Ένα Σπίτι στο Παρίσι

Η τύχη του Mathias (Kevin Kline), ενός αποτυχημένου και άφραγκου Νεοϋορκέζου, αλλάζει όταν κληρονομεί ένα πανάκριβο διαμέρισμα στο Παρίσι από τον αποξενωμένο πατέρα του. Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το διαμέρισμα είναι κατειλημμένο από τη Mathilde (Maggie Smith), μια εκλεπτυσμένη ηλικιωμένη κυρία, και την υπερπροστατευτική της κόρη. Επίσης, ενημερώνεται ότι σύμφωνα με τη γαλλική νομοθεσία δεν μπορεί να αποκτήσει το εν λόγω περιουσιακό στοιχείο, παρά μόνο μετά τον θάνατο της Mathilde. Όσο προσπαθεί να πουλήσει το διαμέρισμα και να συνεχίσει τη ζωή του, ο Mathias ανακαλύπτει ότι η Mathilde και ο πατέρας του ήταν εραστές για πολλά χρόνια.

Ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καλογραμμένοι διάλογοι και μονόλογοι σε μια ταινία, με ισχυρά δραματικά στοιχεία, αλλά ανάλαφρο και σχετικά αισιόδοξο φινάλε. Η πλοκή αυτής της δραματικής κομεντί είναι περισσότερο θεατρική παρά κινηματογραφική. Άλλωστε, ο Horovitz είναι και θεατρικός συγγραφέας κι αυτό φαίνεται πολύ καθαρά στην ταινία.

Η έμφαση πέφτει στους χαρακτήρες, που μέσα από διαλόγους και λεκτικές αντιπαραθέσεις, μας αφηγούνται την ιστορία της ζωής τους. Η Maggie Smith με βρετανική ποιότητα αποδίδει την πέτρα του σκανδάλου αυτής της ιστορίας. Η εξωσυζυγική της σχέση με τον πατέρα του Matthias (Kevin Kline) δημιούργησε τεράστια ψυχολογικά προβλήματα τόσο στην μητέρα του, όσο και στον ίδιο. Ο Kline ισορροπεί ανάμεσα στο ανάλαφρο του τυχοδιώκτη και στο δραματικό του αυτοκαταστροφικού άντρα, δίνοντας σαρκαστικές νότες και στις πιο μαύρες στιγμές. Η εξαιρετική Kristin Scott Thomas είναι μια πιο ισορροπημένη- αλλά όχι ανεπηρέαστη από την σχέση της μητέρας της με τον πατέρα του Matthias. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΙΚΑ: Περισσότερο ένα θεατρικό έργο που γίνεται ταινία, παρά ένα καθαρόαιμο κινηματογραφικό δημιούργημα, το “Σπίτι στο Παρίσι” έχει την γοητεία του, αλλά δεν συναρπάζει. Κυρίως η ποιότητα των ερμηνειών και οι καλογραμμένες φράσεις μένουν στις δραματικές στιγμές, παρά η εικόνα, ο ρυθμός, η πλοκή.

Γιώργος Σμυρνής