιχρήστος με πάρα πολλά σημαντικά χιλιόμετρα και την δική του φιλοσοφία για ολοκληρωμένες προτάσεις στο clubbing μέσα στην ελληνική παράνοια. Ο Πέτρος μίλησε και για το Faz, από όπου ξεκίνησε η σκηνή. O Christian έδωσε το στίγμα της συνέχειας. ο Junior Sp έδωσε ένα υποδειγματικό set-“μάθημα” πανοραμική-συνοπτική- ματιά στα όσα έχουν ‘τρέξει΄σε κονσόλες ως τώρα.

Θα τους πετύχεις-εκεί έξω σε καινούργια πρότζεκτ και τον έναν σε πάρτι του άλλου και κάπου που θα παίζουν ωραίες μουσικές. Το άλλο ωραίο; Την ίδια μέρα downtown έκανε comeback o Μr Jungle Χρήστος Καλοπήτας. DJ Culture as usual. Σταμήσαμε και τσιμπήσαμε κάτι, στη Μαβίλη, δυο βήματα από εκεί που ξεκίνησαν όλα.

PS: Ωραία η ιδέα και η πραγματοποίησή της από το Μέγαρο. Δεν είναι δύσκολο να γίνει ένα σταθερό ραντεβού με συνέπεια που θα δημιουργήσει συνήθεια και θα μπει σε ακόμη περισσότερες ατζέντες Φίλων της Μουσικής.