MENU
Κερδίστε Προσκλήσεις
ΚΥΡΙΑΚΗ
17
ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΙ

Το Τέταρτο Κουδούνι: Είμαστε ακόμα ζωντανοί! ή «Άμλετ» και «Τριστάνος»: σπεύστε!

Ε, ναι λοιπόν! Είμαστε ακόμα ζωντανοί! Η Ολική Καταστροφή δεν ήρθε -ακόμα τουλάχιστον… Ξέθαψα τα «Τέταρτα Κουδούνια» απ’ τις γλάστρες και τα ξανακατέθεσα στην τράπεζα. Ε, αν μας αντέξει το σκοινί, θα φανεί στο χειροκρότημα…Όλος ο κόσμος, μια σκηνή…Από τον Γιώργο Δ.Κ. ΣαρηγιάννηΠηγή: Το Τέταρτο Κουδούνι

author-image Γιώργος Δ.Κ. Σαρηγιάννης

Α, και κάτι άλλο. Καθόλου δε μου άρεσε η συγχώνευση του υπουργείου Πολιτισμού. Αλλά με τίποτα δεν το εισέπραξα ως υποτίμηση -όπως όταν έγινε μεμονωμένα επί Σαμαρά, που όντως ήταν υποτίμηση-, εφόσον εντάσσεται σε μια λογική συγχώνευσης υπουργείων. Κι είναι τιμή να συγχωνεύεται με το υπουργείο Παιδείας. Το οποίο – κακά τα ψέμματα- προηγείται: γίνεται πολιτισμός χωρίς παιδεία;

Εκείνο όμως που με γλύκανε είναι πως αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού ανέλαβε, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, κάποιος που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΧΕΤΟΣ με τον πολιτισμό. Πόσω μάλλον όταν αυτός είναι ο Νίκος Ξυδάκης. Καίρια επιλογή! Κι αυτό φάνηκε αμέσως απ’ τις αντιδράσεις που σύσσωμες ήταν από ενθουσιαστικές έως, τουλάχιστον, θετικές.
Καλή δύναμη και καλές αποφάσεις!

                                                                                                  ***

Δυο παραστάσεις-γεγονότα δυο ΜΕΓΑΛΩΝ (το γράφω με κεφαλαία για να το σημάνω επειδή το επίθετο μεγάλος κυλιέται πια στις λάσπες…) έργων -του θεάτρου και της όπερας αντίστοιχα- τρέχουν τις μέρες αυτές στην πόλη μας.

Η μια παίζεται στην «Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών» του Ιδρύματος Ωνάση: ο σεξπιρικός «Άμλετ» του Γιάννη Χουβαρδά, ίσως η καλύτερη μέχρι τώρα παράστασή του, με τον Χρηστο Λούλη σε μια ερμηνεία του επώνυμου ρόλου συγκλονιστική.

Η δεύτερη είναι της Λυρικής -στο Μέγαρο Μουσικής: το βαγκνερικό αριστούργημα «Τριστάνος και Ιζόλδη» σε σκηνοθεσία Γιάννη Κόκκου και μουσική διεύθυνση Μύρωνα Μιχαηλίδη -ένας θρίαμβος.

Θα σας γράψω αναλυτικά. Προς το παρόν απλώς σας συστήνω να σπεύσετε. Ο «Τριστάνος» έχει ξεπουλήσει αλλά κανείς δεν ξέρει τι μπορεί να συμβεί με κάποια επιστροφή της τελευταίας στιγμής.

                                                                                                    ***

Αλλά έχω μια απορία: είκοσι παραστάσεις -μαζί με την παράταση μιας βδομάδας που δόθηκε- για τον «Άμλετ» και τέσσερις -μόνο!- για το «Τριστάνος και Ιζόλδη» δεν είναι πολύ λίγες; Όταν, μάλιστα, η επιτυχία τους, καλλιτεχνική και εισπρακτική είναι τόση;

Συν κάτι ακόμα: οι παραστάσεις αυτές θα μείνουν εντός ελληνικών συνόρων; Το δικαιούνται, το αξίζουν και το μπορούν να βγουν και να διαπρέψουν εκτός Ελλάδας. Ποιος θα τις υποστηρίξει;

Και μια παρατήρηση: οι υπέρτιτλοι στα αγγλικά που υπάρχουν σε ορισμένες παραστάσεις του «Άμλετ» -και που η Στέγη θα καθιερώσει, όπως ανακοίνωσε, για όλες τις ελληνικές παραγωγές (της) οι οποίες παίζονται εκεί, μέτρο επιβεβλημένο για ένα θέατρο που απευθύνεται όχι σε στενά ελληνόφωνο κοινό και που πρέπει να το ακολουθήσουν κι άλλοι (η Λυρική έχει αρχίσει πρώτη να το εφαρμόζει αλλά μόνο το καλοκαίρι, στις παραστάσεις της στο Ηρώδειο)- δεν λειτουργούν.

Η τοποθέτηση του σχετικού πίνακα κάπου είκοσι μέτρα ψηλά, στην κορυφή της σκηνής, είναι απαγορευτική για όσους ξενόφωνους κάθονται στην πλατεία -πρέπει να ξελαιμιαστείς- και χρήσιμη μόνο για τους θεατές των θεωρείων. Ξέρω πως αυτό οφείλεται στο σκηνικό αλλά η Στέγη, πολυμήχανη καθώς είναι, πρέπει κάποια λύση να βρει.

Διαβάστε περισσότερα στο Τέταρτο Κουδούνι

Περισσότερα από Art & Culture